مفهوم سازی مسئولیت اجتماعی دانشگاه در ایران

هدف این پژوهش مفهوم سازی مسئولیت اجتماعی دانشگاه در کشور ایران بود. از آنجا که مسئولیت اجتماعی دانشگاه مانند سایر مفاهیم انسانی و اجتماعی به ویژگی های زمینه خود وابسته است، برای فهم مسئله مسئولیت اجتماعی دانشگاه در موقعیت ایران و با شرایط خاصی که دارد، روش کیفی مبتنی بر نظریه بر پایه اشتراوس-کوربین راهنمای شناخت شرایط علی، پدیده کانونی، زمینه های موثر و متغیرهای مداخله کننده در مسئولیت اجتماعی دانشگاه، راهبردها و روش های اعضای هییت علمی، فرایندها و پیامدهای آن قرار گرفت. در نمونه هدفمند 50 نفر از اعضای هییت علمی، دانشجویان دکتری، خبرگان آموزش عالی، مدیران دانشگاهی و سیاستگذاران آموزش عالی، فعالان غیرهییت علمی نهادهای مدنی، فعالان در انجمن علمی، شوراها و نهادهای فرهنگی اجتماعی با 17 نفر به صورت فردی مصاحبه عمیق اکتشافی شد و برای تکمیل داده‎ها 3 گروه کانونی شکل گرفت که درمجموع، 33 نفر حضور داشتند. نتایج پژوهش از تحلیل داده ها در قالب مدلی ارایه و راهبردها در سه سطح کلان (دولت)، میانی (مدیریت دانشگاه) و خرد (اعضای هییت علمی) مشخص شد. درنهایت، تعریف مسئولیت اجتماعی دانشگاه به عنوان نهاد اجتماعی ارایه شد. آنچه مسلم است، چنین انتظار هنجارینی که می تواند به توسعه پایدار و افزایش کیفیت زندگی و احقاق حقوق و کاهش مرارت های بشری بینجامد، بدون مشارکت همه جانبه ذینفعان درونی و بیرونی تحقق پذیر نیست.