ارزیابی الگوی علامتی و فراوانی اختلال بدشکلی بدن در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد

اختلال بدشکل یبدن یکی از اختلالات شبه جسمانی است که به صورت اشتغال ذهنی با نقص تخیلی یا تحریف مبالغ هآمیز یک عیب خفیف در ظاهر جسمانی تعریف می شود. با توجه به تفاوت شیوع این اختلال در منابع گوناگون و شیوع بالاتر آن در دانشجویان، به مطالع هی الگوی علامتی و فراوانی اشتغال ذهنی با علائم اختلال بدشکل یبدن در دانشجویان ساکن خوابگاه های دانشگاه علوم پزشکی مشهد پرداخته شد.
این مطالع هی توصیفی در سال 1385 بر 500 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد به روش نمون هگیری چندمرحل های انجام شده است. این افراد توسط پرسشنام هی دموگرافیک و پرسشنامه ی اختلال بدشکل یبدن بدون و شاخص های پراکندگی و SPSS ذکر نام تحت بررسی مقطعی قرار گرفتند و یافته ها با استفاده از نر مافزارآزمو نهای آماری مجذور کای و تی مستقل و تحلیل واریانس ارزیابی شدند.
34 %) در / 23 سال بود. از جمعیت مورد مطالعه بر اساس پرسشنام هی ذکر شده، 172 نفر (4 / میانگین سن افراد 45 مورد ظاهر خود نگران بودند که در بین آن ها بیشترین نگرانی مربوط به صورت و به خصوص بینی و پوست بود7% بود و فراوانی دو / 39 %). شیوع اختلال بدشکلی بدن در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد 4 / 68 نفر، 8)تمام دانشجویان مبتلا به اختلال. (p=0/ جنس در گرو ه های مبتلا و غیرمبتلا تفاوت آماری معن یداری نداشت (242بدشکل یبدن مجرد بودند.
اشتغال ذهنی با تصویر بدن در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد شایع بوده و نتایج شیوع اختلال بدشکی بدن نیز از آمارهای موجود در جمعیت عمومی بالاتر بود. الگوی نارضایتی از وضعیت ظاهری بدن در دانشجویان ایرانی با الگوی کشورهای غربی متفاوت بود.