تاثیر تداخلی سروتونین و گوانوزین مونوفسفات حلقوی اندوژن بر سطح اضطراب موش سوری

مهارگرهای بازجذب انتخابی سروتونین که بعنوان داروی ضدافسردگی استفاده می شوند با عوارض جانبی از قبیل افزایش اضطراب و ناتوانی جنسی گزارش شده است. ازسوی تاثیر سیلدنافیل بعنوان مهارگر فسفودی استراز که با افزایش اثر نیتریک اکسید در درمان ناتوانی جنسی مردان مورد استفاده قرار می گیرد بر اضطراب نیز متناقض گزارش شده است و بین سیستم سروتونرژیک و مسیر NO-cGMP تداخل عمل وجود دارد. هدف از این مطالعه ارزیابی تاثیرات تجویز توام فلوکستین با سیلدنافیل بر اضطراب می باشد.

این مطالعه تجربی بر روی موش های سوری نر (35-20 گرم) در گروه های کنترل و آزمایش مورد بررسی قرار گرفتند. گروه های آزمایشی فلوکستین (mg/kg 5، 10و20)، فلوکستین (mg/kg 5، 10و20) توام با سیلدنافیل(mg/kg 1، 2و10) وگروه کنترل سالین به روش داخل صفاقی 15 دقیقه پیش از قرارگیری در پلاس ماز مرتفع تزریق شد. در این آزمون زمان ماندن در بازوهای باز، تعداد ورود به بازوهای باز و تعداد ورود کل به بازوها اندازه گیری شد.

تجویز فلوکستین باعث کاهش مدت زمان سپری شده و تعداد ورود به بازوهای باز ماز گردید. گروه های دریافت کننده فلوکستین توام با سیلدنافیل تفاوت معنی داری در مقایسه با گروه کنترل در متغیرهای نامبرده را نشان ندادند.

می توان استنباط نمود که تجویز توام فلوکستین با سیلدنافیل بی تاثیر بر اضطراب می باشد. چنین به نظر می رسد که تجویز حاد سیلدنافیل تاثیرات اضطراب زایی حاصله از تیمار حاد فلوکستین را از بین برده است.