تاثیر خودگفتاری، یادگیری مشاهده ای و ترکیب آن بر خودکارآمدی و مهارت سرویس والیبال

مشاهده یک مدل به یادگیرنده امکان شکل دادن طرحی از عمل می دهد. همچنین، خودگفتاری مکالمه ای است که اجرا کننده گان از این طریق بر اجرایشان فکر کرده و باعث تقویت آن می گردند. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر یادگیری مشاهده ای، خودگفتاری و تلفیق آنها بر عملکرد پسران بود. نمونه های تحقیق حاضر را 60 نفر(24/25±1/12) از پسران مقطع چهارم و پنجم ابتدایی تشکیل داد که به صورت نمونه در دسترس انتخاب و پس از پیش آزمون سرویس والیبال ایفرد به 6 گروه خودگفتاری آموزشی، خودگفتاری انگیزشی، یادگیری مشاهده ای،تلفیق خودگفتاری آموزشی و یادگیری مشاهده ای، تلفیق خودگفتاری انگیزشی و یادگیری مشاهده ای و گروه کنترل تقسیم شدند و به مدت یک جلسه تحت مداخله مربوط به خود قرار گرفتند. شرکت کنندگان در روز اول در مرحله اکتساب وآزمون اکتساب و 48 ساعت بعد درآزمون یادداری و انتقال شرکت کردند و در تمامی مراحل خودکارآمدی آنها نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحلیل واریانس دوراهه نشان داد در مراحل اکتساب، یادداری و انتقال بین همه گروه های تمرینی با گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0 P≤). ولی بین گروه های تمرینی تفاوت معنی دار نبود هرچند با توجه به میانگین امتیازات، گروه های خودگفتاری آموزشی و ترکیب خودگفتاری و یادگیری مشاهده ای نسبت به سایر گروه ها عملکرد بهتری داشتند. این نتایج از به کارگیری عوامل شناختی خودگفتاری و یادگیری مشاهده ای و تلفیق یادگیری مشاهده ای و خودگفتاری آموزشی به عنوان تسهیل کننده یادگیری حمایت می کند.