به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « سلول های بتا » در نشریات گروه « پزشکی »

  • حمید دانشمندی*، اکبر اعظمیان جزی، بهنام قاسمی
    مقدمه

    نقش Wntها به عنوان واسطه های توسعه ی پانکراس تایید شده است و تمرینات ورزشی ممکن است بر این فرآیند تاثیر داشته باشد. بنابراین هدف مطالعه ی حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات مقاومتی و تداومی با شدت متوسط بر میزان پلاسمایی Wnt3a، Wnt4 و تعداد سلول های بتای پانکراس در رت های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین است.

    روش ها:

     24 سر رت به چهار گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی، تمرین تداومی و مقاومتی با شدت متوسط تقسیم شدند. دیابت در اثر تزریق وریدی دوز 110 میلی گرمی نیکوتین آمید و تزریق دوز 40 میلی گرم استرپتوزوتوسین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن موش های صحرایی ایجاد شد. برنامه ی مداخلات ورزشی به مدت هشت هفته انجام گردید. Wnt3a و Wnt4 پلاسمایی به روش الایزا و تعداد سلول های بتا با روش هماتوکسین - ایوزین ارزیابی شد.

    یافته ها: 

    تحلیل داده ها نشان داد که تعداد سلول های بتا در گروه های ورزشی نسبت به گروه کنترل دیابتی به طور معنی داری افزایش یافت (05/0 >P). همچنین، تغییر معنی داری در میزان پلاسمایی Wnt3a و Wnt4 گروه های ورزشی نسبت به گروه کنترل سالم مشاهده گردید (05/0 >P).

    نتیجه گیری: 

    به نظر می رسد که هشت هفته تمرین تداومی با شدت متوسط و هشت هفته تمرین مقاومتی شدت متوسط احتمالا باعث تکثیر و حفاظت سلول های بتا در پاسخ به افزایش Wnt3a و کاهش Wnt4 در رت های دیابتی می شود.

    کلید واژگان: سلول های بتا, تمرین ورزشی, Wnt3a و Wnt4}
    Hamid Daneshmandi*, Akbar Azamian Jazi, Behnam Ghasemi
    Background

    The role of Wnts as mediators of pancreatic development has been confirmed, and exercise training may affect this process. Therefore, the present study aimed to investigate the effect of eight weeks of resistance training and moderate-intensity training on plasma Wnt3a, Wnt4, and pancreatic beta-cell count in streptozotocin-induced diabetic rats.

    Methods

    Twenty-four rats were divided into four groups: healthy control, diabetic control, diabetic + moderate-intensity continuous training, and diabetic + moderate-intensity resistance training. Diabetes was induced by intravenous injection of 110 mg nicotinamide and 40 mg streptozotocin per kg of body weight. The exercise training intervention was performed for eight weeks. Plasma Wnt3a and Wnt4 were measured by the ELISA method, and the number of beta cells was assessed by hematoxylin-eosin.

    Results

    Data analysis showed that the number of beta cells in the exercise group increased significantly compared to the diabetic control group (P<0.05). Also, a significant change was observed in the plasma levels of Wnt3a and Wnt4 in the exercise group compared to the healthy control group (P<0.05).

    Conclusion

    It seems that eight weeks of moderate-intensity continuous training and eight weeks of moderate-intensity resistance training probably caused the proliferation and protection of beta cells in response to an increase in Wnt3a and a decrease in Wnt4 in the diabetic rats.

    Keywords: Beta cells, Exercise, Wnt3a, Wnt4}
  • بهنوش میلادپور، مرضیه شفقت، مژده اوجی، فاطمه زال، فاطمه خواجه*
    زمینه و هدف

    سلول های بنیادی مزانشیمال از انواع بافت های adult انسان مشتق می شود و خودسازی و تمایز به انواع سلولی را تقویت می کند. رتینوئیک اسید (RA) برای توسعه جنینی پانکراس ضروری است. اثر RA در تمایز سلول های بنیادی مزانشیمال مشتق از مغز استخوان (BMMSCs)، به سلول های بتا موردمطالعه قرار گرفت.

