بررسی ایمونوهیستوشیمیایی رسپتورهای استروژن و پروژسترون در ضایعات ژآنت سل گرانولومای محیطی و مرکزی فکین

ژآنت سل گرانولوما از ضایعات نسبتا شایع می باشد که به دلیل شیوع بیشتر آن در جنس مونث و رشد آن طی دوران حاملگی، فرضیه تاثیر هورمونهای جنسی زنانه (استروژن و پروژسترون) بر این ضایعه مطرح شده است. در این مطالعه وجود رسپتورهای خاص این هورمونها با روش ایمونوهیستوشیمی بررسی و با بافت مخاط دهان مقایسه شد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی Expression رسپتورهای استروژن و پروژسترون در ضایعات ژآنت سل گرانولومای فک انجام شد.
در این بررسی مقطعی، تعداد 25 نمونه از ضایعات ژآنت سل گرانولومای مرکزی و محیطی، به ترتیب شامل 12 مورد ضایعه مرکزی و 13 مورد ضایعه محیطی، از آرشیو آزمایشگاه پاتولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انتخاب و بلوک پارافینه آن استخراج شد. همچنین جهت تعیین گروه شاهد، به همین تعداد از بافت سالم مخاطی دهان نمونه هایی برداشته و به طور مشابهی بلوک پارافینی آنها تهیه شد. به منظور تایید صحیح بودن تکنیک مورد استفاده و کنترل اختصاصی بودن روش رنگ آمیزی، در تمام مراحل از شاهد مثبت و شاهد منفی استفاده گردید. کلیه موارد پس از طی مراحل خاص، برای رسپتورهای استروژن و پروژسترون رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمیایی شد. در این تکنیک روش بیوتین - استرپتاویدین مورد استفاده قرار گرفت. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل آماری شد.
پس از بررسی لام ها، در کلیه موارد شامل ضایعات ژآنت و بافت سالم مخاطی هیچ گونه رنگ پذیری هسته ای برای این رسپتورها مشاهده نگردید؛ همچنین کلیه دسته های سلولی اعم از ژآنت سل، سلولهای استروما، اندوتلیال عروق و سلولهای اپیتلیوم به طور تقریبا مشابهی ER/PR منفی گزارش شدند.
با وجود فرضیه تاثیر هورمونهای جنسی بر ضایعات ژآنت سل گرانولوما به دلیل شیوع بیشتر آن در زنان و رشد یا عود آن در دوران حاملگی، طی این مطالعه و با به کارگیری یک روش استاندارد IHC، Expression این رسپتورها منفی و امکان تاثیر هورمون به طور مستقیم رد شد؛ بنابراین انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه با روش های حساستر ضروری به نظر می رسد.