تونس؛ همزیستی سکولاریسم و بنیادگرایی

چرا و چگونه تونس برخلاف دیگر کشورهای عربی، چرا و چگونه گذار دمکراتیک نسبتا موفقی درپس از انقلاب های بهار عربی داشت؟ به این سوال هرچند کوتاه و روشن، اما نمی توان پاسخی سریع و مختصر داد و لازم است ازخلال اتخاد چهارچوب نظری زمینه گرا، آرشیو تلاش نخبگان و مردم عادی تونس - درطول تاریخ این سرزمین کهن - از نو کاوش شود تا مشخص گردد که موفقیت تونس و انقلاب 2011 آن یک شبه و تصادفی حاصل نشده بود و پشت این موفقیت، انباشتی از تجربه زیسته و تاریخی تونسی ها وجود داشت. پس بعنوان ملاحظه ای روش شناسانه، زمینه تاریخی/فرهنگی تساهل و طلح طلبی در کشور تونس، در این مقاله مورد تحلیل قرارگرفت تا ازخلال آن، نشان داده شود کدام سیاست گذاری های عمومی در دولت های پیش از انقلاب، روبنایی حقوقی/سیاسی را بر روی این زمینه فرهنگی نهادینه کرده بودند که باعث شد تا دستاوردهای انقلاب تونس همچنان باقی بمانند. درنهایت بعنوان نتیجه گیری تشکیل معاونتی در نهاد ریاست جمهوری برای گفتگو و تمرین توافق کردن پیشنهاد می گردد بخصوص که سیاست گذاران عمومی این معاونت، حین سیاست گذاری های خود لازم است به یافته اصلی این پژوهش - و همچون اصلی روش شناختی - توجه کنند که تنها ازخلال یک زمینه فرهنگی صلح آمیز و معتقد به همکاری جمعی (همچون کشور تونس)، شکوفایی اقتصادی و رفاه عمومی در ایران محقق خواهد شد.