بررسی مقایسه ای درمان ضایعات استخوانی دو و سه دیواره پریودنتال با استفاده از فرآورده های ماتریکس مینا و دبریدمان ساده

روش های درمانی رژنریتیو یکی از راه های درمانی ضایعات پریودنتال می باشند که سعی در بازسازی کامل انساج ازدست رفته در اثر بیماری های پریودنتال را دارند. استفاده از فرآورده های ماتریکس مینا (Emdogain) امروزه به واسطه توانایی های خاص این ماده، در بین روش های رژنریتیو از توجه خاصی برخوردار است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر فرآورده های ماتریکس مینا و دبریدمان ساده در درمان ضایعات استخوانی دو و سه دیواره پریودنتال انجام شد.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی (Clinical Trial)، 24 ضایعه استخوانی دو و سه دیواره پریودنتال مشابه با عمق پاکت 5 میلیمتر یا بیشتر و حد چسبندگی کلینیکی 6 میلیمتر یا بیشتر و عمق ضایعه استخوانی 3 میلیمتر یا بیشتر، مورد بررسی قرار گرفت. ضایعات به صورت تصادفی به دو گروه تست و کنترل تقسیم شدند. قبل از درمان، بیماران گروه تست و کنترل از لحاظ Plaque Index، Gingival Index و متغیرهای عمق پاکت، حد چسبندگی کلینیکی و بازسازی استخوانی (Bone level) تفاوت معنی داری نشان ندادند. در گروه کنترل ضایعات با روش دبریدمان ساده و در گروه تست با استفاده از EDTA و فرآورده های ماتریکس مینا (Emdogain) درمان شدند. یافته های به دست آمده از اندازه گیری های متغیرها قبل و بعد از درمان در دو گروه با استفاده از آزمون آماری Greenhouse-Geisser از گروه General Linear Model ارزیابی و میزان تاثیر دو روش با هم مقایسه گردید. P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
متوسط تغیرات حاصل در سه متغیر، عمق پاکت (Probing Pocket Depth)، سطح چسبندگی کلینیکی (Clinical Attachment Level) و بازسازی استخوان (Bone Level) در ارزیابی های 3 و 6 ماه پس از جراحی در گروه تست به صورت معنی داری از گروه کنترل مطلوب تر بود.
استفاده از فرآورده های ماتریکس مینا به عنوان یک روش مطلوب در درمان ضایعات استخوانی دو و سه دیواره پریودنتال پیشنهاد می شود.