بررسی نقش میانجی خلاقیت و سبک تفکر در رابطه بین دین داری و تعالی پس از ضربه

هدف از پژوهش حاضر، بررسی برازش مدل رابطه بین دینداری و تعالی پس از ضربه با نقش میانجی خلاقیت و سبک تفکر در جانبازان بود..

پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. نمونه مورد مطالعه 362 جانباز بود که به روش تصادفی ساده از جانبازان (25 تا70 درصد) بنیاد شهید و امور ایثارگران شهرستان‏های استان تهران در سال (1399) انتخاب شدند. برای جمع ‏آوری داده‏ها از پرسشنامه ‏های تعالی پس از ضربه تدسچی و کالهون (2011)، دینداری آلپورت و راس(1950)، خلاقیت تورنس (1966) و سبک تفکر استرنبرگ و واگنر (1979) استفاده شد.. داده‏ها با استفاده از روش تحلیل مسیر و نرم افزار SPSS25 و Amos24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

 نتایح تحلیل مسیر نشان داد که دینداری بر سبک تفکر، خلاقیت و تعالی پس از ضربه؛ سبک تفکر بر خلاقیت؛ خلاقیت و سبک تفکر بر تعالی پس از ضربه اثرات مستقیم و معنادار داشته است.. همچنین دینداری از طریق نقش واسطه‏ای خلاقیت، اثر غیر مستقیم مثبت و معناداری بر تعالی پس از ضربه جانبازان دارد.

 دینداری به همراه خلاقیت بر تعالی پس از ضربه در افراد مبتلا به تروما تاثیر زیادی دارد. به عبارتی، افرادی که از دینداری بالاتری برخوردارند، دینداری بر خلاقیت آنها تاثیر می‏گذارد و این افراد برای بازگشت به شرایط ایده آل، به کمک توانایی ها و امکانات خود به بازسازی ذهنی و روانی اقدام می نمایند؛ بنابراین تعالی پس از ضربه قابل پیش‏بینی است.واژه ‏های کلیدی: تروما، تعالی پس از ضربه، دین‏داری، خلاقیت، سبک تفکر.