بررسی قابلیت تکرارپذیری سه روش مختلف اندازه گیری عرض لثه کراتینیزه

عرض لثه کراتینیزه از جمله شاخصهای کلینیکی مهم در ارزیابی های پریودنتال محسوب می شود. نکته اساسی در تعیین عرض لثه مشخص نمودن موقعیت و محل اتصال مخاط آلوئول غیر کراتینیزه با لثه - خطی موسوم به mucogingival junction (MGJ)- می باشد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی قابلیت تکرارپذیری سه روش کلینیکی موجود (روش چشمی، روش فانکشنال و روش رنگ آمیزی هیستوکمیکال) به منظور تعیین محل MGJ و در نهایت اندازه گیری عرض لثه کراتینیزه انجام شد.
در این مطالعه که به روش بررسی تست ها انجام شد، محل MGJ در 14 بیمار توسط دو معاینه گر مستقل (دندانپزشک) و توسط سه روش چشمی، فانکشنال و رنگ آمیزی هیستوکمیکال مشخص گردید؛ نتایج حاصل از نظر قابلیت تکرارپذیری با استفاده از آزمون های آماری paired t و intra-class correlation coefficient مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند. P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
در این تحقیق قابلیت تکرارپذیری سه روش رایج به منظور تعیین موقعیت MGJ (روش های چشمی، فانکشنال و هیستوکمیکال) میان دو معاینه گر به ترتیب 0.77، 0.82 و 0.96 بود؛ همچنین قابلیت تکرارپذیری سه روش برای معاینه گر اول 0.83 و برای نفر دوم 0.80 مشخص شد. بیشترین قابلیت تکرارپذیری مربوط به روش رنگ آمیزی هیستوکمیکال بود؛ مقایسه اندازه گیری های انجام شده با سه روش مورد نظر در معاینه گر اول اختلاف معنی داری را نشان نداد؛ در حالی که در اندازه گیری های انجام شده توسط معاینه گر دوم، روش چشمی با فانکشنال اختلاف معنی داری را نشان دادند.
نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از هر سه روش فوق می تواند با قابلیت تکرارپذیری نسبتا زیادی موقعیت MGJ را مشخص کند ولی چنانچه نیاز به قابلیت تکرارپذیری بالاتری داشته باشیم، روش رنگ آمیزی کمپلکس موکوژنژیوال با محلول ید (روش هیستوکمیکال) توصیه می شود.