به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) » در نشریات گروه « پزشکی »

  • Zahra Zolghadr, Seyed Amirhossein Batouli, Hamid Alavi Majd, Lida Shafaghi, Yadollah Mehrabi*
    Introduction

    Neurodevelopmental disorders comprise a group of neuropsychiatric conditions. Presently, behavior-based diagnostic approaches are utilized in clinical settings, but the overlapping features among these disorders obscure their recognition and management. Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) and autism spectrum disorder (ASD) have common characteristics across various levels, from genes to symptoms. Designing a computational framework based on the neuroimaging findings could provide a discriminative tool for ultimate more efficient treatment. Machine learning approaches, specifically classification methods are among the most applied techniques to reach this goal.

    Methods

    We applied a novel two-level multi-class data maximum dispersion classifier (DMDC) algorithm to classify the functional neuroimaging data (utilizing datasets: ADHD-200 and autism brain imaging data exchange (ABIDE)) into two categories: Neurodevelopmental disorders (ASD and ADHD) or healthy participants, based on calculated functional connectivity values (statistical temporal correlation).

    Results

    Our model achieved a total accuracy of 62% for healthy controls. Specifically, it demonstrated an accuracy of 51% for healthy subjects, 61% for autism spectrum disorder, and 84% for ADHD. The support vector machine (SVM) model achieved an accuracy of 46% for both the healthy control and ASD groups, while the ADHD group classification accuracy was estimated to be 84%. These two models showed similar classification indices for the ADHD group. However, the discrimination power was higher in the ASD class. 

    Conclusion

    The method employed in this study demonstrated acceptable performance in classifying disorders and healthy conditions compared to the more commonly used SVM method. Notably, functional connections associated with the cerebellum showed discriminative power.

    Keywords: Functional Connectivity, Data Maximum Dispersion Classifier (DMDC), Fmri, Classification, Autism, Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD), High-Dimensional Low Sample Size, ADHD-200, Autism Brain Imaging Data Exchange (ABIDE)}
  • Vahid Nejati*, Elnaz Ghayerin
    Introduction

    Abnormal brain structure and function have been reported in individuals with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD). This study investigated the parietal lobe structure and function alteration in individuals with ADHD.

    Methods

    In this systematic review, we searched English papers in accordance with the PRISMA (the preferred reporting items for systematic reviews and meta-analyses) approach. Studies were published between January 2010 and May 2021. Our search was conducted in two parts. Our first search was in July 2020, and our final search was in June 2021. A literature search identified 20 empirical experiments.

    Results

    Functional magnetic resonance imaging (MRI) studies generally reported low activity and poor connectivity; structural MRI studies reported less gray matter in this lobe, and an echo study reported atrophy. In addition, electroencephalographic studies reported less connectivity of the parietal lobes in ADHD. Furthermore, the transcranial direct current stimulation intervention has shown that activation of this lobe improves attention and executive functions in children with ADHD. Finally, a deep transcranial magnetic stimulation study has demonstrated that activation of this lobe improves working memory.

    Conclusion

    Functional and structural alteration of the parietal cortex has been reported in ADHD, which has a causal relationship with cognitive impairments. In sum, all included studies reported abnormal structure, function, or connectivity of the parietal lobe or improvement of cognitive functions with parietal lobe stimulation.

    Keywords: Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD), Parietal lobe, Executive functions, Systematic review}
  • Marzieh Azizi, Imaneh Ahmadi, Seyed Khosro Ghasempouri, Hamed Milani, Leila Monjazeb Marvdashti, Forouzan Elyasi*
    Background and Objectives

    This study assesses the vaginal button battery insertion in a child with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD). 

    Methods

    For the literature review, online databases, such as Google Scholar and PubMed were searched with the following keywords: “Vaginal battery” OR “vaginal button battery” OR “vaginal battery insertion” AND “girl.” The search process considered articles in English with no publication year limitation. The included studies were published from 2005 until 2023. 

    Case Presentation

    We presented an eight-year-old, second-grade elementary school girl with ADHD and a history of methylphenidate consumption, referred to the general educational hospital in north Iran with the chief complaint of inserting a vaginal foreign body (VFB). On the night of the event. The child removed a small disc battery of her toys and inserted it into her vagina. Then, she told this to her parents and was referred to the hospital. The psychiatrist’s assessment showed no psychiatric disorder, except for ADHD. The patient’s abdomen was soft in physical examination and had a rebound tenderness complaint. Also, the entrance of the vagina was erythematosus, and vaginal discharge was seen. The primary assessment by pelvic radiography indicated a round button buttery in the upper segment of the rectum. In the surgery room, a gynecologist gently removed the button battery from the wall by rectal examination and milking from the upper under general anesthesia. The patient was febrile in the follow-up for 48 h and discharged with good general health without fever and severe psychiatric symptoms. In the review section of this study, case reports conducted regarding the insertion of battery in the vagina as a VFB in girls were searched and reported. Overall, 15 case reports were included in the literature review.

    Conclusions

    Interdisciplinary cooperation among pediatric clinicians and gynecology specialists in dealing with cases of VFB associated with a wide range of emotional and behavioral disorders, such as ADHD should be considered.

    Keywords: Battery Insertion, Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD), Child}
  • فاطمه عصاریان*، فاطمه قریشی، حمیده صالحی نجف آبادی، حبیب الله رحیمی
    زمینه و هدف

    اختلال بیش فعالی- کم توجهی (ADHD) یکی از شایع ترین اختلالات عصبی رشدی در بین کودکان است که تاثیر منفی بر طیف وسیعی از جنبه ها از جمله توانایی یادگیری، روابط بین فردی، عزت نفس و احساسات دارد. با توجه به تاثیر منفی پاندمی کووید-19 بر سلامت روان کودکان و نوجوانان، این مطالعه با هدف ارزیابی کیفیت زندگی کودکان 8 تا 12 سال مبتلا به اختلال بیش فعالی-کم توجهی در طول پاندمی کووید-19 انجام شد.

    روش ها

    در مطالعه مقطعی حاضر، تعداد 54 کودک مبتلا به ADHD مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان کارگرنژاد کاشان در سال 1400 وارد مطالعه شدند. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه مشخصات جمعیت شناختی و پرسشنامه کیفیت زندگی pedsQL استفاده گردید. کودکان در 4 زیرمقیاس عملکردی کیفیت زندگی شامل؛ جسمانی، عاطفی، اجتماعی و تحصیلی و نمره کل مورد ارزیابی قرار گرفتند.

    یافته ها

    میانگین سنی کودکان 1/43±9/15 سال بود. بالاترین نمره مربوط به عملکرد جسمانی کودکان با میانگین 15/08±74/48 و پایین ترین نمره مربوط به عملکرد تحصیلی با میانگین 15/17±53/33 بود. از بین متغیرهای مختلف مورد بررسی، میان عملکرد تحصیلی و جنسیت رابطه معنادار دیده شد (0/04=P).

    نتیجه گیری

    بیماری ADHD و کووید-19 هر دو باعث افت کیفیت زندگی کودکان خصوصا در حوزه عملکرد تحصیلی می شوند که می تواند پیامدهای ناسازگار روانشناختی در سال های بعدی زندگی آنها را پیش بینی نماید. پیشنهاد می شود در زمینه درمان این اختلال و کنترل عوامل محیطی و خانوادگی موثر بر آن تحقیقات بیشتری انجام شود.

    کلید واژگان: کیفیت زندگی, کودکان, اختلال بیش فعالی- کم توجهی (ADHD), کووید-1919}
    Fatemeh Assarian*, Fatemeh Sadat Ghoreishi, Hamideh Salehi Najafabadi, Habibollah Rahimi
    Background and Aim

    Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) is a prevalent neurodevelopmental disorder among children, adversely affecting various aspects such as learning abilities, interpersonal relationships, self-esteem, and emotions. Given the detrimental impact of the COVID-19 pandemic on children's mental health, this study aimed to assess the quality of life of 8 - 12 year-old children with ADHD during the pandemic.

    Methods

    This cross-sectional study was conducted on 54 children with ADHD referred to Kargarnejad Hospital in Kashan, Iran, in 2022. Data collection utilized a demographic questionnaire and the PedsQL quality of life questionnaire. Children were assessed in four functional subscales of quality of life: physical, emotional, social, and academic, along with a total score.

    Results

    The mean age of the children was 9.15±1.43 years. The highest score was observed in physical performance, with a mean of 74.48±15.08, while the lowest score was in academic performance, with a mean of 53.33±15.17. A significant relationship was found between academic performance and gender (P=0.04).

