مقایسه لابراتوری ثبات رنگ کامپوزیت پس از Rebonding با استفاده از دو ماده چسبنده مختلف

تغییر رنگ ترمیم های کامپوزیتی عمده ترین عامل در تعویض این ترمیم ها است. هدف از این مطالعه ارزیابی ثبات رنگ کامپوزیت پس از Rebonding با استفاده از دو ماده چسبنده مختلف بود.
تعداد 45 نمونه دیسک کامپوزیتی تهیه و سطح نمونه ها با استفاده از دیسک و لاستیک پرداخت شدند. سپس نمونه ها به سه گروه تقسیم شدند (15=n). در گروه اول: هیچ مرحله دیگری انجام نشد. در گروه 2: دیسک های کامپوزیتی با ارتوفسفریک اسید 37% اچ شدند، سپس از عامل باندینگMargin-bond جهت Rebonding استفاده شد. در گروه 3: مراحل کار مانند گروه 2 بود، اما بعد از اچ، در سطح دیسک از ماده Permaseal استفاده شد. بعد از اندازه گیری اولیه اسپکتروفتومتریک، نمونه ها جهت aging به مدت 3 هفته در قهوه قرار گرفتند. سپس اندازه گیری مجدد اسپکتروفتومتریک انجام شد. جهت آنالیز آماری داده ها از تست ANOVA و تست Tukey با سطح معنی داری 05/0P< استفاده شد.
طبق نتایج به دست آمده، میانگین تغییرات کلی رنگ E)Δ(در گروه 1: (34/0±4/1)، گروه 2: (51/1±24/5) و گروه 3: (34/1±44/7) بود. در مقایسه دو دویی گروه ها با همدیگر (001/0>P) اختلاف کاملا معنی دار بود.
درصورتیکه از مواد چسبنده ذکر شده جهت Rebonding نمونه ها استفاده شود، باعث افزایش ثبات رنگ ترمیم های کامپوزیتی نمی گردد.