به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « Tehran » در نشریات گروه « ادبیات و زبان ها »

تکرار جستجوی کلیدواژه « Tehran » در نشریات گروه « علوم انسانی »
  • محمود رنجبر*، علی صفایی سنگری، فاطمه رنجبر، راضیه فانی

    گفتمان مکالمه به توصیف ارتباط ساختار گفتمانی متن و فعالیت های ذهنی پردازش، ذخیره و بازیابی اطلاعات می پردازد. درگفتمان مکالمه، کیفیت ارتباط‎گیری در چهار سطح بلاغی، ارجاعی، مضمونی و کانونی مورد تحلیل قرار می گیرد. با توجه به این امر، در پژوهش حاضر، مثنوی پست مدرن «طهران، تهران» سروده «اندیشه فولادوند» با رویکرد گفتمان مکالمه در چهار سطح یاد شده، مورد تحلیل قرار گرفته و جریان اطلاعات در گفت و گوی شاعر با مخاطب بررسی شده است. مطالعه گفتمان مکالمه در این ترانه  نشان داد که  شاعر  قلمروهای تجربی از نگاشت‎‎های امروزی زبان نسل سوم را به خوبی دریافته است؛ قلمروهایی که در تعامل با نگاشت‏های نسل اول پس از انقلاب اسلامی هستند. نگاشت های امروزی موجب ایجاد موضوعات فرامتنی در سطوح  چهارگانه متن شعر (مکالمه) می شوند و زبان روایت در شعر را پویا و متنوع  می سازند.  شاعر با شکوه آغازین و کاربرد هوشمندانه لحن حماسی و تغییر مخاطب از شگرد جریان سیال ذهن بهره گرفته است  تا مفاهیم هستی شناختی هویت را با گسست نسلی، تنهایی و بیگانگی نسل سوم پیوند زند و او را در پایان،  به همراهی خود برای تولید اندیشه دعوت نماید. در بخش پایانی  پژوهش نیز با اشاره به گفتمان موسیقایی مکالمه، وجوه شناختی گفت وگو از طریق موسیقی نشان داده شده است.

    کلید واژگان: گفتمان مکالمه, اندیشه فولادوند, شعر پایداری, طهران, تهران}
    Mahmoud Ranjbar *, Ali Safayi, Fatemeh Ranjbar, Razieh Fani
    Introduction

    Literature is one of the most important fields that has a completely two-faceted face in influencing and being influenced by social phenomena. Events such as war have been shown in many literary texts of different nations, and writers and poets have reacted with a sympathetic attitude to the nation's resistance or protest against the beginning and continuation of the war. From the total literature of a country, there are stories or poems that can be classified as military fiction based on the subject. This type of literature often occurs during a war whose history has also passed" (Hanif, 2009: 293). Looking at the poetry of the Islamic revolution in Iran, it can be determined that after the end of the eight-year war and the country's entry into the atmosphere of general reconstruction, art and literature also experienced a new stage and new conditions (Kafi, 2005: 185-187). At the macro level, naming events such as war has a meaningful relationship with the quality and strength of nations in facing hardships and victories and preserving national identity. While war as a part of human life is a platform for the creation of artwork and it cannot be considered apart from the flow of life. On the other hand, with the change of generational objects, the methods of transferring concepts and ideas also change. One of the ways to investigate and analyze the change in discourses and approaches in the transfer of thought is "descriptive analysis" of the works published today for the current generation. Unlike the "Historical" method, this descriptive method does not pay attention to the evolution of the literary work throughout history, but tries to describe the functional angles of the work based on linguistic actions.

    Methodology

    In this article, the poem "Tehran, Tehran" written by "Andisheh Fooladvand" in the collection "Shoot Buddy" (2013) is analyzed with a descriptive analytical method and from the perspective of "cognitive discourse". In this approach, the relationship between discourse, conversation and cognition, that is, the relationship between textual discourse structure on the one hand and the mental activities of processing, storing and retrieving information on the other hand, is described by using discourse knowledge and "cognitive applied science" analysis.