    Conclusion

    Both ADHD and COVID-19 contribute to a decline in children's quality of life, particularly impacting academic performance, which may lead to negative psychological consequences in their future years. Further research is recommended to explore treatment options for ADHD and address environmental and familial factors influencing the disorder.

    Keywords: Quality of Life, Children, Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD), COVID-19}
  • Fatemeh Asarian, Mahdi Salehi, Melika Zalbagi Darestani, Amir Asadi, Mohammad Mahdi Heidari *, Habibollah Rahimi
    Background
    Attention Deficit/Hyperactivity Disorder (ADHD) is one of the most common psychiatric disorders that cause major complications in children, and it is essential to identify the best treatment method especially during COVID-19 pandemic. Therefore, the aim of this study was to discuss the effects of mindful parenting-based telepsychology on behavioral symptoms of ADHD children during COVID-19 outbreak.
    Methods
    This randomized clinical trial was conducted on parents with ADHD children. All mothers underwent eight 45-min-sessions of mindful parenting-based telepsychology, administered once a week. Child Behavior Checklist (CBCL) was evaluated before, immediately after, and 2 months after the intervention.
    Results
    We did not find significant differences in the following subscales of CBCL: anxious/depressed, depressed, somatic complaints and thought problems, after and 2 months after the intervention between the two groups (P>0.05). While, after the intervention, social problems (11.65 ± 3.03 vs. 14.55 ± 1.93, P=0.001), attention problems (9.65 ± 2 vs. 11.25 ± 1.8, P=0.034), rule-breaking behavior (14.15 ± 2.15 vs17.35 ± 2.85, P=0.002), aggressive behavior (14.25 ± 2.19 vs. 19.75 ± 3.66, P<0.001), and total score of CBCL (90.55 ± 5.56 vs. 106.5 ± 8.81, P<0.001) were found to be significantly lower in the intervention group as compared to the control group; and they remained significantly lower in the intervention group, after a 2-month follow up (P<0.05).
    Conclusion
    Mindful parenting-based telepsychology significantly improves symptoms in children with ADHD from the parents' point of view. This type of training can also lead to an improvement in parent-child relationships, and so can be suggested as necessary for parents.
    Keywords: mindful parenting-based telepsychology, attention deficit hyperactivity disorder (ADHD), COVID-19 pandemic}
  • سارا علی اصغری، الهه صادقی*
    مقدمه

    والدین کودکان مبتلا به نقص توجه و بیش فعالی با چالش های متعددی مواجه هستند که می تواند کیفیت زندگی آنها را تحت تاثیر قرار دهد. شناخت عوامل موثر بر کیفیت زندگی این والدین می تواند به بهبود وضعیت روانی و اجتماعی آنان کمک کند.

    روش

    این مطالعه از نوع توصیفی-همبستگی[1] بوده و جامعه آماری آن شامل کلیه والدین کودکان بیش فعال 6 تا 11 سال شهر رشت در سال تحصیلی 1401 است. نمونه گیری به روش در دسترس انجام شد و برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های مهارت های ارتباطی بارتون (1990)، کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت[2]، و مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون (2003) استفاده گردید. تحلیل داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون تحلیل همبستگی و رگرسیون چند متغیره) و با نرم افزار SPSS صورت گرفت.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که بین الگوی ارتباط موثر، تاب آوری و هوش عاطفی با کیفیت زندگی والدین کودکان مبتلا به نقص توجه و بیش فعالی رابطه معنی داری وجود دارد. این متغیرها توانستند 38 درصد از واریانس کیفیت زندگی والدین این کودکان را تبیین کنند.

    نتیجه گیری

    یافته ها بر اهمیت تقویت مهارت های ارتباطی، تاب آوری و هوش عاطفی در بهبود کیفیت زندگی والدین کودکان مبتلا به نقص توجه و بیش فعالی تاکید می کنند. این نتایج نشان می دهند که تقویت این مهارت ها می تواند به کاهش بار روانی والدین و بهبود کیفیت زندگی آنان کمک کند، و در نتیجه بهبود روابط خانوادگی و پشتیبانی بهتر از کودکان مبتلا به ADHD منجر شود.

    کلید واژگان: الگوی ارتباط موثر, تاب آوری, هوش عاطفی, کیفیت زندگی, نقص توجه و بیش فعالی}
    Sara Ali Asghari, Elaheh Sadeghi*
    Introduction

    Parents of children with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) face various challenges that can affect their quality of life. Understanding the factors influencing the quality of life of these parents can contribute to improving their psychological and social well-being.

    Method

    This descriptive-correlational study was conducted on all parents of hyperactive children aged 6 to 11 in the city of Rasht during the academic year 2022. Sampling was done using convenience sampling, and data were collected using the Barton Communication Skills Questionnaire (1990), World Health Organization Quality of Life questionnaire (WHO-QOL), and Connor-Davidson Resilience Scale (2003). Data analysis was performed using descriptive and inferential statistical methods (correlation analysis and multiple regression) with SPSS software.

    Results

    The results indicated a significant relationship between effective communication pattern, resilience, and emotional intelligence with the quality of life of parents of children with ADHD. These variables explained 38% of the variance in the quality of life of these parents.

    Conclusion

    The findings underscore the importance of enhancing communication skills, resilience, and emotional intelligence in improving the quality of life of parents of children with ADHD. Strengthening these skills can help reduce parental psychological burden and enhance family relationships and better support for children with ADHD.

    Keywords: Effective Communication Pattern, Resilience, Emotional Intelligence, Quality Of Life, Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD)}
  • فاطمه قنبری، قاسم نظیری*، بنفشه امیدوار
    زمینه و هدف

    اختلال کم توجهی/ بیش فعالی (ADHD) یکی از اختلالات عصبی رشدی است که با اختلال قابل توجهی در حوزه های رشدی، شناختی، هیجانی و تحصیلی همراه است. هدف از انجام تحقیق حاضر اثربخشی درمان مبتنی بر ذهنی سازی  بر همدلی کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی/ بیش فعالی بود.

    روش کار

    برای انجام تحقیق کاربردی و نیمه آزمایشی حاضر از بین کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی/ بیش فعالی (6 تا 12 سال) شهر شیراز به صورت هدفمند 30 پسر و 30 دختر به عنوان نمونه انتخاب شده و پس از انجام پیش آزمون ها اعم از مصاحبه نیمه ساختاریافته K-SADS-PL، تکمیل پرسشنامه همدلی بهر-تحلیل بهر (EQ-SQ) و فرم رضایت آگاهانه، به صورت تصادفی به 3 گروه درمان مبتنی بر ذهنی سازی، درمان دارویی با متیل فنیدیت، درمان ترکیبی تقسیم شدند. سپس آزمودنی های هر گروه 36 جلسه مداخله مربوط به خود را دریافت کرده و پس از خاتمه درمان و مجددا سه ماه پس از درمان به منظور پیگیری پرسشنامه ها تکمیل شدند.

    یافته ها

      نتایج نشان داد درمان مبتنی بر ذهنی سازی بر همدلی کودکان مبتلا به ADHD اثربخشی معناداری (001/0>P، 31/13=F) داشت و درمان ترکیبی و MBT-C در مقایسه با دارو درمانی اثربخشی پایدارتری بر همدلی این کودکان داشت.  

    نتیجه گیری

    نتایج تایید کننده تاثیر درمان مبتنی بر ذهنی سازی و درمان ترکیبی بر سطح همدلی کودکان مبتلا به ADHD می باشد. اما درمان ترکیبی با تمرکز بر تعامل دنیای درونی و بیرونی و تنظیم عواطف و روابط بین فردی می تواند مداخله ای اثربخش تری برای بهبود ظرفیت همدلی در کودکان مبتلا به ADHD  باشد.

