نوگرایی و خلاقیت در تغییرات پلیس قرن بیست و یکم

چشم انداز پلیسی در دهه ی دوم قرن بیست و یکم، به شدت تغییر پیدا کرده و رویاهایی را ایجاد کرده است که پلیس ها از نقش خود در جامعه دارند و ممکن است، نیاز باشد این رویاها تغییر کنند تا هم به سود جامعه و هم به سود پلیس باشد. پلیسی که ما امروزه می شناسیم، در سال های اولیه خود مسیر سختی را پیموده است و دارای منشا تکثرگرا و چند مرکزی بوده است. لذا محیط پیرامونی ما به سرعت در حال تغییر است بر این اساس روسای پلیس آینده هر روزه با انتخاب های مهمی مواجه خواهند شد.

هدف مقاله حاضر این است که نوگرایی و خلاقیت چه تغییراتی در پلیس قرن بیست و یکم ایجاد کرده و آیا این نوگرایی در ماموریت پلیس موثر بوده و آیا پلیس به طور مستقیم از دانش نوآورانه بهره مند می شود یا از فن آوری موجود سود می جوید.

روش به کار رفته در مقاله حاضر از لحاظ ماهیت کاربردی بوده و از نوع توصیفی - تحلیلی است. یافته ها: در نیمه ی دوم قرن بیستم ، ناگهان فعالیت پلیسی متحول شد. "یک انقلاب خاموش" اتفاق افتاده بود. پلیس غیردولتی به طور فزاینده ای رشد کرده بود و انحصار پلیس بر فعالیت پلیسی به سرعت در حال محو شدن بود. موجی که توقف ناپذیر به نظر می رسید و به نظر می رسید که همواره به یک جهت حرکت خواهد کرد، ناگهان تغییر جهت داد و فروکش کرد. شواهد مبنی بر بازسازی این پلیس چند مرکزی، رشد امنیت خصوصی بود که امروزه در بیشتر نقاط جهان (به لحاظ تعداد کارکنان) بزرگ تر از پلیس دولتی است.

به طور خاص، فعالیت پلیسی، شغلی مربوط به "مردم و اطلاعات" است. بنابراین رهبران و مدیران پلیس در تمامی کشورها نیاز دارند که به روشنی از روندها آگاه باشند. علاوه بر این، نیازی وجود دارد به درک اینکه اطلاعات چگونه جمع آوری می شود، مبادله می شود و مورد استفاده قرار می گیرد و همچنین پیامدهای این فعالیت ها نیز باید مورد بررسی قرار گیرد.