ارزیابی مدل رابطه علی ذهن آگاهی با اضطراب و افسردگی با میانجیگری سرگردانی ذهنی خود به خودی

پژوهش های گذشته دریافته اند که ذهن آگاهی با بهبود در سلامت روان رابطه دارد. اضطراب و افسردگی از متداول ترین مشکلات در حوزه ی سلامت روان هستند. پژوهش حاضر قصد دارد نشان دهد که سرگردانی ذهنی خود به خودی یک مکانیزم میانجی در رابطه ذهن آگاهی با اضطراب و افسردگی می باشد.

به منظور آزمون مدل میانجی، 300 دانشجوی دختر دانشگاه شهیدچمران اهواز در سال 2017 به روش تصادفی مرحله ای انتخاب شدند.در مرحله اول نمونه گیری، 5 دانشکده (روان شناسی و علوم تربیتی، فنی و مهندسی، ادبیات و علوم انسانی، علوم پایه و اقتصاد و علوم اجتماعی) از میان 12 دانشکده دانشگاه شهیدچمران اهواز به شیوه تصادفی برگزیده و از بین دانشجویان کارشناسی در 23 رشته مختلف،  تعداد 300 نفر انتخاب شده و مقیاس هشیاری به توجه ذهن آگاهانه، مقیاس استرس- اضطراب-افسردگی، نسخه کوتاه پرسشنامه اضطراب حالتی خصلتی و مقیاس سرگردانی ذهنی: خود به خودی و عامدانه را تکمیل کردند. داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزارهای spss و amos و به روش مدل یابی معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شدند. برای به دست آوردن شاخص های برازش بهتر برای مدل از روش پارسلینگ کردن ماده ها نیز استفاده شد.

بر اساس ارزش برخی شاخصها (برای مثال، مقدار رمزی برابر 07/0 و جی اف ای برابر 95/0)، مدل برازش خوبی داشت. همچنین، نتایج نشان دادند که ذهن آگاهی روابط معنی داری با سرگردانی ذهنی خود به خودی، افسردگی و اضطراب و سرگردانی ذهنی خود به خودی با اضطراب و افسردگی دارد (در سطح کمتر از 01/0). به علاوه، اثرات غیرمستقیم ذهن آگاهی بر اضطراب و افسردگی از طریق سرگردانی ذهنی خود به خودی نیز معنی دار بود.

سرگردانی ذهنی خود به خودی عاملی است که اضطراب و افسردگی را تسهیل می کند و ذهن آگاهی می تواند بر اضطراب و افسردگی از طریق کاهش افکار نامرتبط ناخواسته تاثیر داشته باشد.