    کلید واژگان: درمان مبتنی بر ذهنی سازی, اختلال کم توجهی, بیش فعالی, همدلی}
    Fatemeh Ghanbari, Ghasem Naziri*, Banafsheh Omidvar
    Background & Aims

    Attention Deficit-Hyperactivity Disorder (ADHD) is one of the developmental neurological disorders, which is associated with significant disorders in developmental, cognitive, emotional, and educational issues. Mentalization-based therapy enhances the ability of ADHD children to empathize by increasing the reflective function of one’s own and others’ mentalizing capacity and improve the ability to see through the perspective-taking and understanding of one’s own and others' feelings under the influence of ego functions reinforcement. From the theory of ego psychology and object-relations approach, Attention-Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) is a disorder in ego functions (executive functions, inability to regulate emotions, problem-solving, etc.) and the development of a coherent senseof self in relation to others. These children have serious problems in interpersonal relationships, and failure and the dyad of frustration and anger are characteristic of their relationships (1). According to Fonagyet al. (1996), mentalization is a psychological process that facilitates explicit and implicit meaningful interpretation of one's own and others' actions, desires, thoughts, and intentions(2, 3). Mentalization is the result of secure attachment and relationship with the early caregivers. Metallization-Based Therapy (MBT) was originally developed by Bateman and Fonagy for adult patients with borderline personality disorder in the 1990s; but in recent years, this treatment has been used for a wide range of disorders, including childhood disorders. Its purpose is to improve the mentalization skills (understanding of the inner world, point of view and feelings, and one's own desiresand others’ intentions or theory of mind) in the child and the parent. The present study aimed to test the effectiveness of this treatment on the empathic function of children with ADHD, considering there are some deficits in empathic functionsduring developmental lines of such children.

    Methods

    The present study is an experimental study of a one-factor design with three groups of Repeated Measures. The study sample consisted of 60 children (30 girls and 30 boys) with school-age ADHD (6- to 12-year-old) who were selected by targeted sampling. These children first received an initial diagnosis by a psychiatrist and then were assessed by psychologists for entry and exit criteria using the K-SADS-PL DSM-5 diagnostic interview form. The participants’ parents completed EQ-SQ questionnaire in three stages (pre-test, post-test, and follow-up), describing their child. Participating children were randomly assigned to three intervention groups including pharmacotherapy with methylphenidate, MBT-C, and combined method. The interventions lasted for 36 sessions and a follow-up session was held again three months after the end of the treatment. To analyze the data, Repeated Measures ANOVA and Bonferroni Post Hoc tests were used. All participants signed an informed consent form for ethical considerations.

    Results

    MANOVA results showed that in the intergroup effect test between the three interventions (pharmacotherapy, MBT-C, combined method), there was a significant difference (P <0.001) in the empathy variable. The result of the intragroup effect test was also significant (P <0.001). In addition, the results of the Post Hoc test in  efficacycomparisons for the two-way between the three interventions showed that mentalization-based therapy and combined method were significantly different from the pharmacotherapy group; And its effectiveness in improving empathy in children with ADHD was confirmed. There was no significant difference in effectiveness between MBT-C group and combined method (P > 0.05).

    Conclusion

    The results confirm that mentalization-based therapy increases the level of empathy in children with ADHD. Mentalization-based therapy is a process-oriented therapy that uses plays to enhance mentalization and introspection, trying to teach and improve the reflective function, thinking, and mentalization capacity of children's mentalization and empathetic companionship and curiosity about the relationship with the child's inner experiences by the parents. Thus, MBT-C can be an effective intervention to improve empathy capacity in children with ADHD by focusing on the interaction of the inner and outer worlds and the regulation of emotions and interpersonal relationships.Data analysis of the present study showed that mentalization-based therapy was effective on empathy in children with ADHD and there was a significant difference between the three interventions of combinedintervention, MBT-C, and pharmacotherapy with methylphenidate in the empathy variable. And combinedintervention and MBT-C were more effective than pharmacotherapy on empathy in children with ADHD. Midgley et al. (2013) stated that the goal of Mentalization-Based Treatment for children (MBT-C) plants the seeds of curiosity and genuine empathy that create an atmosphere full of "emotional oxygen" for both the child and the parents so that they can face the pleasures and experience the challenges of life during the therapy(4). Taylor (2012) also utters that simple mentalization efforts such as support and empathy are effective in treating cases where there is high arousal in children (such as the emotional experiences seen in children with ADHD) (5).Given that mentalization-based treatment seeks to improve children's capacity for reflective functions, thinking, and mentalization, as well as educating reflective functions and practiceempathetic companionship and curiosity about the child's inner experiences to parents, it increases the effectiveness of treatment for ADHD children. Mentalization-based treatmentby use of play builds a powerful medium (for both the child and the parent and therapist) to explore relationships, to learn about the world of feelings, and to discover a psychological voice for oneself as a child. From a mentalization perspective, play is a form of social learning, as all kinds of experiences in daily life are rehearsed, changed, and completed, and integrated into the child's behavioral repertoire through this medium.

    Keywords: Mentalization-based Treatment, Attention Deficit- Hyperactivity Disorder (ADHD), Empathy}
  • ADHD, substance use
    Introduction

     Substance use disorder (SUD) is one of the serious problems among patients who suffer from Attention-Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) that affects the lifestyle of individuals. Accordingly, the extant study was conducted to examine the frequency of ADHD among patients with SUD.

    Materials and Methods

     This was a descriptive-analytical study conducted on all patients with SUD referred to addiction treatment centers of Babol University of Medical Sciences from 2018-to 2019. The required data were collected through Adult ADHD Self-Report Scale (ASRS-1,1) and structured clinical interviews.

    Results

     In the present research, about 26% of studied statistical populations were women, and 74% were men. After implementing the self-report test and interview, about 28.6% were diagnosed with ADHD. There was a borderline difference between education levels of people with ADHD, so that subjects with diploma degrees had the highest frequency, while subjects with academic degrees had the lowest frequency among ADHD patients compared to healthy people and low level of ADHD (P<0.05). There was a borderline difference between ADHD patients and healthy people and low level of ADHD in terms of job (P<0.05). The unemployed patients and employees had the highest and lowest frequencies, respectively. There was not any significant difference between ADHD patients and healthy people and low-level of ADHD in terms of substance type and amount of substance.

    Conclusion

     The findings of the present study showed that about one-third of patients with SUD suffer from ADHD which should be considered by physicians.

    Keywords: Attention-Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD), Substance use disorder (SUD), Neurodevelopmental Disorders, Methadone}
  • محبوبه امیدی نژاد، ژاسنت صلیبی*، هومن نامور
    زمینه و هدف

    به‌دلیل تنوع مشکلاتی که کودکان با اختلال نارسایی توجه/فزون‌کنشی دارند، شیوه‏‏‌های درمانی متفاوتی نظیر دارودرمانی و رفتاردرمانی برای این کودکان استفاده شده ‌است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله آموزش مدیریت رفتاری والدین بر پایه رویکرد ارزیابی رفتار کارکردی، بر میزان توجه و تمرکز، مشکلات رفتاری و سازگاری هیجانی‌اجتماعی کودکان دارای نارسایی توجه/فزون‌کنشی انجام شد.

    روش‌بررسی

    روش پژوهش، شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی کودکان 6تا12ساله مبتلا به اختلال ADHD و والدین (مادران) آن‌ها تشکیل دادند که در شهر تهران در سال 1396 برای دریافت درمان پزشکی یا بالینی به مراکز مشاوره و خدمات روان‌شناختی مراجعه کردند. نمونه‌ای چهل‌نفری به‌روش دردسترس انتخاب شدند و به‌صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها، مقیاس درجه‌بندی کانرز (فرم والدین) (کانرز، 1973)، نسخه رایانه‌ای آزمون عملکرد پیوسته، پرسشنامه سازگاری دانش‌آموزان (سینها و سینگ، 1993) و چک‌لیست رفتاری کودک (آخنباخ و رسکورلا، 2001) به‌کار رفت. در گروه آزمایش، تعداد بیست نفر از والدین این کودکان، آموزش مدیریت رفتاری والدین را به‌مدت ده جلسه آموزشی دریافت کردند؛ اما گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. برای تحلیل داده‌ها روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره در سطح معناداری 0٫05=α در نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 22 به‌کار رفت.

    یافته‌ها

    نتایج نشان داد، پس از تعدیل اثر نمرات پیش‌آزمون، تفاوت معناداری بین گروه آزمایش و گروه گواه در سه متغیر توجه و تمرکز، مشکلات رفتاری و سازگاری هیجانی‌اجتماعی وجود داشت (0٫001>p).

    نتیجه‌گیری

    براساس یافته‌های پژوهش نتیجه گرفته می‌شود، آموزش مدیریت رفتاری والدین بر پایه رویکرد ارزیابی رفتار کارکردی بر افزایش توجه و تمرکز، کاهش مشکلات رفتاری و بهبود سازگاری هیجانی‌اجتماعی کودکان با اختلال نارسایی توجه/فزون‌کنشی اثربخشی دارد.

