پیش بینی تحمل ابهام، راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و سازگاری اجتماعی بر اساس هوش موفق دانشجویان دختر

هوش موفق مجموعه یکپارچه ای از توانایی های مورد نیاز برای موفقیت در زندگی است.

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی تحمل ابهام، راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و سازگاری اجتماعی بر اساس هوش موفق دانشجویان دختر در دوران کرونا  با روش کمی و از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش، دانشجویان دختر با دامنه سنی 18 تا 30 سال و مجرد دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی (ره)- شهرری در سال تحصیلی 1399 -1400 بود که تعداد 102 نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند. نحوه جمع آوری اطلاعات به صورت غیرتصادفی و در دسترس بود و به دلیل بیماری کرونا پرسشنامه ها از به صورت لینک تهیه و بین آزمودنی ها توزیع گردید. از پرسشنامه های استاندارد هوش موفق، تحمل ابهام، راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و سازگاری اجتماعی، به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. از روش رگرسیون برای بررسی فرضیه اصلی و از همبستگی گشتاوری پیرسون برای فرضیه های فرعی استفاده گردید.

 با توجه به مقدار F که 11.685 می باشد، هوش موفق تبیین کننده مناسبی برای متغیرهای وابسته نمی باشد، اما با توجه به مقدار سطح معناداری آن 0.000 که از 0.05 کوچکتر، لذا رابطه معنادار می باشد. ضمنا با توجه به مقادیر سطح معناداری هوش موفق با راهبردهای خودتنظیمی و سازگاری اجتماعی که از 0.05 کوچکتر می باشند، لذا این دو فرض فرعی معنادار است.

 در کل چنین می توان استنباط نمود که هوش موفق، عاملی برای افزایش توانایی و خودتنظیمی و مهارت های ارتباطی و سازگاری در محیط اجتماعی بوده است. هوش موفق را می توان به عنوان مدلی تاثیرگذار در ارتباط بهتر در سطح جامعه و همچنین تعیین راهبردهای مناسب یادگیری شخصی در دانشجویان ، لحاظ نمود و عاملی برای باورهای فراشناختی، انگیزه یادگیری بر شمرد که باعث ریسک پذیری هایی که منجر به موفقیت و خروج از بزنگاه تاریخی آدمی گردد.