تاثیر آموزش بهداشت بر وضعیت سلامت دهان در کودکان نابینا

پوسیدگی دندانی یکی از بیماری های رایج دوران کودکی است که بر کیفیت زندگی تاثیر قابل توجهی دارد. با وجود مشکلات متعدد و چالش هایی که برای ارایه خدمات دندانپزشکی برای نابینایان وجود دارد ضرورت آموزش بهداشت دهان و دندان به کودکان نابینا کاملا مشخص می باشد. هدف از این مطالعه بررسی وضعیت بهداشت دهان کودکان نابینا قبل و بعد از آموزش با استفاده از روش های آموزشی مخصوص نابینایان است.

در این مطالعه نیمه تجربی 50 کودک نابینای 8 تا 12 ساله به روش سیستماتیک انتخاب شده و به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل (25 نفر در هر گروه) تقسیم شدند. سپس پلاک ایندکس Sillness&Loe در همه 50 نفر اندازه گیری شد و پس از آموزش روش چرخشی مسواک زدن در 3 جلسه با فواصل دو هفته به روش hand over hand و بریل به گروه مداخله، در آخر مجددا پلاک ایندکس هر دو گروه ثبت شد. از آزمون های آماری  ANOVA, T-test, Mann -Whitney استفاده شد (05/0=α).

یافته ها: 

در ابتدا میانگین پلاک ایندکس گروه مداخله 52/0±03/2و در انتهای مطالعه 34/0±23/1بود (001/0<p). شاخص مذکور در گروه کنترل قبل از مداخله 49/0±26/2 و در انتهای مطالعه 44/0±19/2 بود. تغییرات پلاک ایندکس بین دو گروه نیز معنی دار بود (001/0<p).

نتیجه گیری: 

آموزش بهداشت سبب تغییرات مطلوب پلاک ایندکس در کودکان نابینا می شود.