تاثیر تمرین ترکیبی و بی تمرینی متعاقب آن بر سطوح آپلین در زنان دیابتی نوع دو

هدف :

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر دوازده هفته تمرین ترکیبی و هشت هفته بی تمرینی متعاقب آن بر سطوح اپلین در زنان دیابتی نوع دو انجام شد.

روش شناسی: 

در این مطالعه تجربی،30 زن دیابتی یایسه با دامنه سنی 50 تا 65 سال، دارای اضافه وزن (شاخص توده بدن: 835/0 ± 42/30 Kg/m2) به دو گروه تمرین (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین در یک برنامه تمرینی ترکیبی هوازی (50 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره) و مقاومتی (50 تا 75 درصد یک تکرار بیشینه) به مدت دوازده هفته به تمرین پرداختند و پس از آن هشت  هفته بی تمرینی را تجربه کردند. خونگیری قبل از شروع تمرینات، 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین و بعد از دوره بی تمرینی انجام و مقادیر آپلین، انسولین سرم خون، قند خون ناشتا و درصد چربی بدن اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شدند.

سطح سرمی آپلین در گروه تمرین در پایان دوره تمرین افزایش معنادار یافته بود (04/0=p) و در دوره بی تمرینی نیز کاهش معنادار یافته بود (001/0=p)، همچنین این تغییرات به نسبت گروه کنترل نیز معنادار بود (016/0=p). سطح قند خون و انسولین ناشتا نیز در گروه تمرین نسبت به کنترل کاهش معناداری در پایان دوره تمرین و بی تمرینی داشت (001/0=p).

به نظر می رسد تمرین ترکیبی موجب افزایش آپلین می شود و بی تمرینی نیز می تواند تا حدودی اثرات مثبت تمرین را در این مورد تخریب کند.