مقایسه دو روش توموگرافی معمولی و رادیوویزیوگرافی در ارزیابی قبل از جراحی برای ایمپلنت های دندانی

بیان مساله: رادیوگرافی به عنوان ابزار اصلی بررسی های پیش از جراحی ایمپلنت محسوب می شود. در حال حاضر از روش سی تی اسکن به عنوان دقیق ترین روش برای این بررسی ها به منظور مطالعه کیفیت و کمیت استخوانهای فکین استفاده می شود. با این حال در سالهای اخیر میزان دوز دریافتی بیمار که در روش سی تی اسکن نسبت به روش های عادی تا چندین برابر بیشتر است، ایده کاربرد دقیقتر روش های عادی و یا استفاده از روش های جدید با میزان دوز پایین تر را تقویت نموده است.
مطالعه حاضر با هدف مقایسه دقت روش توموگرافی عادی با روش داخل دهانی دیجیتال رادیوویزیوگرافی (RVG) در اندازه گیری ارتفاع استخوان فک پایین انجام شد.
در این تحقیق که از نوع بررسی آزمونها بود، اندازه فاصله لبه کرست آلوئول تا بوردر فوقانی فورامن منتال در 16 مورد که طرح درمان جراحی ایمپلنت در این ناحیه داشتند، با روش های توموگرافی عادی و رادیوویزیوگرافی تعیین گردید.
برای تعیین ضریب بزرگنمایی نگاره های رادیوگرافیک از Stent آکریلی با نشانه های سربی گوی مانند با قطر معلوم استفاده شد؛ سپس در مرحله جراحی فاصله ذکر شده توسط پروب بر روی استخوان فک بیمار به طور مستقیم اندازه گیری گردید. برای بررسی سطح معنی داری اختلاف بین یافته های رادیوگرافی و استاندارد طلایی از آزمون توزیع دو جمله ای استفاده شد.
در اندازه های حاصل از روش RVG با روش بصری مستقیم اختلاف معنی داری مشاهده شد (p<0.05)؛ اندازه های حاصل از روش توموگرافی نیز اختلاف معنی داری با روش بصری درحین جراحی داشتند.
در مقایسه دو روش توموگرافی و رادیوویزیوگرافی برای اندازه گیری، به نظر می رسد، روش رادیوویزیوگرافی (RVG) نتایج دقیقتری داشته باشد.