بهینه یابی غلظت گاما-اوریزانول در محیط های بلوغ یا کشت برای تکامل تخمک و رویان گوسفند در آزمایشگاه

پیشینه:

 راندمان تولید جنین آزمایشگاهی در گوسفند هنوز پایین است.

پژوهش حاضر اثرات غلظت های مختلف گاما-اوریزانول در محیط های بلوغ تخمک و کشت رویان گوسفند در آزمایشگاه را مورد بررسی قرار داد.

مجموعه تخمک-سلول های کومولوس دارای ظاهر نرمال از تخمدان های گوسفندی کشتارگاهی جمع آوری شده و در محیط بلوغ غنی شده با غلظت های 0، 5/2، 5، 10، 50، و 100 میکرومول گاما-اوریزانول به مدت 24 ساعت بالغ شدند و پس از انجام مراحل لقاح آزمایشگاهی، رویان های حاصله برای ارزیابی قابلیت گشنیدگی و تکامل مورد ارزیابی قرار گرفتند. رویان های حاصل از بلوغ و لقاح آزمایشگاهی گروه دیگری از مجموعه تخمک-سلول های کومولوس، در محیط کشت غنی شده با غلظت های 0، 5/2، 5، 10، 20، و 50 میکرومول در انکوباتورهای دارای سطح اکسیژن 7% و 20% کشت داده شدند و تکامل آن ها مورد ارزیابی قرار گرفت. برای هر آزمایش یک گروه کنترل در نظر گرفته شد.

انبساط سلول های کومولوسی و نرخ بقای رویان در غلظت های 20، 50، و 100 میکرومول به شدت کاهش پیدا کرد که نشان دهنده اثر مصرف بیش از حد است. نرخ کلیواژ و تشکیل بلاستوسیست در گروه بالغ شده با 5 میکرومول گاما-اوریزانول به صورت معنی دار بالاتر از سایر گروه ها بود. رویان های کشت داده شده در غلظت های 5 و 10 میکرومول گاما-اوریزانول در هر دو غلظت 7% و 20% اکسیژن نیز به طور معنی دار بالاترین نرخ کلیواژ و تشکیل بلاستوسیست را داشتند (P<0.05).

پژوهش حاضر اولین گزارش از اثرات مثبت گاما-اوریزانول به عنوان مکمل محیط بلوغ و کشت آزمایشگاهی رویان گوسفند را ارایه می دهد و غلظت های 5 و 10 میکرومول گاما-اوریزانول در محیط های رشد آزمایشگاهی تخمک و رویان گوسفند به عنوان دوز بهینه پیشنهاد می گردد.