مطالعه هیستومورفومتریک غده پانکراس در گوسفند ماده نژاد مهربان

در این بررسی، غده پانکراس در گوسفندان ماده نژاد مهربان در چهار گروه سنی مختلف شامل: جنین (5/2 تا 3 ماهه)، نوزاد (یک هفته بعد از تولد)، بلوغ جنسی (6 تا 7 ماهه) و بلوغ جسمی (بالای3 سال سن) از لحاظ هیستومورفومتریک مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج به دست آمده در مورد فراوانی و درصد ساختارهای تشکیل دهنده پارانشیم و استروما شامل واحدهای ترشحی برون ریز، مجاری ترشحی، عروق خونی، جزایر لانگرهانس و بافت همبند استروما نشان داد که کمترین و بیشترین درصد ساختارها در کل غده پانکراس به ترتیب در جنین به عروق خونی و بافت همبند استروما، نوزاد عروق خونی و واحدهای ترشحی برون ریز و بلوغ جنسی و جسمی به جزایر لانگرهانس و واحدهای ترشحی برون ریز اختصاص داشت. ترتیب تغییرات قطر جزایر لانگرهانس در کل غده پانکراس بین گروه های مختلف از کمتر به بیشتر شامل جنین، بلوغ جسمی، بلوغ جنسی و نوزاد بود. در مقایسه بین گروهی، در فراوانی واحدهای ترشحی برون ریز در جنین با نوزاد، بلوغ جنسی و بلوغ جسمی افزایش معنی دار وجود داشت (P<0.05). از طرف دیگر فراوانی مجاری ترشحی جنین با نوزاد، بلوغ جنسی و بلوغ جسمی و فراوانی عروق خونی جنین با نوزاد کاهش معنی دار دارد (P<0.05). در فراوانی جزایر لانگرهانس جنین و نوزاد با بلوغ جنسی و بلوغ جسمی کاهش معنی دار مشاهده شد. در مقایسه بین گروهی قطر جزایر بین جنین با نوزاد و بلوغ جنسی افزایش معنی دار و بین نوزاد و بلوغ جنسی با بلوغ جسمی کاهش معنی دار وجود داشت و در سایر موارد اختلاف معنی داری مشاهده نشد. به طور کلی بررسی ساختارهای استروما و پارانشیم و تغییرات اندازه قطر جزایر در بین قسمت های مختلف غده پانکراس در هر گروه سنی اختلاف معنی داری را نشان نمی دهد. این پارامترها در مقایسه بین سنین مختلف مورد بررسی غالبا اختلاف معنی داری را نشان می دهند و این اختلاف بین جنین با سایر گروه های سنی بارزتر است. بنابراین نتیجه گیری می شود که تغییرات ساختارهای استروما و پارانشیم غده پانکراس از قبل از تولد آغاز شده و در طول تکامل بعد از تولد به صورت نسبی ادامه می یابد.