دقت رادیوگرافی پانورامیک و توموگرافی خطی در تعیین محل کانال مندیبولار

اندازه گیری دقیق استخوان برای تعیین ابعاد ایمپلنت ضروری است. جراح بایستی برای نیل به موفقیت از دقت روش های مختلف تصویربرداری آگاهی کافی داشته باشد. هدف از این مطالعه مقایسه دقت توموگرافی خطی و رادیوگرافی پانورامیک در تعیین فواصل عمودی و همچنین دقت توموگرافی خطی در تعیین ضخامت استخوان فک پایین بود.
در این مطالعه که از نوع بررسی روش ها بود، فواصل عمودی بین نشانه های فلزی در راس کرست و دیواره فوقانی کانال مندیبولار بر روی مقاطع توموگرافی و رادیوگرافی پانورامیک در 23 محل از چهار مندیبل خشک اندازه گیری شد. عرض مندیبل نیز در همان مقاطع توموگرافیک تعیین گردید. سپس استخوان ها از محل های نشانه گذاری شده بوسیله اره برقی برش داده شدند. اندازه های به دست آمده از تصاویر با واقعیت مقایسه شدند.
ضرایب بزرگنمایی عمودی دستگاه برای توموگرافی و رادیوگرافی پانورامیک به ترتیب 79/1 (17/0=SD) و 69/1 (23/0=SD) و برای بزرگنمایی افقی در توموگرافی 47/1 (17/0=SD) تعیین گردید. ضریب همبستگی پیرسون بین توموگرافی خطی و واقعیت در ابعاد عمودی (968/0r=، 001/0p<) و ضخامت (813/0r=، 001/0p<) معنی دار بود. این ضریب برای رادیوگرافی پانورامیک ضمن معنی داری (795/0r=، 001/0p<) کوچکتر از موارد دیگر بود. با احتساب ضریب بزرگنمایی پیشنهاد شده توسط کارخانه سازنده، میانگین مطلق اختلافات بین اندازه های عمودی در توموگرافی خطی و رادیوگرافی پانورامیک به ترتیب 5/2 میلی متر (4/3=SD) و 8/3 میلی متر (65/1=SD) محاسبه شد. میانگین مقادیر مطلق خطا برای اندازه گیری ضخامت بوسیله توموگرافی خطی نیز 3/0 میلی متر (13/1=SD) بود. فقط 3/4% از اندازه های عمودی و 5/56% از اندازه گیری های ضخامت در توموگرافی و 3/4% اندازه ها در رادیوگرافی پانورامیک در محدوده خطای قابل قبول یعنی 1 میلی متر قرار داشتند. با کاربرد معادله رگرسیون خطی 87% اندازه ها در توموگرافی خطی برای محاسبه ارتفاع و 8/51% اندازه ها در رادیوگرافی پانورامیک در محدوده 1 میلی متر قرار گرفتند.
بر اساس یافته های مطالعه حاضر توموگرافی خطی در اندازه گیری ارتفاع مندیبل دقیق تر از رادیوگرافی پانورامیک بود. دقت توموگرافی خطی در تعیین ضخامت استخوان در حد قابل قبول قرار داشت.