    Discussion

    In order to introduce the metaphorical context of the poem "Tehran, Tehran", we discussed how concepts such as patriotism, war, resistance, etc. are constructed in the field of sustainable literature. The purpose of this study is to show the capacities of text representation in the discourse of the participants in the discourse. A discourse that has been from the first generation of revolution and war and is considered a narrator of contemporary historical events.Following Chief (1994), Tomlin and others (1997) relied on a kind of epistemology of dialogue by raising the issue of conversational discourse. which deals with the study of linguistic realms, existence, dimensions of knowledge and human linguistic capacities to control the flow of information and understand the truth of the world. Diane Pontrotto, (2013) in an article titled "Cohesive role of cognitive metaphor in conversational discourse" pointed out the speaker's ability to control the flow of information at four levels. According to Tomlin and Pontrotto, the conversation and flow of information exchange is placed in the field of cognition. In other words, the concepts during the production and reception of conversational discourse are based on mutual understanding (going back and forth) that appear in the four levels of information flow. These four levels are 1. Rhetorical level, 2. Referential level, 3. Thematic level, 4. Focus level. In these four levels, the narrator (poet) uses hidden correspondences in language to create ontological concepts and intellectual knowledge with the audience (Pontroto, 2010: 335-335). His goal is not the mere significations of "in time", in other words, he does not simply refer to the generational relations and values of his time, but rather speaks of a category that has an active and fruitful member in the context of the audience's society. Because he knows that the reduction of verbal communication causes a disruption in the identification process, a reduction in emotional commonalities, a lack of commitment to one's own culture, and generational intolerance (Sharfi, 2003:112).

    Conclusion

    The social world is a product of discourses, and every discourse is trying to establish its meanings; Which signifier wins depends on the signifiers that are used in various discourses. The analysis and analysis of Tehran's poetry with the approach of conversational discourse shows that "Foolavand" has created a two-way interaction of metaphorical and musical concepts due to the appropriate use of natural language and the right knowledge of the way of knowing and talking for the third generation discourse and has produced stable hegemony by advancing certain signs. The narrator of the poem, who has understood the period of eight years of stability, as a representative of a generation that has sent its childhood to "quarantine", understanding the social context of today's society, he speaks knowingly about the troubles of the age, including chaos, doubt and crisis, smoke and prosperity, etc., to make the audience agree with him. By expressing these signs in the social context of the poem, he takes the reader to the artistic context so that all generations who are in a new discourse space, have the same ideals as the first generation. Linguistic signs in the use of spoken language, such as: There, the question, I know, etc., have distinguished poetry from the formal context of language. Using music, imagery, rhyme and tone, the poet has brought the style of today's discourse to the stage in order to create the audience's connection for discourse empathy.

    Keywords: Conversational discourse, Andisheh Fooladvand, Resistance poetry, “Tehran, Tehran}
  • مریم شریف نسب*

    «مکان» عنصری حذف ناشدنی در هر متن روایی است؛ زیرا هر کنش یا توصیفی در داستان و هر پیشرفتی در پیرنگ، خواه ناخواه در مکانی واقعی یا مخیل اتفاق می افتد. عنصر مکان در داستان، گاهی صرفا پس زمینه ای صامت و بستری برای رخدادن رویدادها است؛ اما گاهی نیز به مثابه عنصری زنده و پویا در شکل گیری حوادث نقش دارد. در این پژوهش رمانهای شهری فارسی دهه های هفتاد تا نود، که حوادث آنها در تهران روی داده، با رویکرد مطالعات فرهنگی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این پژوهش نشان می دهد مکان در این رمانها گاه عینی (مانند بزرگراه ها، خیابانها، پاساژها و...) است که مظاهر پیشرفت و تمدن پایتخت را به رخ می کشد؛ اما به سبب ناهمگنی با فرهنگ و عواطف شهروندان، پیوستار گفتمانی ایجاد نمی کند. حاصل زندگی در این مکانها برای شهروندان بومی، دلزدگی و ملال، و برای شهروندان مهاجر (شهرستانی)، ترس، اندوه و سردرگمی است. گاهی نیز فضا بر شهروندان استیلا می یابد و توصیفات مکان، تحت تاثیر آرزوها، دلتنگی ها، ترسها، یا آرمانهای شخصیت ها قرار می گیرد. این فضاها، عموما دور از دسترس است؛ در خاطرات یا آرزوهای شخصیت ها حضور دارد و برای آنها حس نوستالژی ایجاد می کند.

