مهارگیرنده های NMDA گلوتاماتی در هیپوکمپ پشتی پایداری رفتارهای شبه اضطرابی و شبه افسردگی ناشی از استرس شوک الکتریکی کف پا را در موش کوچک آزمایشگاهی کاهش می دهد

در این تحقیق تاثیر مهار گیرنده های NMDA گلوتاماتی موجود در هیپوکمپ پشتی بر پایداری رفتارهای شبه اضطرابی و شبه افسردگی ناشی از استرس شوک الکتریکی کف پا مورد بررسی قرار گرفت.

موش های کوچک آزمایشگاهی نر نژاد NMARI به وزن 30 گرم به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول 30 دقیقه پس از دریافت یکی از سه دوز ممانتین (mg/kg 1 و 2/5 و 5) و یا سالین (ml/kg 1) به صورت داخل صفاقی، شوک الکتریکی کف پا را دریافت کردند. گروه دوم به صورت دو طرفه در هیپوکمپ پشتی کانول گذاری شدند و پس از یک هفته ابتدا دوزهای مختلف ممانتین (µg/mouse 1 و 5 و 10) را به صورت داخل هیپوکمپی دریافت و 5 دقیقه بعد شوک دریافت کردند که به مدت 4 روز تکرار شد. 6 روز پس از خاتمه استرس، اضطراب القائی حیوانات با استفاده از ماز مرتفع به علاوه بررسی شد. 2 روز بعد از تست اضطراب، آزمایش استرس شنای اجباری بر حیوانات انجام شد.

 استرس باعث کاهش زمان ماندن در بازوی باز در ماز مرتفع و افزایش زمان بی حرکتی در آزمون شنای اجباری شد و تجویز محیطی ممانتین در هر سه دوز  توانست  این اثرات را جلوگیری نماید. هم چنین، تجویز داخل هیپوکمپی ممانتین از القاء اضطراب و افسردگی ناشی از استرس جلوگیری کرد.

 استرس توانست باعث بروز رفتارهای شبه اضطرابی و شبه افسردگی پایدار شود. مهار گیرنده های گلوتاماتی NMDA  هیپوکمپ این اثرات را کاهش داد