    کلید واژگان: نارسایی توجه, فزون کنشی, آموزش مدیریت رفتاری والدین (PMT), رویکرد ارزیابی رفتار کارکردی (FBA), توجه و تمرکز, سازگاری هیجانی اجتماعی, مشکلات رفتاری کودکان}
    Omidinejad M, Salibi J*, Namvar H
    Background & Objectives

    Behavioral disorder is one of the most prevalent psychological disorders among children with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD). If untreated, this disorder could lead to academic failure and isolation from friends. Available treatments for ADHD include pharmacological and non–pharmacological interventions. In recent decades, psychologists have emphasized the relationship between the child and his caregivers because they believe that the parent's interaction and intimacy form the basis of the cognitive–emotional development of the child and reduce the risk of developing a mental illness. A functional behavioral assessment (FBA) is a set of procedures used to assess and identify environmental conditions that predict and maintain behavior. FBA is a means to determine the purpose of a person's behavior and how the behavior is reinforced in the person's environment. So, this study aimed to assess the effect of using parent's behavioral management training based on the FBA approach on the attention and concentration, behavioral problems, and social–emotional adjustment of 6–12 years old children with ADHD.

    Methods

    The research method was a quasi–experiment with a pretest–posttest design with a control group. The statistical population of the research consisted of all children aged 6 to 12 years with ADHD and their parents (mothers) who were referred to counseling centers and psychological services in Tehran City, Iran, in 2016 to receive medical or clinical treatment. A sample of 40 people was selected using the available method and randomly assigned to two groups (experimental and control). In the experimental group, 20 mothers of ADHD children received 10 behavioral therapy sessions for 10 weeks in the parental behavior management training group. In contrast, the control group did not receive any intervention. For gathering data, we used Conners' Parent Rating Scale–Parents Form (Conners, 1973), the Computerized version of the Continuous Performance Test (VA+PLUS), Students' Compatibility Questionnaire (Sinha & Singh, 1993), and the Child Behaviour Checklist (CBCL) (Achenbach & Rescorla, 2001). To analyze the data, descriptive statistics (mean and standard deviation) and inferential statistics (multivariate covariance analysis to control the pretest effect) were used at the significance level of 0.05 in SPSS version 22.

    Results

    The results showed that, after adjusting the effect of pretest scores, there was a significant difference between the experimental group and the control group in the three variables of attention and concentration (p<0.001), behavioral problems (p<0.001) and socioemotional adjustment (p<0.001).

    Conclusion

    Based on the findings of the research, parents' behavior management training based on the functional behavior assessment approach is effective in increasing attention and concentration, reducing behavioral problems, and improving the socioemotional adjustment of children with ADHD.

    Keywords: Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD), Functional behavioral assessment (FBA) approach, Parent's behavior managementtraining (PMT), Attention, concentration, Social–emotional adjustment, Children's behavioral problem}
  • ندا حسینلو، مهران سلیمانی*، رضا قربان جهرمی
    زمینه و هدف

     اختلال نقص‌توجه/بیش‌فعالی، اختلالی عصبی‌رشدی و از اختلالات شایع‌تر دوران کودکی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اندازه اثر سبک‌های دلبستگی و کارکردهای اجرایی در پیش‌بینی اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی در دانش‌آموزان دوره اول متوسطه انجام شد.

    روش‌بررسی: 

    روش این پژوهش تحلیلی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری را دانش‌آموزان دوره اول متوسطه شهر خوی و والدین آن‌ها در سال تحصیلی 1400-1399 تشکیل دادند که از بین آن‌ها به‌صورت خوشه‌ای چندمرحله‌ای در چندین مرحله نمونه‌گیری انجام گرفت. به این ترتیب که ابتدا از بین دبیرستان‌های سطح شهر، به‌طور تصادفی چهار دبیرستان در نظر گرفته شد. از بین کلاس‌های دبیرستان‌های منتخب، پنج کلاس و از هر کلاس، ده نفر به‌صورت تصادفی انتخاب شدند و نمونه نهایی، دویست دانش‌آموز بود. از مقیاس درجه‌بندی کانرز (فرم کوتاه والدین) (کانرز و همکاران، 1998)، پرسش‌نامه سبک دلبستگی (کولینز و رید، 1990) و پرسش‌نامه عصب‌روان‌شناختی و شخصیت کولیج برای کودکان (کولیج و همکاران، 2002) به‌عنوان ابزارهای پژوهش استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها به‌روش همبستگی متعارف و تحلیل رگرسیون خطی چندمتغیره در نرم‌افزار SPSS نسخه 24 در سطح معناداری 0٫01 صورت گرفت.

    یافته‌ها:

     نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیره نشان داد، سبک دلبستگی ایمن (0٫22-=Beta و 0٫001>p)، سبک دلبستگی اجتنابی (0٫20=Beta و 0٫001>p)، سبک دلبستگی دوسوگرا (0٫17=Beta و 0٫001>p) و نقص در کارکردهای اجرایی (0٫28=Beta و 0٫001>p) بر اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی اثر داشتند.

    نتیجه‌گیری:

     براساس یافته‌های پژوهش نتیجه گرفته می‌شود، سبک دلبستگی ایمن به صورت منفی و سبک‌های دلبستگی دوسوگرا و اجتنابی و نقص در کارکردهای اجرایی به‌صورت مثبت میزان بروز اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی را در دانش‌آموزان پیش‌بینی می‌کنند.

    کلید واژگان: اختلال نقص توجه, بیش فعالی, سبک دلبستگی, کارکردهای اجرایی}
    Neda Hoseinlou, Mehran Soleymani *, Reza Ghorban Jahromi
    Background & Objectives

    One of the most crucial stages of life is adolescence in which personality is established. Overlooking challenges and behavioral–emotional problems of this stage will likely result in more maladjustment and behavioral disorders in adulthood. Attention–deficit hyperactivity disorder (ADHD) is considered a neurodevelopmental disorder that is the most common disorder among children. Although the researchers worked on the genetic and neurological etiology of ADHD, in two recent decades, more attention is now paid to the importance of environment as a cause of symptoms of ADHD. One of the environmental aspects to study the etiology of ADHD is the attachment style of children. Sonuga–Barke (2003) referred to a model with two paths to explain cognitive deficits in children with ADHD. The first path is executive dysfunctions which are related to response disinhibition. All people with ADHD have deficits in executive functions, and ADHD is basically a developmental disorder in executive functions. So, the present research aimed to investigate the effects of attachment styles and executive functions in the prediction of ADHD in junior high school students.

    Methods

    The method of the present research was correlational analysis. The statistical population was all junior high school students of Khoy City, Iran and their parents in 2020–2021 that were selected by multi–stages clustering sampling method. First, four high schools were selected among all high schools randomly. Then, five classes were selected from each high school. Next, ten students were selected from each class randomly. The final sample included 200 students. The inclusion criteria were as follows: being junior high school student, living with parents, being aware of study aims, and providing informed consent. The exclusion criteria were divorce of parents, death of one of the parents and unwillingness to participate in the research. Research tools were Conners’ Parent Rating Scale (Short Form ((Conners et al., 1998), Attachment Style Questionnaire (Collins & Read, 1990), and Coolidge Personality and Neuropsychological Inventory for Children (Coolidge et al., 2002). In this research, we used descriptive statistics (frequency, frequency percentage, mean and standard deviation) and inferential statistics (the conventional correlation and multivariate linear regression statistical methods) in SPSS version 24 software at a significance level of 0.01.

    Results

    There was a correlation between secure, avoidant, and ambivalent attachment styles and executive function deficits with variables of ADHD (p<0.01). Also, secure attachment style (Beta=–0.22, p<0.001), avoidant attachment style (Beta=0.20, p<0.001), ambivalent attachment style (Beta=0.17, p<0.001) and deficits in executive functions (Beta=0.28, p<0.001) had an effect on ADHD.

    Conclusion

    Based on the findings of the research, secure attachment style negatively and ambivalent and avoidant attachment styles and defects in executive functions positively predict the incidence of ADHD in the students.

    Keywords: Attention–Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD), Attachment style, Executive functions}
  • محمدجعفر دوستی دیلمی*، حسین عباسیان، سید علی کاظمی پور
    مقدمه

    آموزش مبتنی بر مغز، مشارکت هدفمند راهبردهایی است که در زمینه عملکرد مغز در متن آموزش اعمال می شود و سبب اثرگذاری بر یادگیری می شود.