    مواد و روش ها

    مغز استخوان رت ها، با استفاده از روش flashing، تهیه شدند و با روش فلوسیتومتری مارکرهای سطحیBMMSCs  تائید شدند.BMMSCs  در چهار گروه تیمار گردیدند 1) عصاره پانکراس رت یا RPE(250µg/ml)، 2) RPE (250µg/ml) + RA (10µM)، 3) گروه بدون تیمار 4) گروه الکل 10% به عنوان حامل و گروهRA (10µM)   به عنوان کنترل. ترشح انسولین با روش ELISA ارزیابی شد. بیان انسولین با روش RT-PCR تعیین گردید.

    نتایج

    نتایج حاصل از RT-PCR نشان دادند که انسولین در گروه RPE و RPE + RA بیان شد. ترشح انسولین با تست ویلکاکسون در گروه RPE + RA به طور معنی داری بیش از گروه RPE است (P<0.05).

    نتیجه گیری

     این مطالعه نشان داد که RA تمایز سلول های BMMSCs را به سلول های تولیدکننده انسولین تقویت می کند و ترشح انسولین در این سلول ها را افزایش می دهد.

    کلید واژگان: رتینوئیک اسید, تمایز, سلول های بتا, BMMSCs}
    Behnoosh Miladpour, Marzieh Shafaghat, Mojdeh Owji, Fatemeh Zal, Fatemeh Khajeh*
    Background & Objective

    Mesanchymal stem cells (MSCs) derived from a variety of human adult tissues and potentiate to self-replicate and differentiate into different cell types. Retinoic acid (RA) is important in embryonic development of pancreas. The effect of RA on transdifferentiation of rat bone marrow mesanchymal stem cells (BMMSCs) into the beta cells was studied.

    Materials & methods

    Rat BMMSCs were prepared by flashing method and confirmed by evaluating of BMMSCs surface markers. BMMSCs were treated in four groups by: 1) rat pancreatic extract (RPE) (250µg/ml) 2) RPE (250µg/ml) + RA (10µM), 3) no treated group as control and 4) ethanol 10% as vehicle and RA(10µM) as control. Insulin secretion was evaluated by ELISA assay. Insulin expression (RT-PCR) were determined.

    Results

    RT-PCR results showed that insulin expression in RPE and RPE + RA groups. Insulin releasing in group RPE + RA was significantly more than group 1, (p-value < 0.05), Wilcoxon test..

    Conclusion

    Our study showed that RA can promote differentiation of the BMMSCs into the insulin producing cells invitro.

