بررسی رابطه کار احساسی با تعارض کار- خانواده با نقش میانجی تنش شغلی و تعدیل کننده های حمایت اجتماعی و استقلال در کار پرستاران زن بیمارستان ایران شهر ایرانشهر

مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه بین کار احساسی و تعارض کار- خانواده با نقش میانجی تنش شغلی و تعدیل کننده های حمایت اجتماعی و استقلال در کار پرستاران زن بیمارستان ایران شهر ایرانشهر انجام گرفته است.

جامعه پژوهش شامل 150 نفر از پرستاران زن بیمارستان ایرانشهر بودند که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه در این پژوهش از پرسشنامه کار احساسی دیفندورف و همکاران (2005)، پرسشنامه تعارض کار -خانواده کارلسون (2000)، پرسشنامه تنش شغلی HSE (1990)، پرسشنامه حمایت اجتماعی فلیپس (1986) و اسقلال شغلی جانگ (1995) استفاده شد. ارزیابی الگوی پیشنهادی از طریق الگویایی معادلات ساختاری (SEM) و با استفاده از نرم افزارهای SPSS و AMOS ویراست 22 انجام گرفت.

نتایج حاصل از تحقیق  نشان داد: 1. بین کار احساسی و تعارض کار- خانواده با نقش میانجی تنش شغلی رابطه معنادار وجود دارد. 2. بین کار احساسی و تنش شغلی  رابطه معنادار وجود دارد. 3. بین تنش شغلی  و تعارض کار -خانواده رابطه معنادار وجود دارد. 4. بین کار احساسی و تنش شغلی با نقش تعدیل کنندگی حمایت اجتماعی رابطه معنادار وجود دارد. 5. بین کار احساسی و تنش شغلی با نقش تعدیل کنندگی استقلال در کار رابطه معنادار وجود دارد. 6. بین کار احساسی و تنش شغلی با نقش تعدیل کنندگی حمایت اجتماعی و استقلال در کار رابطه معنادار وجود دارد.

با توجه به نتایج به دست آمده، پرستاران زن در مسیر شغلی و شخصی خود با مشکلات متعددی برخورد می‎کنند بر این اساس لازم است مدیران در این مواقع حساس از آن ها حمایت کنند. رعایت سلسله مراتب شغلی، توجه به عوامل ایجاد احساس عدم امنیت شغلی، ایجاد ساعات کاری انعطاف پذیر، تلاش برای کاهش خطرات احتمالی در محیط کار که علاوه بر تاثیر بر تعارض کار- خانواده می تواند بر جنبه های دیگری مانند سلامت روان، سلامت جسم و انگیزش برای انجام وظایف و... تاثیر گذارد.