تاثیر درمان با لیزر کم توان بر روی سطح PGE2 مایع شیار لثه ای طی درمان ارتودنسی

( PGE2  (Prostaglandin E2 نقش مهمی در میانجی گری حرکات ارتودنتیک و ایجاد واکنش دردزا ایفا می کند. استفاده از لیزر در درمان های ارتودنسی می تواند در کاهش درد، افزایش ساخت استخوان، ترغیب حرکات دندانی و کاهش تظاهرات بافتی در بافت های پریودنتال موثر باشد. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر درمان با لیزر کم توان بر روی سطح PGE2 مایع شیار لثه ای طی درمان های ارتودنتیک بود.

 در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سویه کور 15 بیمار 14-16 ساله دارای کراودینگ یا پروتروژن دندان ها که نیاز به درمان ارتودنسی ثابت، به همراه کشیدن دو پره مولر اول سمت راست و چپ و سپس عقب کشیدن دندان های قدامی داشتند، انتخاب شدند. پس از معاینات فاز اول پریودنتال، بیماران تحت درمان ارتودنسی قرار گرفتند ونیروهای مربوطه وارد شد. یک کوادرانت به عنوان گروه آزمون وکوادرانت مقابل به عنوان گروه کنترل، انتخاب شد. درگروه آزمون تابش لیزر کم توان دایود در تمام طول شیار لثه ای در روزهای صفر (شروع درمان)، 2 و 18 و30 (جمعا 4 روز) پس از درمان ارتودنسی انجام شد و  نمونه گیری از مایع شیار لثه ای صورت گرفت. نمونه ها به آزمایشگاه منتقل شده و با استفاده از دستگاه الایزاریدر سطح PGE2 تعیین گردید.داده ها با آزمون های Repeated Measure test ، Friedman test و paired t-test تجزیه وتحلیل شدند.

یافته ها:

 میانگین PGE2 مایع شیارلثه ای دندان های تحت درمان ارتودنسی، در روزهای شروع درمان، 30،18،2 تابش لیزر بین دو گروه آزمون و کنترل تفاوت معنی داری داشت (0/001>P) . در درمان بالیزر با افزایش زمان میزان  PGE2 کاهش معنی داری نشان داد(0/05 > P).

 به نظر می رسد ، درمان کمکی با لیزر کم توان سبب کاهش PGE2 بعنوان مدیاتور مسبب درد های ارتودنسی می باشد.