    Keywords: retinoic acid, differentiation, beta cells, BMMSCs}
  • حمیدرضا صادقی پور *، محسن ثالثی، مریم کوشکی جهرمی، جواد ساجدیان فرد، صمد اکبرزاده، پرویز فرزادی نیا
    سابقه و هدف
    از هورمون بتاتروفین به عنوان یک هدف درمانی جدید در بهبود عملکرد بافت پانکراس بیماران دیابتی نام برده می شود. در تحقیق حاضر سطوح بتاتروفین و تغییرات پاتولوژیکی بافت پانکراس در رت های دیابتی به دنبال چهارهفته تمرین استقامتی مورد ارزیابی قرار گرفت.
    مواد و روش ها
    تعداد 24 سر موش نژاد ویستار به طور تصادفی در سه گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی و ورزش استقامتی تقسیم شدند. پس از القای دیابت با استرپتوزوتوسین، گروه ورزشی چهار هفته بر روی تردمیل جوندگان به ورزش استقامتی پرداخته و غلظت سرمی بتاتروفین با استفاده از روش الایزا و بافت پانکراس بصورت کمی و کیفی مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    غلظت سرمی بتاتروفین در گروه کنترل دیابتی به طور معناداری کاهش یافت (05/0P≤). سطوح بتاتروفین گروه ورزش استقامتی افزایش معناداری نداشت (05/0P≥) تمرین استقامتی تغییر معناداری در مقاومت به انسولین و عملکرد سلول های بتا ایجاد نکرد (05/0P≥). در گروه ورزش استقامتی میانگین تعداد و اندازه جزایر لانگرهانس و تعداد سلول های بتا بالاتر از گروه کنترل دیابتی بود و میزان آسیب های بافتی کمتر بود
    نتیجه گیری
    ورزش استقامتی هرچند نتوانست افزایش معناداری در سطوح بتاتروفین ایجاد کند با این حال تاثیر مثبتی بر بافت پانکراس نمونه های دیابتی داشت.
    کلید واژگان: بتاتروفین, ورزش استقامتی, سلول های بتا}
    Hamidreza Sadeghipour *, Mohsen Salesi, Maryam Koushki Jahromi, Javad Sajedian Fard, Samad Akbarzadeh, Parviz Farzadinia
    Background
    Betatrophin known as new therapeutic target of pancreases tissue. The aim of this study was to investigate the effect of endurance training program on betatrophin serum concentrations and pathological changes of pancreas tissue in diabetic rats.
    Material and
    Methods
    Male wistar rats (N=24) divided in 3 group include healthy control, diabetic control and endurance training. After induction of diabetes, training group performed 4 weeks endurance training and betatrophin concentration was assessed by ELIZA and The pancreatic tissue was evaluated via histological method.
    Results
    Results showed that betatrophin serum concentration significantly decreased in diabetic control group (P≤0.05) but there was no significant increases observed in training group (P≥0.05). Compared with diabetic control groups, endurance training didn’t make any significant changes in insulin resistance and beta cell function (P≥0.05). In endurance training group, the mean of number and size of pancreatic islets and number of β-cell was higher than diabetic control group.
    Conclusion
    Although endurance training didn’t able to significantly increase the betatrophin levels but it had a positive effect on the pancreatic tissue in diabetic rats
    Keywords: Betatrophin, Endurance Training, Beta Cells}
  • نعیم عرفانی مجد *، نیلوفر صادقی، شیما حسینی فر
    مقدمه
    گیاه آلوئه ورا دارای خواص دارویی زیادی است. در این مطالعه، اثر محافظتی ژل آلوئه ورا بر جزایر و سلول های بتای پانکراس مورد بررسی قرار گرفت.
    روش بررسی
    50 سر موش صحرایی نر بالغ 3 -2 ماهه با وزن 250-200 گرم در پنج گروه 10 تایی به شکل زیر تقسیم گردید. گروه کنترل که هیچ دارویی دریافت نکردند، گروه دوم که با تزریق استرپتوزوتوسین با دوز 65 میلی گرم بر کیلوگرم دیابتی شدند، در ادامه خون گیری از ورید دم پس از یک هفته انجام گرفت و موش های با میزان قند بیش از 250، به عنوان دیابتی قلمداد شدند. گروه سوم، 10 روز پس از دیابتی شدن، ژل آلوئه ورا را با دوز 400 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم، مدت 15 و 30 روز دریافت نمودند. گروه چهارم، 10 روز بعد از دیابتی شدن، انسولین را با دوز 10 واحد به ازای هر سر موش صحرایی دریافت نمودند. گروه پنجم، موش های سالمی بودند که آلوئه ورا را به مدت 15 و 30 روز دریافت نمودند. در روزهای 15 و 30، پس از آخرین تجویز آلوئه ورا، مجددا قند خون و وزن همه گروه ها اندازه گیری شد. سپس موش ها با اتر آسان کشی و بافت پانکراس آنها جدا و در فرمالین سالین 10 درصد تثبیت گردید. سپس مقاطع بافتی تهیه و با استفاده از رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین و آلدئید فوشین رنگ آمیزی شد و در نهایت تعداد و اندازه جزایر لانگرهانس و تعداد سلول های بتا مورد ارزیابی قرار گرفتند.
    نتایج
    میانگین تعداد و اندازه جزایر پانکراس و تعداد سلول های بتا جزایر لانگرهانس در گروه دیابتی نسبت به گروه شاهد در پایان هر دو مرحله 15 و 30 روزه کاهش معنی داری داشت. همچنین، اندازه جزایر لانگرهانس و تعداد سلول های بتا پانکراس گروه درمان شده با ژل آلوئه ورا، نسبت به گروه دیابتی در پایان هر دو مرحله 15 و 30 روزه افزایش معنی داری داشت.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد استفاده از ژل آلوئه ورا می تواند بر بازسازی و ترمیم جزایر لانگرهانس و سلول های بتا غده پانکراس دیابتی موثر است.
    کلید واژگان: دیابت, آلوئه ورا, جزایر لانگرهانس, سلول های بتا, موش صحرایی}
    N. Erfani, Majd *, N. Sadeghi, Sh Hosseinifar
    Introduction
    Since aloe vera plant has many medical benefits, the present study aimed to investigate the protective effects of Aloe vera gel on the pancreatic islets and beta cells.
    Methods
    This experimental study consisted of 50 mature male rats aged 2-3 months and weighed 200-250 g, who were randomly divided into five groups (n=10). Group I (control) did not receive any treatments, and group II were diabetized via Streptozotocin (IP) in 65 mg/kg, whose blood sample was taken after one week. Rats with blood glucose more than 250 mg/dL were considered as diabetic. Group III diabetic rats received the Aloe vera gel daily with dosage of 400 mg/kg, and group IV diabetic rats received insulin in 10 units/rat. Group V involved healthy rats which received only Aloe vera gel. After the last Aloe vera gel administration, blood glucose and body weight of all groups were measured on 15th and 30th days. Animals were euthanized with ether. Then tissues samples were collected from pancreas gland and fixed in 10% neutral buffered formalin solution. The 5-6 µ sections were made by paraffin embedding method and stained using haematoxylin-eosin (H&E) and Aldehyde fuchsin stains. Ultimately, the histomorphometrical parameters were evaluated.
    Results
    The mean number and size of pancreatic islets and beta cells of Langerhans islets decreased significantly in the diabetic group compared to the control group. The number of beta cells and diameter of langerhans islets increased significantly in the rats treated by Aloe vera gel in comparison to diabetic group at the end of 15th and 30th days.
    Conclusion
    Applying Aloe vera gel seems to improve the renewal and restoration of langerhans islets and beta cells of pancreas gland in the diabetic rat.
    Keywords: Aloe vera, Beta cells, Diabetes, Pancreatic islets, Rat}
  • مجتبی ایزدی، فرزاد ناظم، لاله بهبودی، داوود خورشیدی
    سابقه و هدف