    هدف

    پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش ریاضی به روش مغز محور بر اهمال کاری تحصیلی، درک مطلب و سرعت یادگیری دانش آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی انجام شد.

    روش :

     این پژوهش از نوع مطالعات آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی شهر گرگان در سال 1400 تشکیل دادند که 30 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) جایگزین شدند. جمع آوری اطلاعات براساس مقیاس اهمال کاری تحصیلی (سولومون و راث بلوم، 1984)، آزمون درک مطلب محقق ساخته و زمان سنج صورت گرفت و گروه آزمایش، آموزش مبتنی بر مغز را دریافت نمودند. داده‏ ها از طریق آزمون کوواریانس چند متغیری (مانکووا) با نرم افزار SPSS نسخه 25 تجزیه و تحلیل شدند.

     یافته ها:

     نتایج تحقیق نشان داد که آموزش ریاضی به روش مغز محور موجب کاهش اهمال کاری تحصیلی (0/01>P، 184/924=F)؛ افزایش درک مطلب (0/01>P، 80/504=F) و سرعت یادگیری (0/01>P، 165/559=F) در دانش آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی می شود.

    نتیجه گیری:

     از آنجایی که آموزش ریاضی به روش مغز محور بر اهمال کاری تحصیلی، درک مطلب و سرعت یادگیری دانش آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی تاثیرگذار بود، پیشنهاد می گردد برای پیشرفت دانش آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی، آموزش مغز محور برای کلاس های عادی و کودکان دارای ناتوانی های یادگیری در برنامه های آموزشی گنجانده شود.

    کلید واژگان: آموزش ریاضی به روش مغز محور, اهمال کاری تحصیلی, درک مطلب, سرعت یادگیری, اختلال نقص توجه, بیش فعالی}
    MohammadJafar Doosti Deilami*, Hossein Abbasian, Seyyed Ali Kazemipour
    Introduction

    Brain-based teaching is the purposeful application of brain function strategies for teaching that affect learning.

    Aim

    The study evaluated the effectiveness of brain-based mathematics teaching on academic procrastination, comprehension, and learning rate of students with Attention Deficit Hyperactivity disorder.

    Method

    This study was experimental with a pretest-posttest design and a control group. The population was students with Attention Deficit Hyperactivity disorder in Gorgan in 2021. Thirty people were randomly selected and grouped into two experimental (N=15) and control (N=15) groups. Data were collected based on the Academic Procrastination Scale (Solomon and Rothblum, 1984), a researcher-made comprehension test, and a timer, and the experimental group received brain-based teaching four times a week for eight sessions. Data were analyzed by multivariate analysis of covariance (MANCOVA) with SPSS software version 25.

    Results

    The results showed that mathematics education by brain-based method reduces academic procrastination (P<0.01, F=184.924); increased comprehension (P<0.01, F=80.504) and learning speed (P<0.01, F=165.559) in students with Attention Deficit Hyperactivity disorder.

    Conclusion

    Since brain-based math education affects academic procrastination, comprehension and learning speed of students with Attention Deficit Hyperactivity disorder, it is suggested that for the development of students with Attention Deficit Hyperactivity disorder, brain-based teaching should be adopted for normal classes and children with learning disabilities in curricula.

    Keywords: Brain-based mathematics teaching, Academic procrastination, Comprehension, Learning rate, Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD)}
  • مریم کوشا*، سمیرا نقی پور، مهناز فلاحی خشت مسجدی
    زمینه

     اختلال نقص توجه/ بیش فعالی (ADHD) از شایع ترین اختلالات روان پزشکی کودکان و نوجوانان است. والدین این افراد نیز استرس فرزندپروری بالایی را متحمل می شوند. هوش هیجانی شامل توانایی دریافت درست، پردازش و بیان احساسات است که منجر به مدیریت بهتر روابط می شود. 

    هدف

    هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین هوش هیجانی با استرس فرزندپروری در مادران کودکان و نوجوانان مبتلا به ADHD بود.

    روش ها

    مطالعه مقطعی تحلیلی از نوع همبستگی روی 136 مادر دارای فرزند مبتلا به ADHD که در مرکز تخصصی مشاوره کودکان و نوجوانان گیل در شهر رشت تحت درمان بوده اند، انجام شد. از پرسش نامه جمعیت شناختی، پرسش نامه استرس فرزندپروری PSI-SF و پرسش نامه هوش هیجانی شرینگ برای ارزیابی شرکت کنندگان استفاده شد. اختلالات همراه بر اساس تشخیص بالینی فوق تخصص روان پزشکی کودک و نوجوان از پرونده ها استخراج شد. داده ها با نرم افزار Spss نسخه 22، با استفاده از میانگین، درصد، انحراف معیار و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.

    یافته ها

    میانگین نمره استرس فرزندپروری و میانگین نمره هوش هیجانی مادران بر اساس گروه های سنی، سطح تحصیلات، مدت درمان و اختلالات همراه معنی دار نبود (05/P>0). بین میانگین نمره زیرمولفه های هوش هیجانی (05/P<0) و  میانگین نمره کلی هوش هیجانی با میانگین نمره استرس فرزندپروری در مادران دارای کودکان مبتلا به ADHD رابطه معنادار معکوس به دست آمد (0/42-=P=0/001 ، r). 

    نتیجه گیری

    مادران دارای فرزند مبتلا به ADHD که هوش هیجانی بیشتری داشتند، استرس فرزندپروری کمتری را گزارش کردند.

    کلید واژگان: اختلال بیش فعالی, کمبود توجه, استرس فرزندپروری, هوش هیجانی}
    Maryam Koosha*, Samira Naghipour, Mahnaz Fallahi Khesht Masjedi
    Background

     Attention-deficit/ hyperactivity disorder (ADHD) is one of the most common psychiatric disorders in children and adolescents. Parents of these youth experience more parenting stress. Emotional Intelligence (EI) has a very close relationship with mental health. 

    Objective

     This study aimed to investigate the relationship between EI and parenting stress in mothers of ADHD youth.

    Methods

     This cross-sectional study was conducted on 136 mothers of ADHD children and adolescents under treatment in the Gil specialized consulting center of Rasht City. Demographic questionnaire, PSI-SF parenting stress questionnaire, and Shearing emotional intelligence questionnaire were used to evaluate the participants. Comorbidities extracted from the patient files, based on the diagnosis of child and adolescent psychiatrists. Data were analyzed using SPSS v. 22 by mean, percentage, standard deviation, and Pearson correlation coefficient. 

    Results

     The relationship between the mothers' mean EI and parenting stress scores were not significant with the age, grade of education, duration of the treatment, and the comorbidities in children (P>0.05). There was a meaningful relationship between the components of EI (P<0.05) and the total score of EI with parenting stress scores (P= 0.001, r= -0.42). Higher emotional intelligence is associated with a lower parenting stress score.

    Conclusion

     Mothers of ADHD youth who had higher EI had less parenting stress.

    Keywords: Attention Deficit-Hyperactivity Disorder (ADHD), Parenting, Stress, Emotional intelligence}
  • Ali Ekhlasi, Ali Motie Nasrabadi *, Mohammadreza Mohammadi
    Objective

    This study aimed to investigate differences in brain networks between healthy children and children with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) during an attention test.

    Method

    To fulfill this, we constructed weighted directed graphs based on Electroencephalography (EEG) signals of 61 children with ADHD and 60 healthy children with the same age. Nodes of graphs were 19 EEG electrodes, and the edges were phase transfer entropy (PTE) between each pair of electrodes. PTE is a measure for directed connectivity that determines theeffective relationship between signals in linear and nonlinear coupling. Connectivity graphs of each sample were constructed using PTE in the five frequency bands as follows: delta, theta, alpha, beta, and gamma. To investigate the differences in connectivity strength of each node after the sparsification process with two values (0.5 and 0.25), the permutation statistical test was used with the statistical significance level of p<0.01.

    Results

    The results indicate stronger inter-regional connectivity in the prefrontal brain regions of the control group compared to the ADHD group. However, the strength of inter-regional connectivity in the central regions of the ADHD group was higher. A comparison of the prefrontal regions between the two groups revealed that the areas of the Fp1 electrode (left prefrontal) in healthy individuals play stronger transmission roles.

    Conclusion

    Our research can provide new insights into the strength and direction of connectivity in ADHD and healthy individuals during an attention task.

