مقایسه اندازه گیری های به دست آمده از آنالیز مک نامارا با معادل های پیشنهادی روی بافت نرم

مطالعات جمعیت شناختی کنونی در ارتودنسی از شاخص هایی استفاده می کنند که قادر به ارزیابی روابط فکی زیرین نمی باشند. منابع حاکی از تلاش هایی است که به گونه ای نه چندان موفق اقدام به پیش بینی روابط فکی از روی بافت نرم نموده اند. هدف از این مطالعه مقایسه اندازه گیری های قدامی خلفی روی بافت نرم و سخت با الهام از آنالیز مک نامارا بود.
سفالوگرام 36 بیمار که جهت درمان ارتودنسی پذیرش شده بودند، تریس شده و متغیر های طول مؤثر ماگزیلا (Co-A) و مندیبل(Co-Gn) مطابق با آنالیز مک نامارا اندازه گیری و اختلاف این دو نیز محاسبه شد. همچنین به کمک خط کش مخصوص اندازه های آنتروپومتریک مجرای خارجی گوش تا زیر بینی (Ext-Sn) و مجرای خارجی تا پوگونیون بافت نرم(Ext -Pog) توسط دو عملگر هر کدام دو مرتبه اندازه گیری شد. اختلاف میان این دو اندازه گیری نیز محاسبه شد. داده های به دست آمده جهت بررسی همبستگی اندازه گیری های یک عملگر (Intra-rater) و همچنین همبستگی بین اندازه گیری های دو عملگر (Inter-rater) تحت آنالیز آماری و محاسبه شاخص آماری Intra-class Correlation Coefficient قرار گرفتند.
پایایی اندازه گیری بافت نرم توسط خط کش، چه درون عملگر (05/0P<، 91/0-87/0ICC=، برای کلیه متغیر ها) و بین عملگر(05/0P<، 94/0-90/0ICC=، برای کلیه متغیر ها) بسیار بالا بود. ضریب همبستگی میان طول بافت سخت و نرم ماگزیلا 89/0، مندیبل 87/0 و اختلاف این دو 82/0 به دست آمد (01/0P<).
با انجام اصلاحاتی در ابزار اندازه گیری می توان از اندازه گیری های روی بافت نرم برای تخمین اندازه های طول مؤثر ماگزیلا و مندیبل مطابق با آنالیز مک نامارا با اعتماد قابل قبولی استفاده نمود.