    این فرضیه مطرح است که چاقی و اختلال در متابولیسم گلوکز دارای نقش عمده در گسترش آسم هستند. شواهد علمی بیان می کنند که چاقی شیوع و شدت آسم را افزایش می دهد. بر این اساس، ارتباط آدیپونکتین به عنوان یک سیتوکین ضد التهابی با سطوح گلوکز خون و سایر مولفه های موثر بر آن در بیماران آسم بزرگسال با ترکیب بدنی اضافه وزن و چاق مطالعه گردید.

    مواد و روش ها

    چهل و پنج مرد چاق یا دارای اضافه وزن مبتلا به آسم خفیف تا متوسط از سطح شهرستان ساوه با دامنه سنی 38 تا 50 سال در مطالعه حاضر شرکت نمودند. سطوح گلوکز، انسولین و آدیپونکتین سرم ناشتا اندازه گیری شدند. عملکرد سلول های بتای لوزالمعده به روش برآورد HOMA و با استفاده از غلظت های انسولین و گلوکز ناشتا محاسبه شد. از آنالیز همبستگی پیرسون برای تعیین ارتباط آدیپونکتین و دیگر متغیرها استفاده گردید.

    نتایج

    ارتباط خطی معنی داری بین آدیپونکتین سرم و نسبت FEV1/FVC، FEV1 و FVC مشاهده شد. هم چنین، ارتباط مستقیم و معنی داری بین سطوح آدیپونکتین سرم با انسولین و عملکرد سلول های بتا و ارتباط منفی معنی داری با سطوح گلوکز ناشتا مشاهده شد.

    نتیجه گیری

    مطالعه حاضر نشان داد بین سطوح آدیپونکتین سرم و غلظت گلوکز خون در بزرگسالان مبتلا به آسم رابطه منفی وجود دارد. هم چنین، مشاهده شد که کاهش آدیپونکتین سیستمیک با تاثیر بر سطوح انسولین و عملکرد سلول های بتا، سطوح گلوکز خون را متاثر می کند.

