اثربخشی فراشناخت درمانی بر اضطراب و بهزیستی روان شناختی بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر زندگی فردی، اجتماعی و شغلی بیماران را با آسیب مواجه می سازد. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی فراشناخت درمانی بر اضطراب و بهزیستی روان شناختی بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر انجام گرفت.

روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش، شامل تمام افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران در سال 1396 بود. در این پژوهش از روش نمونه گیری غیراحتمالی هدفمند و گمارش تصادفی استفاده شد. پس از انتخاب حجم نمونه و گمارش آنها در گروه های آزمایش و گواه، گروه آزمایش مداخلات درمانی را طی سه ماه به صورت هفته ای یک جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمودند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه اختلال اضطراب فراگیر (اسپیتزر و همکاران، 2006)، پرسشنامه اضطراب (بک، اپستین، براون و استیر، 1988)، پرسشنامه بهزیستی روان شناختی (ریف، 1980) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد.

نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که فراشناخت درمانی بر اضطراب و بهزیستی روان شناختی بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر موثر بوده است (p <0.001). بدین صورت که این درمان توانسته منجر به کاهش اضطراب و بهبود بهزیستی روان شناختی بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر شود.

مطابق با یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که فراشناخت درمانی روشی کارآمد در جهت کاهش اضطراب و بهبود بهزیستی روان شناختی بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر به شمار می رود و می توان از این درمان برای بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بهره برد.