    Keywords: Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD), Electroencephalography (EEG), Signal Processing}
  • حدیث موسی زاده مقدم*، علی اکبر ارجمندنیا، غلامعلی افروز، باقر غباری بناب
    زمینه و هدف

    توانایی توجه انتخابی در کودکان با اختلال نارسایی توجه فزون کنشی به خوبی تحول نمی یابد و دامنه توجه کوتاه، به عدم تکمیل تکالیف و طرح ها می انجامد و سبب می شود که توجه آنها به طور مداوم از فعالیتی به فعالیت دیگر معطوف شود. هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی برنامه توانبخشی شناختی مبتنی بر حافظه آینده نگر بر میزان توجه کودکان با اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی بود.

    روش :

     پژوهش حاضر، یک مطالعه شبه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه گواه بود. نمونه مورد مطالعه شامل 32 کودک با اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی در دامنه سنی 8 تا 11 سال شهر کرمانشاه در سال 1397-1396 بودند که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایدهی شدند. گروه آزمایش، برنامه توانبخشی شناختی مبتنی بر حافظه آینده نگر را در 18 جلسه 40 دقیقه ای دریافت کردند، در حالی که گروه گواه در فهرست انتظار ماندند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس درجه بندی کانرز والدین (کانرز، 1999)، مصاحبه بالینی و آزمون رنگ- واژه (استروپ، 1953) بودند. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شد.

    یافته ها:

     نتایج نشان داد که برنامه توانبخشی شناختی مبتنی بر حافظه آینده نگر بر میزان توجه کودکان با اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی تاثیر مثبت و معناداری دارد (0/0001<p).

    نتیجه گیری: 

    استفاده از برنامه توانبخشی شناختی مبتنی بر حافظه آینده نگر با نتایج مثبت و موثری در کودکان با اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی همراه بود و به بهبود میزان توجه آنها منجر شد؛ در نتیجه استفاده از این نوع مداخله در فرایند درمان این کودکان پیشنهاد می شود.

    کلید واژگان: اختلال نارسایی توجه, فزون کنشی, توانبخشی شناختی, حافظه آینده نگر, میزان توجه}
    Hadis Musazadeh Moghaddam*, AliAkbar Arjmandnia, GholamAli Afrooz, Bagher Ghobari Bonab
    Background and Purpose

    The ability of selective attention does not develop well in children with Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) and the short attention span leads to incomplete assignments and plans and causes their attention to be constantly shifted from one activity to another. The aim of this study was to investigate the effectiveness of cognitive rehabilitation program based on prospective memory on the attention span in children with ADHD.

    Method

    Present study was a quasi-experimental study with pretest-posttest control group design. The sample included 32 children with ADHD aged 8-11 years old in Kermanshah city in the academic year 2017-2018. They were selected by convenience sampling and then randomly assigned to either the experimental or the control group. The experimental group received eighteen 40-min sessions of cognitive rehabilitation program based on prospective memory, while the control group remained on the waiting list. The instruments were Conners’ Parent Rating Scale (Revised) (Conner, 1999), clinical interview, and Stroop Color and Word Test (Stroop, 1953). Data were analyzed by MANCOVA.

    Results

    The results showed that cognitive rehabilitation program based on prospective memory had a significant positive effect on the attention rate of children with ADHD (P<0.0001).

    Conclusion

    The use of cognitive rehabilitation program based on prospective memory was associated with positive and effective results and significantly improved the attention in the children. Therefore, use of this program in the treatment procedure of children with ADHD is suggested.

    Keywords: Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD), cognitive rehabilitation, prospective memory, attention rate}
  • زهرا بت شکن، یوسف گرجی*، حمید زاهدی، زهره رئیسی، حسین زرین
    زمینه و هدف

    اختلال نارسایی توجه / فزون کنشی یکی از شایع ترین اختلالات عصبی تحولی دوران کودکی است که بر ابعاد گسترده ای از کارکردهای افراد مبتلا به آن از جمله تنظیم هیجانی تاثیر دارد. بدین ترتیب پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی و مقایسه درمان های ذهن آگاهی، نوروفیدبک، و درمان مبتنی بر تمرینات ادراکی - حرکتی (اسپارک) بر تنظیم هیجان کودکان با اختلال نارسایی توجه / فزون کنشی انجام شد.

    روش

    روش پژوهش شبه تجربی همراه با گروه گواه و طرح پژوهش از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی کودکان با اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی در شش ماه نخست سال 1398 شهر اصفهان بودند که 60 نفر از آنان به روش هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در چهار گروه درمان ذهن آگاهی، درمان نوروفیدبک، درمان ادراکی - حرکتی (اسپارک)، و گروه گواه جایدهی شدند. سه گروه درمانی هر یک به مدت 10 هفته تحت مداخلات مورد نظر قرار گرفتند؛ در صورتی که افراد گروه گواه مداخله ای را دریافت نکردند. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه دشواری تنظیم هیجان بنفورد و همکاران (34) استفاده شد. داده های جمع آوری شده به وسیله نرم افزار SPSS و از طریق تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شدند.

    یافته ها

    یافته های پژوهش نشان داد در مرحله پس آزمون تفاوت معنا داری بین گروه های آزمایش با گروه گواه وجود دارد (01/0 <p). در مقایسه گروه ها مشخص شد مداخله ذهن آگاهی، اثربخشی بیشتری نسبت به درمان نوروفیدبک داشته (05/0 <p)، ولی تفاوت معنا داری بین مداخله مبتنی بر ذهن آگاهی و مداخله حسی حرکتی اسپارک مشاهده نشد (05/0 >p). همچنین یافته های مربوط به مرحله پیگیری نشان داد گروه های مداخله ای ذهن آگاهی و اسپارک میزان اثربخشی خود را حفظ کرده اند (01/0 <p) ولی از اثر درمانی نوروفیدبک در طی زمان کاسته شده و اثربخشی آن پایدار نمانده است (05/0 >p).

    نتیجه گیری

    با توجه به نتایج پژوهش می توان بیان کرد روش ذهن آگاهی با افزایش وضوح و پذیرش هیجان ها، و مداخله فعالیت های ادراکی- حرکتی از طریق تعدیل ارتباطات عصبی در مغز، موجب تنظیم و برون ریزی هیجانی شده و زمینه را برای کاهش دشواری تنظیم هیجان مساعد می کنند.

    کلید واژگان: ذهن آگاهی, نوروفیدبک, تمرینات ادراکی - حرکتی اسپارک, تنظیم هیجان, اختلال نارسایی توجه, فزون کنشی}
    Zahra Bot Shekan, Yousef Gorji*, Hamid Zahedi, Zohreh Raisi, Hossein Zarrin
    Background and Purpose

    Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) is one of the most common neurodevelopmental disorders in childhood that affects a wide range of functions, including emotion regulation. This study aimed to compare and determine the effectiveness of mindfulness therapy, neurofeedback and therapy based on SPARK perceptual-motor exercises on emotion regulation in children with ADHD.

    Method

    This study was a quasi-experimental research with control group design, including pre-test, post-test, and follow-up. The study population included all children with ADHD in Isfahan during April to September 2019, among them 60 were selected by purposive sampling and then randomly assigned to any of the four groups: mindfulness therapy, neurofeedback, therapy based on SPARK perceptual-motor exercises, and the control group. The experimental groups underwent the therapies for 10 weeks, while the control group received no intervention. To collect the data, Difficulties in Emotion Regulation Scale of Bunford et al. (34) was used. The collected data were analyzed by repeated measures ANOVA in SPSS.

    Results

    The findings showed that in the post-test phase, there was a significant difference between the experimental groups and the control group (p<0.01). Comparing the groups, it was found that mindfulness intervention was more effective than neurofeedback (p <0.05), but no significant difference was observed between mindfulness therapy and SPARK (p> 0.05). Also, findings of the follow-up phase showed that the effectiveness endured in the mindfulness and SPARK groups (p<0.01) but the effect of neurofeedback decreased over time (p> 0.05).

    Conclusion

    Based on the results, it can be stated that mindfulness and the therapy based on SPARK perceptual-motor exercises reduce the difficulty in emotion regulation through increasing the clarity and acceptance of emotions and regulating the nervous connections respectively.

