بررسی تاثیر دو نوع ادهزیو و دو نوع وسیله دی باندینگ بر میزان ادهزیو باقیمانده بر روی مینای دندان

میزان آسیب به مینای دندان پس از اتمام درمان ارتودنسی تحت تاثیر مقدار ادهزیو باقیمانده بر سطح دندان می باشد. بنابراین بررسی عوامل تاثیر گذار بر میزان ادهزیو باقیمانده مانند نوع وسیله دی باندینگ و نوع رزین ضروری است هدف مطالعه حاضر بررسی نقش نوع رزین و روش های مختلف دی باندینگ در میزان ادهزیو باقیمانده بر سطح مینای دندان توسط یک روش جدید می باشد.
در این بررسی که بصورت مداخله ای و در محیط آزمایشگاهی انجام گرفت، تعداد 120 دندان پره مولر به بصورت تصادفی در چهار گروه 30 تایی قرار گرفتند. براکت های فلزی استاندارد اج وایز با استفاده از دو کامپوزیت self cure دو خمیری Concise (در گروه های اول و دوم) و تک خمیری Unite (در گروه های سوم و چهارم) به دندان ها باند شدند. دی باندینگ در گروه های اول و سوم توسط پلایر LODI و در گروه های دوم و چهارم به کمک پلایر دی باندینگ دنتاروم انجام شد. پس از دی باندینگ درصد ادهزیو باقیمانده توسط برنامه نرم افزاری stereolith (version 1) محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تست های آماری One-way ANOVA و به دنبال آن آزمون مقایسه چندگانه ای Tukey استفاده گردید.
گروه چهارم (کامپوزیت Unite و پلایر دیباندینگ دنتاروم) دارای کمترین مقدار ادهزیو باقیمانده بر روی دندان و بیشترین مقدار آن بر روی قاعده براکت بوده و اختلاف آن با سه گروه دیگر معنی دار می باشد (01/0>p).
اعمال نیروی shear-peel توسط پلایر دی باندینگ دنتاروم در طی دی باندینگ بویژه در هنگام استفاده با کامپوزیت Unite باعث کاهش مقدار ادهزیو باقیمانده بر روی مینای دندان گردید.