    کلید واژگان: مکان در داستان شهری, تهران دهه هفتاد و دهه هشتاد و دهه نود, مطالعات فرهنگی و رمان جدید}
    Maryam Sharifnasab*

    Location is an indelible element in any narrative text, because every action or description in the story and every development in the plot takes place in a real or imaginary place, whether you like it or not. The place element in the story is sometimes just a silent background and context for events to take place; But sometimes it also plays a role as a living and dynamic element in the formation of events. In this study, Persian urban novels of the seventies to nineties, the events of which took place in Tehran, have been studied with the approach of cultural studies. The results of this research show that the place in these novels is sometimes an objective place (such as highways, streets, passages, etc.) that show the manifestations of progress and civilization of the capital; But due to the heterogeneity with the culture and emotions of the citizens, it does not create a discourse continuum. The result of living in these places is boredom for the native citizens and cowardice, sadness and confusion for the immigrant (city) citizens. Sometimes space dominates the citizens and the descriptions of the place are influenced by the wishes, nostalgia, fears, or ideals of the character. These spaces are generally out of reach, present in the memories or wishes of the characters and create a sense of nostalgia for them.

    Keywords: Location in an Urban Story, Tehran, The seventies, the eighties, the nineties, Cultural Studies, New Novel}
  • سید محمد حسینی معصوم*

    شناسایی سازه، به عنوان یک واحد مستقل نحوی و معنایی که شالوده اصلی جمله های زبان است، هم به منظور اجتناب از ابهام و هم از لحاظ درک و تحلیل صحیح فرایندهای نحوی از اهمیت بسیاری برخوردار است. بدین منظور آزمون هایی در نحو معرفی شده اند که زبان شناس را در امر شناسایی مرز بین سازه ها یاری می کنند. در تحقیق حاضر، در چارچوب برنامه کمینه گرا هشت آزمون مهم همپایگی، حذف، پرسش سازی، پاره جمله، جایگزینی، اسنادی سازی، شبه اسنادی سازی و مبتداسازی را که دارای بیشترین بسامد بودند، بر روی هفت سازه منتخب و مهم جمله یعنی گروه فعلی، گروه حرف تعیین، گروه حرف اضافه ای، گروه صفتی، گروه قیدی، گروه متمم نما و گروه زمان در زبان فارسی به کار بردیم. از مقایسه ی نتایج آزمون های یادشده به این نتیجه رسیدیم که آزمون های شبه اسنادی سازی و مبتداسازی در زبان فارسی کارایی کمتری دارند و قادر به شناسایی سازه های کمتری هستند؛ به علاوه در زبان فارسی نمی توان از همپایگی زنجیره مشترک به عنوان آزمونی مجزا بهره برد. از مجموع مباحث تحقیق نیز دریافتیم که با توجه به وجود مثالهای نقض و استثنایات فراوان، نمی توان آزمونهای فوق را ابزاری مطلق برای شناسایی سازه ها در نظر گرفت.

