پیش بینی طرحواره های ناسازگار اولیه براساس الگوهای ارتباط والد- فرزند و سبک های دلبستگی

طرحواره های ناسازگار اولیه، الگوهای عمیق، فراگیر و ناکارآمدی است که در کودکی یا نوجوانی شکل گرفته، در بزرگسالی تداوم می یابد و در عمیق ترین سطح شناخت، عمل که معمولا فرد نسبت به آنها آگاهی ندارد، عمل می کند. به طور معمول فرض می شود طرحواره ها در نتیجه تجارب اولیه با مظاهر دلبستگی پرورش می یابند. هدف این پژوهش تعیین نقش میانجیگر سبک های دلبستگی در رابطه بین الگوهای ارتباط والد- فرزند با طرحواره های ناسازگار اولیه بود. برای این منظور، 420 دانشجوی دانشگاه های آزاد واحد تهران در سال تحصیلی 97-1396 به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و از نظر الگوی ارتباط والد- فرزندی  ، طرحواره ها، و دلبستگی مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد از میان مولفه های الگوی ارتباط مادر و فرزند، کنترل، درهم تنیدگی، انعطاف ناپذیری و بی تفاوتی؛ از الگوی ارتباط پدر و فرزند، درهم تنیدگی و از میان سبک های دلبستگی، سبک دلبستگی دوسوگرا و اجتنابی پیش بینی کننده معنادار طرحواره های ناسازگار اولیه هستند. به نظر می رسد با اصلاح الگوهای ارتباط والد- فرزند و با توجه به سبک های دلبستگی می توان از شکل گیری طرحواره های ناسازگار جلوگیری کرد.