مدل یابی تعارضات زناشویی براساس سبک های دلبستگی: نقش میانجی حیطه های طرحواره های ناسازگار اولیه در زنان در آستانه طلاق

هدف پژوهش حاضر مدل یابی تعارضات زناشویی براساس سبک های دلبستگی با نقش میانجی حیطه های طرحواره های ناسازگار اولیه در زنان در آستانه طلاق بود.

روش پژوهش توصیفی واز نوع مطالعه همبستگی بود. جامعه آماری زنان دارای تعارضات زناشویی درآستانه طلاق شهر تهران بود که در بازه زمانی اردیبهشت تا آبان 1399 به مراکز مشاوره خانواده منطقه سه شهر تهران مراجعه کرده بودند. روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای بود و حجم نمونه بر اساس نرم افزار آماری G Power 440 نفر تعیین شد.

 مدل ساختاری پیش بینی تعارضات زناشویی براساس سبک های دلبستگی با نقش واسطه ای حیطه های طرحواره های ناسازگار اولیه در زنان درآستانه طلاق از برازش مطلوبی برخوردار است. از بین سبک های دلبستگی فقط سبک دلبستگی اجتنابی از طریق حوزه طرد و بریدگی و جهت مندی طرحواره های ناسازگار اولیه بر تعارض زناشویی تاثیر می گذارد و سبک دلبستگی دوسوگرا از طریق حوزه گوش بزنگی بر تعارض زناشویی تاثیر می گذارد.. همچنین بین سبک های دلبستگی ناایمن اجتنابی/ دوسوگرا و طرحواره های ناسازگار اولیه حوزه بریدگی و طرد، خود گردانی و عملکرد مختل، محدودیت های مختل، دیگر جهت مندی، گوش به زنگی بیش از حد و بازداری رابطه مثبت و معنا داری وجود دارد، اما بین سبک دلبستگی ایمن و طرحواره های ناسازگار اولیه رابطه منفی و معکوس وجود دارد.

 شناخت طرحواره ها به ایجاد راهکارهایی برای تغییر در شناخت و افکار افراد کمک می کند و از طریق بهبود روابط باعث رضایت زناشویی می گردد.