تاثیر 8 هفته تمرینات مقاومتی و ترکیبی بر آیریزین، برخی شاخص های گلایسمیک و نسبت توده احشایی به عضلات بدن زنان چاق غیرفعال

آیریزین مایوکاین جدیدی است که در متابولیسم چربی ها نقش ایفا می کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تغییرات آیریزین و برخی شاخص های گلایسمیک و نسبت توده احشایی به عضلات بدن زنان چاق غیرفعال پس از هشت هفته تمرینات مقاومتی و ترکیبی می باشد.

نمونه آماری مطالعه حاضرکه به صورت نیمه تجربی است از 23 زن چاق (میانگین سنی 6±37 سال، میانگین قدی04/0±55/1 متر و میانگین شاخص توده بدنی 29/0±35) تشکیل شد که به طور تصادفی در دو گروه (12 نفر مقاومتی و 11 نفر ترکیبی) به مدت هشت هفته قرار گرفتند. قبل و پس از اعمال مداخله های پژوهشی، سطوح آیریزین و انسولین به روش الایزا، گلوکز ناشتا، مقاومت انسولینی با شاخص HOMA-IR و نسبت توده احشایی به عضلات بدن مورد بررسی قرار گرفتند و در نهایت داده ها با استفاده از روش آماری آنوای دوراهه ارزیابی شدند.

گلوکز در گروه تمرینی مقاومتی و آیریزین در هر دو گروه تمرینی کاهش معناداری داشت ، اما پس از 8 هفته، اختلاف معنی داری در گلوکز ناشتا، انسولین، مقاومت انسولینی و آیریزین در بین گروه ها مشاهده نشد.

احتمالا در زنان چاق مقاومت به آیریزین باعث بالا بودن آیریزین در ابتدای مطالعه بوده است که پس از یک دوره تمرینات، مقاومت کاسته شد. هم چنین بهبود در دیگر مکانیسم های درگیر در سوخت و ساز نیز می تواند دلیلی بر کاهش نقش جبرانی آیریزین در انتهای دوره باشد.