بررسی اثر درمانی سولفات روی در بیماران مبتلا به زبان جغرافیایی

زبان جغرافیایی ضایعه نسبتا شایعی است که معمولا بدون علامت بوده و در طی معاینات معمول مشاهده می گردد. ضایعات اغلب به صورت منفرد یا متعدد دیده می شود و در بیشتر موارد محدود به سطح پشتی و کناره های زبان می باشد. گاهی بیماران ممکن است از احساس سوزش و درد شکایت داشته باشند و از این جهت نیاز به درمان دارند. اگر چه علت این ضایعه مشخص نیست ولی کمبود روی به عنوان یکی از عوامل احتمالی در ایجاد ضایعات مطرح می باشد. هدف از این مطالعه، ارزیابی اثر درمانی سولفات روی در بیماران مبتلا به زبان جغرافیایی است.
مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی بود که به صورت دو سویه کور انجام شد. تعداد بیماران 40 نفر بود که به 20 بیمار گروه آزمایش، سولفات روی و به 20 بیمار گروه کنترل، دارونما تجویز گردید. در روز اول معاینه از ضایعات اسلاید گرفته شد. بعد از 10 روز بیماران در دو گروه بهبودی یا عدم بهبودی قرار گرفتند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری chi-square با سطح معنی داری P<0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
از 20 بیمار گروه آزمایش، در 16 بیمار و از 20 بیمار گروه کنترل، در 3 بیمار علایم بهبودی مشاهده شد.
با توجه به نقش روی در سلامت بافت های اپی تلیالی و تکامل پاپی های نخی شکل و نتایج مثبت قابل توجه داروی سولفات روی در درمان ضایعه زبان جغرافیایی، علاوه بر امکان تجویز آن در درمان این ضایعه، مطالعات بر روی اثر دارو در درمان سایر ضایعات مخاطی پیشنهاد می شود.