مقایسه دقت CBCT و رادیوگرافی پری اپیکال دیجیتال با دو زاویه افقی متفاوت در تشخیص شکستگی عمودی ریشه (VRF) در دندان های با درمان ریشه

تشخیص شکستگی عمودی ریشه (VRF) در کلینیک از اهمیت زیادی برخوردار است، چون دندان های با VRF پیش اگهی ضعیفی دارند و غالبا هرگونه درمان بر روی دندان بی نتیجه خواهد بود. محدودیت تصاویر دو بعدی پری اپیکال از یک سو و کاهش دقت تصاویرCBCT به علت حضور آرتیفکت ها در نمونه های درمان ریشه شده از سوی دیگر ما را بر آن داشت تا در این مطالعه به مقایسه دقتCBCT و رادیوگرافی پری اپیکال با دو زاویه افقی متفاوت در تشخیص VRF در نمونه های درمان ریشه شده بپردازیم. هدف از این مطالعه مقایسه دقتCBCT و رادیوگرافی پری اپیکال با دو زاویه افقی متفاوت در تشخیص VRF در نمونه های درمان ریشه شده بود.

دراین مطالعه 60 دندان اندو شده که تصادفی کد گذاری شده بودند، به دو گروه تقسیم شدند: یک گروه 30 تایی که شکستگی در آن ها ایجاد شد و 30 عدد بدون شکستگی. تصویربرداری CBCT و پری ایپکال دیجیتال با دو زاویه افقی با اختلاف 15 درجه تهیه شد و تصاویر توسط رادیولوژیست مورد ارزیابی قرار گرفت. در این مطالعه از Weighted kappa برای انالیز آماری استفاده شد.

 حساسیت سیستم تصویربرداری C‏BCT  (%75/8) در مقایسه با رادیوگرافی دیجیتال (68/3%) برای تشخیص شکستگی عمودی ریشه بالاتر بود. همچنین ویژگی سیستم تصویربرداری C‏BCT  (%90) در مقایسه با رادیوگرافی دیجیتال (79/1%) برای تشخیص شکستگی عمودی ریشه نیز بالاتر بود)P<0/05).

تکنیک تصویربرداری CBCT نسبت به پری اپیکال دیجیتال دقت تشخیصی بالاتری در شکستگی های عمودی ریشه دارد و امکان تشخیص قابل اعتمادتری را برای ما فراهم می کند.