    Keywords: Mindfulness, neurofeedback, SPARK perceptual-motor exercises, emotion regulation, attention deficit hyperactivity disorder (ADHD)}
  • نگین معتمدیگانه*، غلامعلی افروز، محسن شکوهی یکتا، علی اکبر ارجمندنیا، ریچل وبر
    زمینه و هدف

    کودکان با اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی مشکلات زیادی در حیطه کنش های اجرایی دارند که می تواند پیامدهای منفی بسیاری در ابعاد مختلف در سنین بعدی برای آنها ایجاد کند. بدین ترتیب پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی برنامه آموزش کنش های اجرایی فراشناختی والد محور بر نشانگان رفتاری و کنش های شناختی کودکان با اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی انجام شد.

    روش

    پژوهش حاضر از نوع مطالعات شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پایه یکم تا سوم مقطع ابتدایی (7 تا 10 ساله) شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397 بودند که از بین آنها، نمونه ای به تعداد 40 دانش آموز با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند به همراه مادران شان انتخاب شدند و به صورت تصادفی و با حجم مساوی در دو گروه آزمایش و گواه جایدهی شدند. مادران گروه آزمایش تحت آموزش برنامه مداخله کنش های اجرایی فراشناختی طی 12 جلسه دو ساعته قرار گرفتند و مادران گروه گواه (20 نفر) در فهرست انتظار باقی ماندند. برای جمع آوری داده ها از چهارمین ویرایش مقیاس درجه بندی اسنپ (سوانسون، نولان و پلهام، 1983) و آزمون علایم حیاتی سیستم اعصاب مرکزی (گوالتری و جانسون، 2006) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری انجام شد.

    یافته ها

    نتایج به دست آمده حاکی از تاثیر معنادار آموزش کنش های اجرایی فراشناختی بر کاهش نشانگان رفتاری (24/782 (F=و افزایش کنش های شناختی (حافظه فعال32/130  F=و انعطاف پذیری شناختی6/053F=) کودکان با اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی بود (0/05>P).

    نتیجه گیری

    در این روش درمانی با استفاده از فعالیت های مبتنی بر بازی که به صورت ساختاری توسط والدین اداره می شود، جنبه هایی از کنش های اجرایی که در مدیریت شناخت و رفتار نقش دارند، مورد هدف قرار داده شد و در نتیجه باعث بهبود شناخت و نشانگان رفتاری در کودکان با اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی شده است.

    کلید واژگان: اختلال نارسایی توجه, فزون کنشی, کنش های اجرایی, بازی والد محور, نشانگان رفتاری, کودک دبستانی}
    Negin Motamed Yeganeh*, Gholamali Afrooz, Mohsen Shokoohi Yekta, AliAkbar Arjmandnia, Rachel Weber
    Background and Purpose

    Children with Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) experience many problems in executive functions which later may result in numerous negative consequences in different dimensions. Therefore, this study was conducted to investigate the effectiveness of parent based metacognitive executive functions training on behavioral symptoms and cognitive functions of children with ADHD.

    Method

    This study was quasi-experimental in the methodology with a control group pretest-posttest design. The population included all the 1st to 3rd grade primary school students aged 7 to 10 in Tehran in the academic year 2018-2019. Among them, 40 students together with their mothers were selected by purposive sampling and then randomly divided into the two groups, the experimental and the control group. Mothers of the experimental group received twelve 2-hour sessions of metacognitive executive functions training whereas the mothers in control group (n=20) were placed in the waiting list. SNAP-IV Rating Scale (Swanson, Nolan and Pelham, 1983) and CNS Vital Signs Neurocognitive Assessment (Gualtieri & Johnson, 2006) were used to gather the data. Then, data were analyzed by Multivariate analysis of covariance (MANCOVA).

    Results

    Results showed that metacognitive executive functions training was significantly effective in decreasing the behavioral symptoms (F=24.782) and increasing the cognitive functions (working memory: F=32.130 and cognitive flexibility: F=6.053) of children with ADHD. 

    Conclusion

    By using game based activities structurally managed by the parents, this therapeutic method targets dimension of executive functions which are important in the management of cognition and behavior; hence it can improve the cognitive and behavioral symptoms in children with ADHD.

    Keywords: Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD), executive functions, parent based game, behavioral symptoms, primary school child}
  • تینا محمدی*، غلامعلی افروز
    زمینه و هدف

    پژوهش ها نشان دادند که یکی از مشکلات اصلی کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی، مشکلات آنها در مهارت های حل مسئله در موقعیت های مختلف است. شیوه های مختلفی برای درمان و توانبخشی این کودکان به کار رفته است، اما این مطالعه با هدف بررسی تاثیر توانبخشی شناختی گروهی بر توانایی حل مسئله دانش آموزان با اختلال نارسایی توجه / فزون کنشی انجام شد.

    روش

    روش این پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانش آموزان ابتدایی مبتلا به اختلال نارسایی توجه / فزون کنشی منطقه 12 شهر تهران در نیمه اول سال تحصیلی 1397-1396 تشکیل می دادند که تعداد 30 نفر از آنها به روش نمونه گیری در دسترس بر حسب شرایط ورود و خروج از نمونه، و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) جایدهی شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 30- 45 دقیقه آموزش گروهی توانبخشی شناختی را دریافت کردند، ولی گروه گواه این مداخله را دریافت نکرده است. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه علایم مرضی کودکان (اسپیرافکین و گادو، 1994) و آزمون برج لندن (شالیس، 1982) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره انجام شد.

    یافته ها: 

    نتایج تحلیل داده ها نشان داد توانبخشی شناختی مبتنی گروهی، تاثیر معناداری بر بهبود توانایی حل مسئله در دانش آموزان با اختلال نارسایی توجه / فزون کنشی داشت (0/01<p).

    نتیجه گیری:

     با توجه به نتایج این مطالعه مبنی بر تاثیر توانبخشی شناختی مبتنی بر آموزش گروهی بر مهارت های حل مسئله در دانش آموزان با نارسایی توجه / فزون کنشی می توان نتیجه گیری کرد که این شیوه درمانی با تقویت مناطق مغزی مربوط به توجه و تمرکز باعث بهبود عملکرد این کودکان در حیطه های مختلف تحصیلی و رفتاری می شود.

    کلید واژگان: گروه درمانی توانبخشی شناختی, حل مسئله, نارسایی توجه, فزون کنشی}
    Tina Mohammadi*, GholamAli Afrouz
    Background and Purpose

    Research has shown that children with Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) lack problem-solving skills to face with problems in different situations. Different techniques have been used to treat and rehabilitate these children. This study aimed to investigate the effect of group cognitive rehabilitation therapy on problem-solving skills of students with ADHD.   

    Method

    This research was a quasi-experimental study with pretest-posttest control group design. The study population included all the students with ADHD who were studying in District 12 of Tehran during the first semester of academic year 2017-2018. A sample of 30 students was selected by convenience sampling based on inclusion and exclusion criteria and then randomly assigned to either the experimental or control group (15 per group). The experimental group underwent ten 30-45-min sessions of group cognitive rehabilitation therapy, while the control group received no intervention. Child Symptom Inventory (Sprafkin & Gadow, 1994) and London Tower Test (Shalis, 1984) were used to collect the data. Data were analyzed by ANCOVA. 

    Results

    Findings showed that group cognitive rehabilitation therapy had a significant effect on improving the problem-solving skills of students with ADHD (p<0.01).

    Conclusion

    Based on the results of this study which indicated the effect of group cognitive rehabilitation therapy on problem-solving skills of students with ADHD, it can be concluded that via reinforcing the brain areas related to attention and concentration, this therapeutic method can improve the academic and behavioral performance of these children.

    Keywords: Group cognitive rehabilitation therapy, problem-solving, attention deficit hyperactivity disorder (ADHD)}
  • آرزو شاه میوه اصفهانی، احمد عابدی*، سالار فرامرزی، احمد یارمحمدیان
    زمینه و هدف

    نارسایی توجه/ فزون کنشی، اختلالی عصبی تحولی است که در خط مقدم درمان آن، آموزش والدین جایگاه ویژه ای دارد. اغلب والدین دارای این کودکان رفتار تلافی جویانه و مقابله ای را نشان داده و راهبردهای والدگری غیر موثر را به کار می گیرند که ممکن است باعث افزایش علایم این اختلال شده و تعامل والد-کودک را تحت تاثیر قرار دهد. این پژوهش با هدف کشف و تدوین ابعاد الگوی والدگری چندبعدی و اثربخشی آن بر تعامل والد- کودک انجام شد.