    کلید واژگان: سازه ی نحوی, آزمون شناسایی سازه, نحو, کمینه گرایی, فارسی}
    Seyed Mohammad Hosseini Maasoum*

    Detecting constituents as independent syntactic units having syntactic and semantic coherence on which the structure of the sentences is based is vital both for the prevention of ambiguity and for a correct reading and analysis of syntactic processes. To this end, some tests have been introduced in syntax which help the linguist in diagnosing the boundaries of constituents. Within a Minimalist framework, this study aimed to analyze the efficiency of eight constituency tests, namely: coordination, ellipsis, question formation, sentence fragment, replacement, clefting, pseudo-clefting and topicalization. These had the highest frequency in important syntactic sources as means for diagnosing seven selected important constituents of the sentences, i.e., VP, DP, PP, AP, AdvP, CP and TP. We applied the tests to these categories in Persian to see which ones are most efficient and can cover a wider range of constituents. The results suggested that pseudo-clefting and topicalization are more effective and have the capability of identifying more constituents in English than in Persian. It was also concluded that, given the large number of exceptions, in general, the tests mentioned above cannot be considered as absolute tools in identifying constituents.

    Keywords: Associate Professor, Department of Linguistics & Foreign Languages, Payam-e Noor University, Tehran, Iran}
  • پویا نیک فر*، اسماعیل عالی زاد

    پژوهش حاضر در پی چگونگی بازنمایی سیمای شهر تهران در پیکره رمان های ایرانی است. در این پژوهش، رمان‎ها همچون اجزایی معرفت بخش تلقی شدند که به واسطه آن ها درباره کلیتی به نام مدرنیته که شهر خاستگاه تجلی آن است، تامل کردیم. بدین‎ترتیب رمان های «نیمه غایب» نوشته حسین سناپور (1378)، «تهران شهر بی آسمان» نوشته امیرحسین چهل تن (1380) و «عادت می کنیم» نوشته زویا پیرزاد (1383) به شکل نظری و هدفمند انتخاب شدند و براساس آرای لوفور و روش تفسیر انتقادی مورد تحلیل قرار گرفتند. از منظر لوفور، فضا فی نفسه وجود ندارد، بلکه به شکل اجتماعی تولید می شود. لوفور برای توضیح چگونگی تولید فضای اجتماعی به سه بعد کردار فضایی، بازنمایی های فضا و فضاهای بازنمایی که با یکدیگر روابط درونی دیالکتیکی دارند، اشاره دارد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که رمان های اشاره شده در بهترین حالت تنها به بازنمایی مستقل یکی از این سه بعد پرداخته اند و در به تصویر کشیدن شهری که از روابط دیالکتیکی این فضاها به وجود می آید، ناتوان مانده اند. عدم وقوف به ماهیت دیالکتیکی شهر در نزد نویسندگان ما موجب شده که بجای شهری چندصدایی و پویا، شهری یکسر سرکوب گر بر پیکره رمان های ایرانی نقش ببندد. در واقع اقبال به رمانتیسم که در نزد نویسندگان ما در دوره پهلوی اول شکل گرفت در قالب جامعه ایران، جامه ای واپس گرا و ضدشهری به خود پوشاند و همین مانع بزرگی بود که نگاه نویسندگان ما به مقوله ای چون شهر از بینشی دیالکتیکی بارور شود.

    کلید واژگان: تهران, رمان, شهر, لوفور, مدرنیته}
    Pooya Nikfar *, Esmaeil Alizad

    This study is aimed at investigating how Tehran is represented in the context of Iranian Novels. The study considers novels as epistemic components, shedding light on the contribution of these components to a general phenomenon named modernity, which is manifested by the city. To this end, the following novels were selected theoretically and purposively: Half Invisible (Hossein Sanapour, 1999), Tehran, a city without sky (Amirhossein Cheheltan, 2001), We'll get used to it (Zoya Pirzad, 2004). These novels were analyzed, using Lefebvre's maxims and critical analysis. From Lefebvre's perspective, there is inherently no space. He maintains that space is produced socially. Explaining how social space is produced, Lefebvre refers to the following three dimensions, which have internally dialectic interrelations: Spatial practices, spatial representations, representational spaces. The results of the study show that the novels at best only represent one of the three dimensions, failing to represent the city emerging from the dialectic relations among these spaces. Being unaware of the dialectic nature of the city, the authors have represented an image of a suppressive city rather than a dynamic polyphonic one in their novels. In fact, the adoption of a romantic approach to novel writing dating back to the First Pahlavi resulted in a regressive, anti-urban society, depriving the authors of the opportunity to view the city from a dialectic perspective.

