اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر پردازش های هیجانی در دانشجویان دارای اختلال اضطراب اجتماعی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر پردازش های هیجانی در دانشجویان دارای اختلال اضطراب اجتماعی انجام شد.

پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری  پژوهش حاضر، شامل تمامی دانشجویان 18 تا26 ساله مقطع کارشناسی دانشگاه گیلان (11271 نفر) در سال تحصیلی 98-1397  بودند. در این مرحله پرسشنامه هراس اجتماعی کانور و همکاران (2000) بر روی تمامی  دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه گیلان که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند اجرا شد. جلسات درمان شناختی-رفتاری برای اختلال اضطراب اجتماعی هافمن (2007) در 10 جلسه گروهی 2 ساعته اجرا شد اما گروه گواه در لیست انتظار باقی ماند. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و نرم‌افزار spss استفاده شد.

نتایج نشان داد که درمان شناختی-رفتاری بر بهبود سرکوبی (80/10=F، 003/0=P)، تجربه هیجانی ناخوشایند (86/12=F، 001/0>P)، نشانه های هیجانی پردازش (95/16=F، 001/0>P)، اجتناب (65/19=F، 001/0>P) و کنترل هیجانی (23/21=F، 001/0>P) آزمودنی های گروه آزمایش موثر‎بود.

می توان نتیجه گرفت درمان شناختی-رفتاری بر پردازش های هیجانی در دانشجویان دارای اختلال اضطراب اجتماعی می‎تواند موثر واقع شود.