بررسی اثر متفورمین بر برخی عملکرد های شناختی در موش صحرایی پیر

پیری یک فرآیند پیچیده بوده و به عنوان عامل خطر برای بیماری هایی مانند فشار خون، آلزایمر، سرطان، افسردگی و اضطراب به شمار می آید. اخیرا دیده شده است که داروی ضد دیابت متفورمین دارای اثرات عصبی مهمی نظیر جلوگیری از کاهش حافظه، سکته مغزی، اضطراب، التهاب و تشنج می باشد. از این رو هدف پژوهش حاضر تعیین اثر متفورمین در برخی عملکردهای شناختی در موش های صحرایی نر مسن بود.

در این مطالعه تجربی، تعداد 24 سر موش صحرایی 22 ماهه به طور تصادفی به 3 گروه 8 تایی تقسیم شدند. گروه اول: گروه کنترل است که آب را بصورت خوراکی (گاواژ) دریافت کردند، گروه دوم: متفورمین با دوز  mg/kg1 به صورت خوراکی و گروه سوم: متفورمین را با دوز  mg/kg10 را به صورت خوراکی دریافت نمودند. پس از تیمار به مدت 40 روز (روزانه یک مرتبه) آزمون های رفتاری شامل ماز Y شکل، ماز به علاوه ای شکل مرتفع و آزمون افسردگی از حیوانات گرفته شد. نتایج با استفاده از نرم افزار Prism GraphPad نسخه 6 و آزمون One-way ANOVA و سپس تست تعقیبی Tukey-post Hoc-test بررسی شد.

نتایج این مطالعه نشان داد که متفورمین با دوز mg/kg 10 میزان اضطراب (0/001<p و 0/05<p) و افسردگی(0/001 <p) را در حیوانات مسن به صورت معنی داری کاهش داده است. متفورمین با دوز mg/kg 1 نتوانست اختلالات ناشی از پیری را در این مدل بهبود بخشد.

متفورمین با دوز mg/kg 10 می تواند با کاهش اضطراب و افسردگی موجب ارتقا کیفیت زندگی دوره پیری گردد.