اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر توانمندی روانی و رفتارهای ارتقا سلامت پرستاران زن با نشانه های اضطراب

حجم کاری حاصل از وقوع همه گیری های متعدد ویروس کووید-19 و بار روانی ایجاد شده سبب ایجاد اضطراب در پرستاران می شود. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر توانمندی روانی و رفتارهای ارتقا سلامت پرستاران زن با نشانه های اضطراب انجام گرفت.

پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل پرستاران زن با نشانه های اضطراب شهر اصفهان در سه ماهه زمستان سال 1399 بود. در این پژوهش تعداد 33 پرستاران زن با نشانه های اضطراب با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند. گروه آزمایش روان درمانی مثبت نگر را طی یک ماه در 8 جلسه 75 دقیقه ای به صورت آنلاین دریافت نمودند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه های اضطراب، توانمندی روانی و رفتارهای ارتقا سلامت بود. داده ها به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج نشان داد که روان درمانی مثبت نگر بر توانمندی روانی و رفتارهای ارتقا سلامت پرستاران زن با نشانه های اضطراب تاثیر معنادار دارد (p<0/001).

بر اساس یافته های پژوهش می توان چنین نتیجه گرفت که روان درمانی مثبت نگر با بهره گیری از فنونی همانند چشم انداز مثبت به زندگی و آموزش خوش بینی و امید به آینده می تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت افزایش توانمندی روانی و رفتارهای ارتقا سلامت پرستاران زن با نشانه های اضطراب مورد استفاده قرار گیرد.