    کلید واژگان: سلول های بتا, آدیپونکتین, آسم, گلوکز}
    Mojtaba Eizadi, Farzad Nazem, Laleh Behboodi, Davood Khorshidi
    Background

    It has been hypothesized that obesity and disturbance in glucose metabolism can play an important role in the development of asthma. There is accumulating evidence in the literature that obesity can increase both the incidence and severity of asthma. Therefore, this study was conducted to determine the relationship between adiponectin, an anti-inflammatory cytokine, and blood glucose levels in overweight and obese adult patients with asthma.

    Materials And Methods

    Forty-fine obese or overweight men (age 38-50 years) with mild-to-moderate asthma referred to Saveh health centers participated in this study. Fasting blood glucose, insulin, and adiponectin levels were measured. The homeostasis model assessment (HOMA) was applied to evaluate beta-cell function using fasting glucose and insulin levels. Data were analyzed using Pearson correlation coefficient.

    Results

    The results of this study showed that there was a significant relationship between the serum adiponectin and FEV1/FVC, FEV1 and FVC in asthma patients. In addition, serum adiponectin level was positively correlated with insulin and beta-cell function, but negatively with fasting glucose level.

    Conclusion

    According to the results, there is a negative correlation between serum adiponectin levels and blood glucose concentration in adult asthmatic patients. Furthermore, our findings showed that the reduction of systemic adiponectin level influences blood glucose concentration via insulin level and beta-cell function.

  • محمدجعفر گلعلی پور، وحید خوری
    سابقه و هدف
    گزنه در طب سنتی ایران به عنوان یک داروی کاهنده گلوکز خون معرفی شده است. گزارشات علمی متناقضی در خصوص اثرات کاهش دهنده گلوکز خون گیاه گزنه وجود دارد. این مطالعه به منظور تعیین اثرات حفاظتی عصاره هیدروالکلی برگ گیاه گزنه بر میزان گلوکز و سلول های بتا پانکراس موش های صحرایی هیپرگلیسمیک انجام شد.
    مواد و روش ها
    مطالعه به صورت تجربی بر روی موش های صحرایی از نژاد ویستار که به سه گروه ده تایی شاهد، هیپرگلیسمیک و گروه حفاظتی تقیسم شدند. به حیوانات گروه پیش درمانی میزان 100 mg/kg عصاره برگ گزنه از طریق داخل صفاقی روزانه بمدت پنج روز تزریق گردید. سپس با استفاده از استرپتوزوتوسین (STZ) به میزان 80 mg/kg هیپرگلیسمیک شدند. میزان گلوکز خون در هفته اول، سوم و پنجم با استفاده از گلوکومتر اندازه گیری شد. همچنین در پایان هفته پنجم با استفاده از بیهوشی، پانکراس موش ها تخلیه و سلول های بتا جزایر لانگرهانس شمارش گردید.
    یافته ها
    میانگین میزان گلوکز خون در پایان هفته پنجم در گروه شاهد، دیابتیک و پیش درمانی به ترتیب 5.0±99.4، 34.5±454.7 و 50.56±303.6 تعیین شد. میانگین گلوکز خون در پایان هفته پنجم در گروه پیش درمانی در مقایسه با گروه دیابتی گزنه به طور معنی داری کمتر بود (p<0.05). درصد سلول های بتا جزایر لانگرهانس گروه شاهد 73.6%، در گروه دیابتی 1.9% و در گروه پیش درمانی 22.9% بوده است (p<0.05).
    بحث و نتیجه گیری
    عصاره برگ گزنه می تواند یک نقش حفاظتی به صورت جلوگیری از افزایش شدت میزان گلوکز و نیز نقش حفاظتی در تخریب سلول های بتا جزایر لانگرهانس در اثر STZ در موش های هیپرگلیسمیک داشته باشد.
    کلید واژگان: برگ گزنه, هیپوگلیسمی, دیابت, سلول های بتا, استرپتوروتوسین, عصاره هیدروالکلی}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال