ارزیابی میزان آگاهی بیماران در مورد نحوه مراقبت از پروتز پارسیل متحرک

پروتز پارسیل متحرکRemovable Partial Denture (RPD)  همچنان روش درمانی متداولی برای بازسازی نواحی بی دندانی است. با این حال، مطالعات محدودی در مورد عادات بهداشت دهانی در میان افراد دارای RPD صورت گرفته است. هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان آگاهی بیماران دارای پروتز پارسیل متحرک از روش های مختلف تمیز کردن پروتز با هدف ارتقاء آگاهانه عادات بهداشتی بیماران بود.

مطالعه حاضر یک مطالعه اپیدمیولوژیک مقطعی روی 96 بیمار دارای پروتز پارسیل متحرک که به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه جندی شاپور از سال 95 تا 96 مراجعه کرده اند، بوده است. اطلاعات دموگرافیک بیماران از قبیل سن، جنس، سطح تحصیلات و اطلاعاتی نظیر وضعیت سلامت عمومی، طول مدت استفاده از دنچر و فرکانس تمیز کردن دنچر از طریق پرسشنامه دریافت شد و توسط آمار توصیفی و آزمون آماری Chi-squared و test T مورد تحلیل آماری قرار گرفت (05/0>P).

به طور کلی نحوه مراقبت پروتز با سن، جنسیت و استعمال سیگار ارتباط معنی دار داشت (05/0>P). افراد بالای 50 سال، زنان و افراد غیر سیگاری به میزان قابل توجه روش غوطه ور سازی را به سایر روش های نگهداری پروتز ترجیح می دادند (05/0>P). همچنین تعداد دفعات تمیز کردن پروتز در مردان به طور معنی دار بیشتر از زنان بود (3/53% در مقابل 9/23%) (05/0>P).

بر اساس مطالعه حاضر، اکثر بیماران دارای RPD، پروتزهای خود را به شیوه مناسب تمیز نمی کنند و آگاهی کمی از نحوه و روش های نگهداری و پاکسازی پروتز خود دارند. جلسات فراخوان منظم و دوره ای و راهنمای کتبی می توانند جهت افزایش آگاهی بیماران از روش نگهداری پروتزهای پارسیل مفید باشد.