    روش

    با توجه به موضوع این پژوهش از طرح ترکیبی مدل اکتشافی استفاده شد. بدین صورت که ابتدا در مرحله کیفی با روش تحلیل محتوا و بررسی مقالات و کتب، مشکلات کودکان با اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی و خانواده های آنها، شناسایی و کدگزاری شد و سپس الگوها و برنامه های آموزشی- درمانی درباره آموزش و درمان این مشکلات مورد بررسی قرار گرفت. در مرحله بعد، از یافته های کیفی جهت تدوین الگوی والدگری استفاده شد. در مرحله کمی این الگو، به 10 مادر دارای فرزند با اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی، طی 16 جلسه دو ساعته و به مدت دو ماه، آموزش داده شد و تعامل والد- کودک آنها با مادران گروه گواه، مقایسه شد. روش نمونه گیری در مرحله کیفی و کمی به صورت هدفمند و روش جایدهی افراد نمونه در گروه های آزمایش (10 نفر) و گواه (10نفر)، تصادفی انجام شد. ابزار پژوهش مقیاس تعامل والد- کودک پیانتا (1992) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS20 و تحلیل واریانس با سنجش مکرر استفاده شد.

    یافته ها

    در تحلیل محتوا 11 مضمون اصلی و50 مضمون فرعی در زمینه مشکلات این کودکان شناسایی و با توجه به آنها، جلسات مداخله تدوین شد. نتایج مرحله کمی نشان داد که در نمره کل و تمامی خرده مقیاس ها (تعارض، روابط مثبت، و وابستگی) تفاوت میانگین ها در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون، و پیگیری معنا دار بود (0/05>P)؛ بدین معنی که آموزش الگوی والدگری چند بعدی، می تواند تعامل والد-کودک را بهبود بخشد.

    نتیجه گیری

    نتایج پژوهش نشان داد آموزش الگوی والدگری چندبعدی (براساس مشکلات این کودکان) به دلیل اینکه تناسب بیشتری با سبب شناسی و نشانه های اختلال دارد و ترکیبی از روش هایی است که اثربخشی آنها در مطالعات مختلف تایید شده، بنابراین می تواند بر بهبود روابط والد- کوک موثر باشد.

    کلید واژگان: الگوی والدگری چند بعدی, اختلال نارسایی توجه, فزون کنشی, تعامل والد- کودک}
    Arezoo Shahmiveh Isfahani, Ahmad Abedi, Salar Faramarzi, Ahmad Yarmohamadiyan
    Background and Purpose

    Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) is a neurodevelopmental disorder. Its treatment specifically needs parental training. Most parents of children with ADHD show revengeful and confrontational behavior towards them and use ineffective parenting strategies that may increase the symptoms of this disorder and influence the parent-child interaction.

    Method

    Regarding the subject of this research, the exploratory mixed methods design was used. First, at the qualitative stage, problems of children with ADHD and problems of their parents were identified and encoded through content analysis and review of articles and books. Then, educational and therapeutic models and programs related to these problems were investigated. Next, the qualitative findings were used to create a parenting model. At the quantitative stage, this model was taught to 10 mothers of children with ADHD over 16 two-hour sessions for two months. Then their parent-child interaction was compared with the control group. Purposive sampling was used at the qualitative stage. The sample was selected by purposive sampling at the quantitative stage and then randomly assigned to either the experimental or control group (10 per group). Child-Parent Relationship Scale (CPRC) (Pianta, 1992) was used as the study tool. Data were analyzed by repeated-measures ANOVA at 95% confidence level with SPSS20.

    Results

    In content analysis, 10 themes and 50 sub-themes in the area of problems of children with ADHD were identified and then the sessions were organized based on them. Results of quantitative stage showed that the mean difference of the total score and all the sub-scales (conflict, positive relationship, and dependency) was significant at pretest, posttest and follow-up stages (P<0.05), indicating that multidimensional parenting model training can enhance parent-child interaction.

    Conclusion

    Results showed that multidimensional parenting model training (based on the problems of children with ADHD) is more suitable for the etiology and symptoms of this disorder and it is a mixture of different methods that have been shown to be effective based on different studies, so it can be effective on the enhancement of parent-child relationship.

    Keywords: Multidimensional parenting model, attention deficit hyperactivity disorder (ADHD), parent-child interaction}
  • Hooshang Mirzaie, Afsoon Hassani Mehraban, Seyed Ali Hosseini, Fatemeh Ghasemi Fard*, Mehdi Jafari Oori
    Objectives

    For children with Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD), different types of play therapy may have different effects. This study aimed to compare the effect of two play therapy intervention methods including a child-parents therapy named as Filial Therapy (FT) and a child therapist therapy known as Adlerian Therapy (AT) on attention and hyperactivity of these children.

    Methods

    In this randomized clinical trial which lasted from February 20 to May 5 of 2014, 51 boys and girls aged 6-12 years with ADHD were selected and allocated randomly by blocked blocks to three groups of 17 subjects in each one. From three groups, two ones received FT and AT intervention and one group remained as a control group. Participation’s parents in the FT group received one session training play therapy per week for 10 weeks and played with their children at home every day during this time. The AT group acquired three sessions play therapy for 10 weeks in the clinics. Attention and hyperactivity of the subjects were gathered in pre and post-test and three months after that as a fallow-up time by Child Symptom Inventory-4 (CSI-4) and Test of Everyday Attention for Children (TEA-Ch). The Mean, standard deviation and frequency were used as descriptive statistics and the Chi-squared, one-way ANOVA, Man-Whitney, Kruskal-Wallis tests, and Generalized Estimating Equation (GEE) were utilized as analytical statistics in the SPSS version of 22. The alpha of 0.05 considered as the significant level.

    Results

    50 percent of the subjects were male and the mean ± SD of the age of the subjects were 8±2 years old. The mean ± SD of hyperactivity in the FT group were 23.94 ± 13.44, 20.82 ± 11.64, and 20.76±11.13, in the AT group were 17.70 ± 3.70, 15.20 ± 3.33 and 15±3.50, and in the control group were 24.25 ± 10.32, 25.38 ± 11.48 and 24.81±11.96,  respectively. The mean ± SD of attention in the FT group were 8.47 ± 5.33, 15.60 ± 2.79 and 15.80±2.50, in the AT group were 6.71± 5.31, 12.24± 3.33 and 12.90±3.12, and in control group were 9.71± 5.36, 10.41± 3.24 and 9.92±4.89,  respectively. As the result showed, hyperactivity of the subjects had significantly decreased in the intervention groups (p <0.05) compared with the control group. Also, the attention of the subjects had significantly increased in the intervention groups (p <0.05) compared with the control ones.

    Discussion

    Although both methods reduced the severity of hyperactivity and increased the attentional performance of the subjects, but the effectiveness of FT method was more enormous. The founding indicated that participating of parents in the treatment process could exceed the rehabilitation procedure of children with ADHD.

    Keywords: Play therapy, Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD), Children}
  • Farideh Hamidi*, Mohadeseh Azizolahi, Javad Rasti, Fatemeh Beigi
    Aims

    The purpose of this study was to identify the effectiveness of computer games interventions in improving attention and working memory of children with attention deficit hyperactivity disorder.

    Materials & Method

    In this study, through semi-experimental as pre-test/ post-test with control group, the statistical population of this study was the second to sixth grade students in Najafabad city in the academic year of 2018-2019. Among them, 20 students were purposively selected based on diagnostic interview and screening score using Swanson et al.'s (2000) questionnaire and were randomly divided into two 10 experimental and control groups. Data were collected using SNAP-IV (Swanson, Nolan, and Pelham,2001) questionnaire, Digit Span Backwards Task (Wechsler, 2008) and Corsi Block-Tapping Test (Corsi,1972). Computer game interventions consisting of 20-minute in 18 sessions run just for the experimental group. Data were analyzed using multivariate analysis of covariance.

    Findings

    Results showed that computer game interventions had a positive effect on improving spatial visual attention and working memory, but no significant effect on verbal memory (P <0.05). Also results indicated that 74% of the differences in the groups were due to the impact of intervention (P<0.05).

    Conclusion

    According to the results, it can be concluded that computer games as a cognitive intervention have been effective in increasing attention and spatial memory in children with attention deficit hyperactivity disorder. Based on the results, it is suggested that new methods such as computer games can be used to improve cognitive skills and reduce students' learning problems.

    Keywords: Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD), Workking Memory, Computer Games}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال