ساخت و اعتباریابی مقیاس خودگزارشی خشونت در زنان ایرانی

بررسی خشونت جنسی در مورد زنان ایرانی، نیازمند مقیاس معتبر است که در ایران چنین مقیاسی وجود ندارد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر ساخت و اعتباریابی مقیاس خشونت در زنان ایرانی است.

روش اجرای این پژوهش از نوع کیفی و کمی است، جامعه آماری شامل کلیه زنان شهر جیرفت بود که در بخش کیفی به صورت نمونه گیری در دسترس از طریق مصاحبه با زنان دچار خشونت و مرور منابع اطلاعت جمع آوری گردید و در بخش کمی تعداد نمونه ها به تعداد 100 نفر برای بخش روایی پیش بین و 301 نفر برای بخش روایی همگرایی تعیین شد. این نمونه ها به وسیله نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات در بخش کمی پرسشنامه محقق ساخته بر اساس بخش کیفی و خشونت خانگی سازمان بهداشت جهانی بود. برای بررسی روایی مقیاس از روش های روایی محتوا، همگرا و تحلیل عوامل استفاده شد. پایایی مقیاس به وسیله روش های همسانی درونی و پایایی تصنیفی بررسی گردید.

نتایج تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد که پرسشنامه خشونت با 18 آیتم از چهار عامل تشکیل شده و از روایی و پایایی مناسبی برخوردار است. تحلیل عاملی تاییدی مرتبه دوم نیز مدل چهار عاملی را تایید کرد.

از پرسشنامه خودگزارشی خشونت در زنان ایرانی می توان برای ارزیابی خشونت در زنان استفاده کرد.