تاثیر آموزش سازه های رباتیک بر تفکر انتقادی و خلاقیت و یادگیری درس ریاضی دانش آموزان متوسطه اول شهر تهران

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش سازه های رباتیک بر تفکر انتقادی و خلاقیت دانش آموزان متوسطه اول در یادگیری درس ریاضی بود.

پژوهش حاضر، شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان متوسطه اول منطقه 6 شهر تهران در سال تحصیلی 1396-1397 می باشد که با روش نمونه‏گیری خوشه‏ای چندمرحله ای 40 نفر به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های خلاقیت تورنس (1992)، تفکر انتقادی کالیفرنیا (1990) و سوالات درس ریاضی برای سنجش میزان یادگیری دانش آموزان استفاده شد. قبل از شروع آموزش پرسشنامه ها توسط دو گروه آزمایش و گواه تکمیل شد و سپس در گروه آزمایش به این افراد سازه های رباتیک به مدت 12 جلسه آموزش داده شد و پس از پایان آموزش از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. داده ها با بهره گیری از آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس تک متغیره) تحلیل شدند.

یافته ها: 

آموزش با سازه های رباتیک تاثیر معناداری بر ابعاد ابتکار، انعطاف و بسط خلاقیت دانش آموزان متوسطه اول و بر ابعاد ارزشیابی، استنباط و استدلال استقرایی تفکر انتقادی دانش آموزان و همچنین تاثیر معناداری بر یادگیری درس ریاضی دانش آموزان دارد. آموزش سازه های رباتیک تاثیر معناداری بعد سیالی خلاقیت و در ابعاد تحلیل و استدلال قیاسی تفکر انتقادی دانش آموزان ندارد.

نتیجه گیری:

 آموزش با سازه های رباتیک بر خلاقیت، تفکر انتقادی و یادگیری درس ریاضی دانش آموزان متوسطه اول تاثیر دارد و باعث افزایش خلاقیت، تفکر انتقادی و بهبود یادگیری درس ریاضی آن ها می گردد.