    Keywords: Tehran, Novel, City, lefebvre, modernity}
  • ژاله کهنمویی پور*، بهناز خواجوی

    میشل کولو در کتاب خود درباره جغرافیای ادبی، پس از ارایه تصویری کلی از گرایش های موجود در جغرافیای ادبی، به بررسی آثار برخی از نویسندگان و شاعران قرن نوزده و بیست فرانسه می پردازد. او در این بررسی آثار نویسندگان و شعرایی را مورد نقد قرار می دهد که با دیدگاه جغرافیای ادبی همساز و هماهنگ باشند. در بستر شعر فارسی نیز محمدعلی سپانلو از جمله معدود شاعرانی است که به مقوله فضا و شهر به عنوان عنصری مهم در تصویرسازی شاعرانه توجه کرده و شهر زادگاه خود تهران را دست ‎مایه اصلی شعرهایش قرار داده است. سپانلو شاعری تهرانی است، او اشعار خاصی در مورد تهران سروده و در سایر اشعار هم با حس بالای شاعرانه ای از زادگاه خود یاد کرده است. می توان گفت سپانلو در اشعارش نگاهی اسطوره ای به تهران دارد و از این نگاه برای بیان دردها و ناملایمات اجتماعی استفاده می کند. در این مقاله در نظر داریم با تکیه بر اندیشه های میشل کولو در باب جغرافیای ادبی و با نگاهی به پاره ای از شعرهای سپانلو به عنوان شاعری مدرن و توانا، به بررسی چگونگی انعکاس حضور تهران در شعر او و چگونگی نگاه وی به این شهر بپردازیم.

    کلید واژگان: محمدعلی سپانلو, تهران, جغرافیای ادبی, اسطوره}
    Jaleh KAHNAMUYIPOUR*, Behnaz KHAJAVI

    In his book, pour une géographie littéraire, after presenting a general overview of the current trends in the field of literary geography, Michel Collot examines the works of some writers and poets of the 19th and 20th centuries. In all countries and at all times, faced with the diversity and complexity of questions that the literary text raises, the contributions provided by Geocriticism benefit from being confronted with other reflections. In the context of Farsi poetry, Mohammad Ali Sepanlou is among the few poets who have considered the theme of space and city as an important element in poetic imagery and has places his hometown, Tehran, as the main theme of his works. Sepanlou is a poet of Tehran. He has written some poems about Tehran and in his other works, he mentioned his hometown with great poetic affection. In this paper, based on the ideas of Michel Collot about literary geography and trying to apply them to certain poems of Sepanlou, we are going to study the presence of Tehran in the work of Sepanlou and the way he approaches this city.

