کاربست مفهوم مخالف سنت نبوی در احادیث فقهی (بخش عبادات)

سنت نبوی پس از قرآن دومین منبع اجتهاد و استنباط فروع دین و احکام شرعی شمرده شده است. در این مجموعه به احادیث فقهی که در آن به سنت نبوی استناد شده است می پردازد و استدلال های ایشان را گونه شناسی کرده و در ادامه آن ها را بر کتب فقهی فقهای شیعه عرضه داشته تا نحوه تعامل آن ها را با این گونه از استدلال های ایمه اطهار (علیهم السلام) مورد بررسی قرار داده و رفتار آنها را با رفتار ایمه اطهار نسب به استناد به سنت نبوی ارزیابی کرده و به این سوال پاسخ می دهد که ایا فقها نیز مانند ایمه اطهار (علیهم السلام) در استنادات فقهی خود رفتار می کردند یا رفتاری متفاوت داشته اند؟ آیا می شود قاعده و یا حکم کلی یا حتی عموم مستخرج از این استدلالات و استنادات بدست آورد و در سیر اجتهادی مورد استفاده قرار داد یا خیر؟ آیا این عمل را فقها انجام داده اند؟ هدف عمده این پژوهش واکاوی استدلالات ایمه اطهار علیهم السلام در استخراج حکم فقهی و استناد و بکارگیری سنت نبوی می باشد و همچنین نحوه تمسک و کاربرد آنها و کیفیت بکارگیری آنها در کتب فقهی شیعه از جمله جواهرالکلام می باشد . روش گردآوری داده ها در این پژوهش به جهت فنی بودن بحث اتکای کاملی دارد به استفاده از روش کتابخانه ای و فیش برداری، لذا رجوع به منابع فقهی شیعه و بررسی انظار فقهی آنها از جمله راهکارهای نگارش دقیق و صحیح این پژوهش است. از نتایج تحقیق اسباب استناد به سنت نبوی توسط ایمه اطهار (علیهم السلام) است.