مقایسه ی تاثیر دهانشویه های کلرهگزیدین و لیسترین بر ثبات رنگ زیرکونیای مونولیتیک گلیز شده و سرامیک های گلیز شده ی IPS-e.max در شرایط آزمایشگاهی

با توجه به شایع بودن تغییر رنگ zirconia  monolithic و سرامیکهای گلیز شده IPS-e.max و تحقیقات ناکافی در مورد تغییر رنگ ناشی از دهانشویه های کلر هگزیدین و لیسترین روی این دو نوع ماده مطالعه حاضر با هدف مقایسه این دو دهانشویه بر رنگ مواد مذکور انجام شد.

این مطالعه  از نوع تجربی و در شرایط آزمایشگاهی بر روی 38 نمونه  انجام شد. نمونه های zirconia  monolithic و سرامیکهای گلیز شده IPS-e.max آماده سازی شدند. رنگ اولیه آنها بوسیله دستگاه اسپکتروفتومتری اندازه گیری و ثبت شد نمونه ها به طور تصادفی به گروه های دهانشویه کلرهگزیدین،لیسترین (9=n) در دو گروه  و آب مقطر (1=n  در دو گروه) تخصیص داده شدند. نمو نه ها به مدت 7 روز،هرروز 2 دقیقه، در کلرهگزیدین 0/2 درصد،لیسترین زیرو و آب مقطر غوطه ور شدند و در فاصله غوطه ور سازی داخل بزاق مصنوعی نگهداری شدند رنگ ثانویه مجددا با دستگاه اسپکتروفتومتر اندازه گیری شده و (ΔE*ab 4) گروه با آزمون کروسکال والیس مورد قضاوت آماری قرار گرفتند.

 هر دو نوع سرامیک بعداز غوطه ور سازی در دو نوع دهانشویه و آب مقطر دچار تغییر رنگ شدند. مقادیرΔE  دو ماده پس از قرار گیری در کلرهگزیدین   0/11 ± 0/16zirconia  monolithic (ΔE و سرامیکهای گلیز شده (0/39+0/14 IPS-e.max (ΔE=) نسبت به رنگ سنجی اولیه تفاوت معنی داری را نشان می دهد.(0/001> p) همچنین مقادیر ΔE ،دو ماده پس از قرار گیری در لیسترین (زیرکونیای   و سرامیکهای گلیز شده (0/29 +0/48) IPS-e.max(ΔE= نسبت به رنگ سنجی اولیه تفاوت معنی داری را نشان نمی دهد(.0/6 p).  و آزمون کروسکال والیس نشان داد که این تفاوت ΔE چهار گروه از لحاظ آماری معنی دار است  (0/02> p).

به نظر می رسد ثبات رنگ هر دو گروه zirconia  monolithic و سرامیکهای Ips.emax از نظر کلینیکی در محدوده قابل قبول بود.