    Keywords: Mohammad Ali Sepanlou, Tehran, Literary Geography, Myth}
  • شهلا فراستی، کورش صابری، هیوا ویسی*
    یکی از ویژگی های بارز جهان امروز، جابه جایی و مهاجرت گسترده افراد و گروه ها به نقاط دیگر است. این جابه جایی ها پیامدهای گوناگونی به دنبال دارند که ازجمله آن ها می توان به پدیده برخورد زبان ها اشاره کرد. برخورد و تماس زبانی می تواند به دوزبانگی و حتی چندزبانگی افراد یا جوامع زبانی مهاجر بیانجامد یا در گذر زمان زمینه فرسایش، تغییر یا حتی مرگ زبان اول (زبان مادری) مهاجران را فراهم آورد. پژوهش حاضر فرسایش و تغییرات زبان مادری کردهای ایلامی ساکن در تهران را بررسی می کند. هدف از این نوشتار بررسی میزان فرسایش و تغییرات زبانی از لحاظ جنسیت و گروه سنی در میان ایلامیان مقیم ایلام و ایلامیان مقیم تهران در سطوح واژگانی و نحوی زبان کردی شاخه کلهوری می باشد. جامعه زبانی پژوهش حاضر را سی سخنور کلهری ساکن تهران و سی سخنور کلهری ساکن ایلام تشکیل می دهد. به همین منظور، پرسش نامه ای طراحی شد و پس از اطمینان از پایایی و روایی آن، در میان آزمودنی ها توزیع شد. نتایج پژوهش نشان داد که بیشترین فرسایش و تغییرات زبانی به مهاجران گروه سنی زیر بیست سال در تهران تعلق دارد؛ فرسایش و تغییرات زبانی در هردو گروه، در میان زنان بیشتر از مردان صورت گرفته است و درنهایت بیشترین میزان فرسایش زبانی به سطح واژگان زبان و کمترین آن به نحو تعلق دارد.
    کلید واژگان: برخورد زبانی, دوزبانگی, فرسایش زبانی, کردی کلهری, تهران, ایلام}
    Shahla Farasati, Kourosh Saberi, Hiwa Weisi *
    Human migration is the most significant characteristic of today's world. This may lead to different results including linguistic contact which by itself may bring about subtractive bilingualism or may lead to the attrition and death of the mother tongue. This study investigates the attrition and changes of mother tongue among Kurds of Ilam living in Tehran. This study seeks answers for questions like in which age groups can we see the most attrition and language changes? And also in which level (vocabulary or syntax) can we see these attrition and changes. This study was done among two separate groups of 30 Kalhori Kurdish speakers living in Tehran and 30 Kalhori Kurdish speakers living Ilam. A designed and validated Questionnaire was administered among the participants of the study. The results showed that changes and attrition occurred more frequently among persons under 20 in Tehran, they were more among women than in men and the most attrition and change was in vocabulary level.
    Keywords: Language Contact, Bilingualism, Language Attrition, Kalhori Kurdish, Tehran, Ilam}
  • نرجس منفرد*، فریده حق بین، فرهاد ساسانی
    در این پژوهش معناپردازی رنگ در آگهی نمای بهار فاطمی برای کشف جنبه های معنایی نهفته به شیوهای نظام مند بررسی شد. پیکره پژوهش، شامل 200 آگهی نما است. به منظور یافتن الگوی معناپردازی نظام نشانه ای رنگ، برخی مفاهیم نظری کرس و فان لیوون (2002) و فان لیوون (2011) ، اوتول (2011) و بیت من (2014) به کار گرفته شدند و با رویکرد هولتز شوهه (2006) تلفیق شدند؛ نتایج پژوهش نشان داد معناپردازی رنگ در آگهی نماهای بهار فاطمی با درنظر گرفتن فضای ایران امروز، الگوی نظام مندی دارد؛ به طور کلی همبافت سازی مراسم سوگواری دهه فاطمیه و جشن نوروز در ژانر آگهین ماهای بهار فاطمی بیانگر ارجحیت سوگواری دهه ی فاطمیه در مقایسه با جشن نوروز و نمایانگر جایگزین سازی جلوه های بهار به جای نظام اسطوره ای جشن نوروز است. همچنین نمایاندن جلوه های بهار، به کمرنگ شدن عناصر اسطوره ای سوگواری فاطمیه در ژانر آگهی نمای بهار فاطمی انجامیده است.
    کلید واژگان: معناپردازی, نظام نشانه ای رنگ, بهار فاطمی, آگهی نما, شهر تهران}
    narjes monfared *, Narjes Monfared
