مقایسه مارکرهای آپوپتوزی و کمبود پروتامین در اسپرم افراد نابارور دچار واریکوسل با افراد بارور

به نظر می رسد که استرس گرمایی و استرس اکسیداتیو فاکتورهای اصلی پاتوفیزیولوژی واریکوسل هستند. یکی از مهم ترین مسیرهای مولکولی که در اثر آن ها به راه می افتد، آپوپتوز است و با نشانگرهای مختلفی مانند خروج فسفاتیدیل سرین و قطعه قطعه شدن DNA قابل شناسایی است. کمبود پروتامین از دیگر پدیده های مرتبط با واریکوسل است. لذا هدف از انجام این مطالعه بررسی نشانگرهای آپوپتوز در افراد نابارور با واریکوسل و ارتباط این نشان گرها با پارامترهای اسپرمی و بلوغ کروماتین بود.

 در این مطالعه از نمونه مایع منی 15 مرد نابارور با واریکوسل و 15 مرد بارور مراجعه کننده به مرکز باروری و ناباروری اصفهان، استفاده شد. ابتدا پارامترهای اسپرمی (غلظت، تحرک و مورفولوژی اسپرم) بر اساس راهبردهای سازمان جهانی بهداشت (2010) ارزیابی شد. سپس به ترتیب جابه جایی فسفاتیدیل سرین با فلوسایتومتری، قطعه قطعه شدن DNA با روش TUNEL و کمبود پروتامین با رنگ آمیزی کرومومایسین A3 (CMA3) بررسی شدند.

 نتایج نشان داد که پارامترهای اسپرمی به طور معنی داری در گروه واریکوسل نسبت به گروه بارور کاهش یافته است. خروج فسفاتیدیل سرین تفاوتی بین دو گروه نشان نداد اما درصد قطعه قطعه شدن و کمبود پروتامین در گروه مورد نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری بیشتر بود.

در افراد نابارور با واریکوسل، افزایش سطح آسیب DNA، کمبود پروتامین و کیفیت پایین اسپرم می تواند به علت اختلال در تنظیم دمایی بیضه ای باشد. مطالعات بیشتری برای تایید این نتایج مورد نیاز است. همچنین تفاوتی بین میزان خروج فسفاتیدیل سرین بین گروه ها دیده نشد که شاید به خاطر تعداد محدود افراد شرکت کننده در این مطالعه و یا عبور اسپرم ها از مراحل اولیه آپوپتوز و ورود آن ها به مراحل انتهایی مرگ سلولی باشد.