تاثیر سبک ها، پارادایم های حاکم بر جامعه بر شکل گیری فرم در معماری دوره معاصر ایران

شکل و فرم اغلب به یک معنی به کار می رود اما در دنیای هنرهای بصری هریک دارای مفهوم و معنای ویژه ای است. شکل هرجسم عبارت است از خطوط پیرامون سطح آن جسم، در حالیکه فرم جنبه سه بعدی جسم است که از زوایای مختلف قابل دیدن باشد. فرم اصلی ترین عامل معماری است و باید با عوامل مختلف موثر بر معماری ازجمله نظام ارزشی، فرهنگ ها، شرایط محیطی، عملکردی و همچنین پایداری هماهنگ باشد.در اینجا سعی داریم به مدل مفهومی تاثیر سبک ها، پارادایم های حاکم بر جامعه بر شکل گیری فرم درمعماری بپردازیم.گردآوری اطلاعات و داده ها بنا بر ماهیت تحقیق به دو روش کتابخانه ای و میدانی انجام خواهد شد. در این ارتباط در فاز اول منابع مربوط به آثار معماری دوران قبل و پس از اسلام و سیر شکل گیری و تغییرات فرمی در آنها مورد مطالعه قرار خواهد گرفت. این مقاله با تکیه بر بررسی کیفی و تحلیلی، قصد دارد این واقعیت را روشن کند که علی رغم اینکه دوران معاصر به دلیل تحولات متعاقب آن با چندگانگی و تعدد مفاهیم در بحث های نظری مواجه بوده است لیکن بحث فرم نیز مانند سایر بحث های نظری معماری، قاعده مند بوده و می توان الگوهایی را در این زمینه، به منظور کاربردی کردن مباحث نظری پارادایم ها در حوزه معماری مطرح کرد.