    In this research making-meaning of colour in Fatemy Spring billboardswere investigated for identifying denotations of colour system. The research corpus consists of 200 billboards. For discovering making-meaning pattern of colour in research corpus, Kress & Van Leeuwen (2002, 2012), O'Toole (2011) and Bateman (2014) adopted and integrated with theoretical considerations of Hultz schuhe (2005). The findings showed that making meaning of colour in current atmosphere of Iran had systemathic pattern. Generally, mythic system of Fatemiye mourning preferred and spring mythic system has been replaced by the Nowruz celebration. Moreover, representing natural aspects of spring in the genere of Tehran's Fatemy Spring billboards led to fade mythic elements of Fatemiye mourning.
    Keywords: Colour Semiotic Mode, Making Meaning, Fatemy Spring, Billboards, Tehran}
  • بهمن زندی *، بلقیس روشن، مریم امیری خواه
    پژوهش حاضر بر مبنای نام ‏شناسی اجتماعی و با هدف مقایسه نام ‏گذاری قهوه‏ خانه ‏ها با کافی‏ شاپ‏ های شهر تهران از دیدگاه هویت‏ های چندگانه انجام شده است. این پژوهش از نوع کاربردی بوده و به روش توصیفی- تحلیلی، با بررسی نام 232 قهوه‏خانه و 296 کافی‏ شاپ شهر تهران انجام شده است. نتایج حاکی از آن است که هویت فردی در نام‏گذاری قهوه ‏خانه ‏ها بسیار بیشتر از کافی ‏شاپ‏ ها تجلی یافته است. به لحاظ هویت جنسیتی، نام ‏های مردانه ایرانی در قهوه ‏خانه ‏ها رواج بیشتری از کافی‏ شاپ‏ ها دارد؛ حال آن‏که در نام‏ گذاری کاف ی‏شاپ ‏ها تمایز جنسیتی بارزی به چشم نمی‏ خورد. سهم هویت قومی در نام‏ گذاری هر دو مکان تقریبا یکسان و قابل‏توجه است. از سوی دیگر، نام ‏های ملی و مذهبی در نام ‏گذاری قهوه ‏خانه ‏ها نقش بیشتری دارند، در حالی که صاحبان کاف ی‏شاپ ‏ها به نام ‏های ملی توجه بیشتری دارند. همچنین، هویت فراملی حضور معناداری در نام ‏گذاری کافی ‏شاپ ‏های تهران دارد.
    کلید واژگان: نام ‏شناسی, نام‏ گذاری, زبان شناسی اجتماعی, هویت, کافی‏ شاپ, قهوه‏ خانه, تهران}
    Bahman Zandi*, Belghis Rovsan, Maryam Amirykhah
    This socio-onomastics research compares naming Tehran traditional cafés (qahveh khaneh) and coffee shops from a multiple identities perspective. Using a descriptive analytic method, this applied study examined around 232 traditional cafés and 296 coffee shops in Tehran. The results display that the individual's identity plays a strikingly more significant role in naming traditional cafes than coffee shops. Moreover, from the perspective of gender identity, the use of masculine name characters is more prevalent in traditional cafés than coffee shops, while there exists no significant gender distinction in naming coffee shops. The role of ethnic identity was almost similar yet noticeable in the two places. On the other hand, while traditional cafes opt for national and religious names, the coffee shops use national names more frequently. Also, the results indicate a significant use of international identity in naming coffee shops.
    Keywords: Onomastics, Naming, Sociolinguistics, Identity, Coffee Shop, Traditional Cafe, Tehran}
  • Amine Alaeenejad, Marhamat Farahaninia *, Sara Janmohammadi, Hamid Haghani
    Background
    Menopause is one of the most important stages of women’s life in the path of development which, comes with a series of other problems. The health status and quality of life issues of the postmenopausal women are serious challenges for many health areas. The aim of this study was to determine the relationship between health promotion behaviors and the quality of life of postmenopausal women.
    Methods
    This descriptive-correlational study was performed on 200 postmenopausal women in the west of Tehran. The armamentarium for this study was a three-part questionnaire comprising demographic data, the second version of Health Promoting Lifestyle Profile (HPLP II) and Menopause-Specific Quality of Life (MENQOL). Data were analyzed by descriptive and inferential statistical tests using SPSS V. 20.
    Results
