ارزیابی استحکام باند ریزکششی ترمیم های رزین کامپوزیتی Repair شده با تکنیک های متفاوت آماده سازی سطحی- یک مطالعه آزمایشگاهی

امروزه رزین کامپوزیت ها یکی از رایج ترین مواد مورد استفاده در دندانپزشکی ترمیمی است. این در حالی است که شکست در ترمیم های رزینی نیز به دلیل ماهیت شیمیایی و استعداد بالایش به وقوع پوسیدگی ثانویه نیز بسیار رایج است. با توجه به رویکردهای محافظه کارانه در دندانپزشکی، طرح درمان های اصلاحی بیش از انواعی که مبتنی بر تعویض کامل ترمیم های آسیب دیده هستند، مورد توجه قرار دارند. هدف از مطالعه حاضر مقایسه متدهای آماده سازی سطحی مختلف بر روی سطوح کامپوزیتی، برای نیل به بالاترین استحکام باند بین کامپوزیت های قدیمی و جدید بعد از فرآیند پیر سازی بود. چهارگروه آزمایشی در این مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفتند. در ابتدا استوانه کامپوزیتی با قطر 6 وارتفاع 5 میلی متر با استفاده از یک کامپوزیت میکرو هیبرید به روش Incremental آماده شدند. نمونه ها پس از نگهداری به مدت 6 ماه در آب مقطر، در دمای 37 درجه سانتی گراد تحت 4 نوع آماده سازی سطحی مختلف قرارگرفتند. سطح همه نمونه ها با استفاده از فرز الماسی خشن سازی شده و پس از اچینگ با اسید فسفریک، با ترکیبات زیر مورد آماده سازی سطحی قرار گرفتند. گروه 1: Composite primer شرکت GC. گروه 2: باندیگ یونیورسال حاوی سایلن شرکت Kuraray گروه 3: سیستم باندینگ Self-etching (SE bond) از شرکت Kuraray گروه 4: سایلن شرکت Ivoclar Vivadent به همراه باندینگ هیدروفوب (بطری دوم سیستم باندینگ SE bond) از شرکت Kuraray. گروه 5: گروه کترل بدون آماده سازی سطحی. سپس مجددا به روش Incremental، 5 میلی متر کامپوزیت مشابه کامپوزیت اولیه (تنها با رنگ متفاوت) بر روی سطح نمونه ها قرار داده شد و پس از برش و تحت 3000 دور ترموسایکل، ارزیابی استحکام باند ریزکششی در Universal testing machine انجام گرفت. نمونه ها پس از شکست با استفاده از استریومیکروسکوپ بررسی شدند. داده ها به روش آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون Tukey مورد ارزیابی آماری قرار گرفتند. بیشترین مقدار عددی استحکام باند ریزکششی در گروهی که در آن از ماده باندینگ SE bond و سایلن جهت آماده سازی نمونه ها استفاده شده بود و کمترین در گروهی که در آن ماده باندینگ یونیورسال مورد استفاده قرار گرفته بود، مشاهده شد که با هم تفاوت معنی دار داشت (02/0=P). تمام نمونه ها در همه گروه ها دچار شکست کوهزیو شدند و درصد شکست در کامپوزیت های قدیمی و جدید تفاوت محسوسی با یکدیگر نداشت (0/69=P). بر اساس نتایج به دست آمده همه روش های آماده سازی سطحی مورد استفاده در این مطالعه برای تامین یک باند با کیفیت به رزین کامپوزیت های قدیمی می تواند مناسب باشد و استحکام باند ریزکششی میان کامپوزیت های قدیمی و جدید بیشتر از استحکام کوهزیو کامپوزیت ها بود. با این حال میزان عددی استحکام باند گروه باندینگ یونیورسال ازگروه سایلن به همراه باندینگ هیدروفوب به طور معنی داری پایین تر بود.