مدل بکارگیری سیاست پژوهی در حوزه سیاست گذاری عمومی: مطالعه موردی بخش مسکن

سیاست پژوهی یکی از روش های برقراری ارتباط بین دو حوزه سیاست گذاری و علم و دانش است که با ژرفانگری، توصیه های علمی و کاربردی به سیاست گذاران ارایه می نماید. لذا با عنایت به این مهم، تحقیق حاضر با هدف طراحی مدل استفاده از سیاست پژوهی در حوزه سیاست گذاری به منظور ترغیب سیاست گذاران به استفاده از آن انجام گرفته است. روش تحقیق از نوع روش ترکیبی است که در مرحله اول با استفاده از تحلیل تم، در ابتدا مفاهیم و جنبه های استفاده از سیاست پژوهی، حاصل از مرور متون و مصاحبه، شناسایی و در ادامه با استفاده از روش نگاشت مفهومی، مدل مربوطه طراحی گردید. در مرحله دوم به منظور اعتبارسنجی مدل طراحی شده، از روش تحلیل عاملی تاییدی استفاده گردید. جامعه آماری شامل سیاست گذاران و محققان بودند که به روش هدفمند انتخاب شدند. یافته های پژوهش حاکی از آن است که چگونگی انجام تحقیق و سایر ویژگی های آن به همراه دیدگاه سیاست گذار به مقوله تحقیق که ماحصل ویژگی های فردی و اکتسابی می باشد، بیشترین تاثیر را در تحریک سیاست گذار به استفاده از نتایج سیاست پژوهی دارند. ذینفعان سیاست نیز (اولویت سوم) می توانند از طریق مطالبه گری از سازمان های سیاست گذار، آنها را وادار به تعامل با محققان به منظور استفاده از گزارشات آنها نمایند.