    The results showed that the mean score of health promotion behaviors was 2.49 ± 0.47 (in moderate level). More than half of the participants had a good quality of life, an overall quality of life mean score being 70.63 ± 37.49. The overall score of health promotion behaviors and quality of life was better in women who were married, younger aged, with good economic status, employment and those who achieved higher education.
    Conclusion
    The results of Pearson correlation test showed that there is a significant reverse correlation between quality of life and health promotion behaviors in the stress management dimension (P = 0.013). Therefore educational programs are recommended as an effective, economical and safe approach to reducing the menopause problems and augmenting the quality of life.
    Keywords: Health promotion behaviors, Postmenopausal women, Quality of life, Tehran, Iran}
  • نرجس منفرد *، فریده حق بین
    واکاوی نظام نشانه ای رنگ در گفتمان برخی بیلبوردهای تجاری شهر تهران به نمایاندن ابعاد معنایی می انجامد که در این پژوهش برآنیم به شیوه ای نظام مندی بدان بپردازیم. پیکره پژوهش، دربرگیرنده سه بیلبورد تجاری شرکت های بیمه معلم، پودر تاژ و اسنک چی توز است که در فاصله سال های 1392 تا 1394، به روش میدانی از محدوده شهر تهران عکس برداری شدند. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی است و از رویکرد تلفیقی به عنوان ابزار پژوهش، بهره گرفته شد که دربرگیرنده روش نشانه شناختی کرس و فان لیون (2002)، فان لیوون (2011) و هولتز شوهه (2006) است و بر اساس آن مشخصه های کمینه رنگی همراه با فرانقش های اندیشگانی، بینافردی و متنی رنگ، در تحلیل پیکره پژوهش به کار گرفته شدند. همچنین، بر هماهنگی رنگی علاوه بر ویژگی تضاد مکمل توجه شد. نتایج پژوهش نشان داد در پیکره پژوهش، معناپردازی نظام نشانه ای رنگ با در نظر گرفتن مشخصه های کمینه رنگ و فرانقش های آن، درون بافت اجتماعی- فرهنگی و بافت موقعیتی به شکل تثیبت یافته تری قابل بررسی است. در این راستا، فرانقش متنی رنگ از طریق پیوندهای درون متنی مابین سازه های نظام نشانه ای رنگ و بر پایه پیوندهای برون متنی با سایر نظام های نشانه ای مانند تصویر و کلام نقش تعیین کننده ای در مقایسه با فرانقش اندیشگانی و فرانقش بینافردی در معناپردازی رنگ داشته است.
    کلید واژگان: معناپردازی رنگ, گفتمان بیلبورد تجاری, فرانقش های رنگ, مشخصه های کمینه رنگ, تهران}
    Narjes Monfared *, Faride Haghbin
    This research was planned to investigate color semiotic system in the discourse of some commercial billboards in Tehran to systematically reveal dimensions of meaning-making in colors. The research corpus involved three Commercial Billboards of Moallem Insurance, Taj Washing Powder and Cheetooz Snack companies. The corpus was collected by field work, through taking pictures from the billboards in Tehran, between1392 - 1394. The research method was descriptive-analytic. Accordingly, an integrated model was utilized for analyzing the corpus, which included methodological considerations of Kress and Van Leeuwen (2002), Van Leeuwen (2011), and Holtzschue’s (2006) theoretical foundations, which served as basis for using color minimal features and color Metafunctions as concepts with which to study meaning-making mechanisms in colors. Furthermore, Color Harmony was applied in addition to Color Contrast. Finally, the results showed that meaning-making mechanisms of colors’ semiotic system in the research corpus could be studied better by means of color Minimal Features and color Metafunctions in the Socio-Cultural and Situational contexts. Eventually, in this regards, color Textual Metafunction by means of Inside textual relations among color semiotic modes and through outside textual relations with other semiotic modes such as image and language, could play a key role in meaning of colors as compared to Ideational and Interpersonal Metafunctions.
    Keywords: Meaning Making of Color, Discourse of Commercial Billboard, Color Metafunctions, Color Minimal Features, Tehran}
نمایش نتایج بیشتر...
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال