مقایسه روابط مربی- ورزشکار در ورزشکاران نوجوان رشته های تیمی و انفرادی شهر کرمانشاه و ارتباط آن با اعتماد به نفس

 هدف تحقیق، مقایسه رابطه مربی-ورزشکار در ورزشکاران نوجوان رشته های تیمی و انفرادی و ارتباط آن با اعتماد به نفس است. تحقیق حاضر از نوع تحقیق های توصیفی همبستگی است. شرکت کنندگان این تحقیق شامل 300 ورزشکار پسر با میانگین سن (92 / 1 ±40/16) بودند که به طور تصادفی- طبقه ای از میان ورزشکاران نوجوان شهر کرمانشاه، انتخاب شدند و پرسشنامه رابطه مربی-ورزشکار جووت و تومانیز (2003) و پرسشنامه اعتماد به نفس از زیر مقیاس تست اضطراب مسابقه ورزشی شماره 2 که توسط مارتنز، ولری و بورتن (1990) تهیه شده است، را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. برای مقایسه از آزمون تی تک نمونه و برای تعیین ارتباط از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره در سطح معنی داری 01 / 0 استفاده شد. نتایج آزمون تی نشان داد ورزشکاران در رشته های تیمی و انفرادی ارتباط با مربیانشان را به طور متفاوت درک می کنند. ضریب همبستگی پیرسون یک ارتباط مثبت معنی دار بین رابطه مربی ورزشکار با اعتماد به نفس و تحلیل رگرسیونی نیز قابلیت پیش بینی اعتماد به نفس را از روی مولفه های رابطه مربی ورزشکار آشکار ساخت. می توان نتیجه گیری کرد که ورزشکاران در رشته های انفرادی نسبت به ورزشکاران در رشته های تیمی احساس نزدیکی و صمیمیت، تعهد و مکمل بودن بیشتری با مربی خود گزارش کردند و رابطه مربی-ورزشکار بهتر، اعتماد به نفس بالاتری را نشان داد.