جداسازی زیر واحدهای لیپوپروتئین با دانسیته پایین و بررسی میزان حساسیت به اکسیداسیون هر یک از آنها به عنوان عامل خطر بیماری های عروق کرونری

مطالعات اخیر به اکسیداسیون لیپوپروتئین با دانسیته پایین(Low density lipoprotein, LDL) به عنوان یک عامل کلیدی در ظهور و توسعه آترواسکلروز تاکید دارد. مشخص گردیده است که LDL اکسیده شده با افزایش جذب توسط ماکروفاژها در دیواره عروق همراه بوده که منجر به تجمع لیپید در سیتوپلاسم سلول ها گردیده و در نهایت با تشکیل سلول های کفی شکل به عنوان یک مرحله اصلی در ظهور آتراواسکلروز بروز می نماید. LDL پلاسمایی به طور عمده شامل سه زیر واحد بوده که از نظر اندازه و دانسیته با همدیگر تفاوت دارند. هدف مطالعه حاضر ارزیابی و مقایسه حساسیت به اکسیداسیون زیر واحد های LDL بیماران با عروق کرونری (Coronary artery diseases, CAD) و مقایسه آن با گروه کنترل به عنوان فاکتور خطر تشخیص وقوع شریان قلبی (Coronary heart diseases, CHD) می باشد.
نمونه مورد مطالعه شامل 60 بیمار مرد (متوسط سنی 47±7) مبتلا به CHD اثبات شده با آنژیوگرافی و 60 مرد سالم (متوسط سنی 44±9) بدون هیچ گونه سابقه یا علامت بیماری قلبی می باشد. کلسترول و تری گلیسیرید به روش آنزیمی و جدا سازی زیر واحدهای LDL از پلاسما به روش اولتراسانتریفوژ با شیب چگالی و اکسیداسیون زیر واحدهای LDL با استفاده از یون های Cu2+ و اندازه گیری جذب در 234 nm انجام گردید.
نتایج حاصل از مقایسه فاز تاخیری حاکی از کاهش معنی دار هر سه زیر واحد (P<0.0001) LDL1، (p<0.0001) LDL2 و LDL3 (p<0.0001) گروه بیماران در مقایسه با گروه کنترل می باشد. همچنین نتایج بر همبستگی معنی دار فاز تاخیری LDL2 و LDL3 با غلظت کلسترول پلاسمایی گروه بیماران (به ترتیب r=-0.453 p<0.01 و r=-0.329 p<0.05) و نیز غلظت تری گلیسرید پلاسمایی (به ترتیب r=-0.830 p<0.01 و r=-0.407 p<0.001) گروه بیماران دلالت دارد.
نتایج مطالعه حاضر شاید بتواند دلیلی بر افزایش آتروژنیسیته زیر واحدهای LDL از LDL1 به LDL3 گروه های مورد مطالعه بوده و نیز دلالت بر مستعد بودن زیر واحدهای LDL به اکسیداسیون گروه بیماران نسبت به افراد کنترل دارد. همچنین نشان می دهد که اندازه گیری حساسیت به اکسیداسیون زیر واحدهای LDL ممکن است به عنوان یک روش موثر آزمایشگاهی در تشخیص وقوع CHD مفید واقع گردد.