به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « Soldiers » در نشریات گروه « پزشکی »

  • Mohammadreza Seyedi*, Mohammad Shahabi, Amirreza Elahi
    Purpose

    Intensive military training courses are among the programs and specialties of the police force. Musculoskeletal disorders in the military are one of the vital factors that keep people away from courses and shorten their service life. This research aims to measure the prevalence of musculoskeletal injuries in newly arrived students in the pre-service training course of the police force using the Oslo Sports Trauma Research Center (OSTRC) questionnaire.

    Methods

    For this purpose, 124 soldiers with a mean age of 20.7 years, a mean height of 178.5 cm, a mean weight of 72.9 kg, and a mean activity per week for 3 hours and 19 minutes in one of the training barracks affiliated to the Tehran Police Force and were selected and completed the OSTRC questionnaire every month for 6 months. The research design of this study is epidemiology and the results are presented descriptively.

    Results

    The results of the research related to prevalence measurement on a monthly mean showed that ankles at 2.8%, knees at 2.2%, and waist at 1.8% respectively have the highest prevalence rates among soldiers. Also, among the harmful factors, the parade had the largest share with 22.5% and during 6 months, the second month had the highest number of injuries, and the sixth month had the lowest number of injuries. In terms of participation in exercises, 86.6% of soldiers participated in practical classes without any physical injuries during the six months. A total of 9.1% of the soldiers could not perform optimally and properly despite their full attendance in the practical classes due to physical injuries and finally, 3.8% of the participants, despite attending the practical classes, had to leave the class halfway due to the severity of the injury.

    Conclusion

    What is clear is that the most affected areas are the central area and the lower limbs, and the spine of the back, head, neck, and upper limbs were not among the most damaged areas. Finally, it seems that the prevalence rate among the soldiers in training courses is acceptable and close to the average of global statistics. However, it is required to take preventive measures as well as plan to add classes and specialized exercises to strengthen physical fitness and specialized exercises related to improving the conditions of damaged areas.

    Keywords: Injury prevalence, Military, Musculoskeletal disorder, Soldiers, Surveys, questionnaires}
  • Armin Zareian, Peyman Jahandari, Amir Mohsen Rahnejat, Kourosh Abbasian, Hassan Ahmadinia*
    Background

    Paying attention to psychological issues and characteristics of military service is one of the points that must be assessed by senior planners and commanders.

    Materials and Methods

    In the present descriptive correlational study, 604 soldiers serving in the barracks of Kerman province in 2021 were studied. Cluster sampling was used to select the statistical sample from the two barracks of Martyr Ashraf Ganjavii and Martyr Bahonar of the police force. Three characteristics of Mental Health, Personality Traits and Psychological Empowerment were compared in two groups of newly arrived and discharged soldiers.

    Results

    Two hundred fifty-seven people (42.5%) were in the group of newly arrived soldiers, and 347 people (57.5%) were in the other group. The average scores of the discharged group in all aspects of mental health were lower than those of the newly arrived group (p<0.05). The average scores of two dimensions of neuroticism and extraversion in the discharged group was significantly higher than that of the newly arrived group (p<0.05). Also the two groups had a significant difference in competence score (p=0.048).

    Conclusion

    According to the results of this study, military service has had a negative effect on the mental health of soldiers. Nonetheless, it cannot be alleged that military service had a significant effect on the psychological empowerment of soldiers. Consequently, it seems obligatory to use psychological and clinical consultants and doctors for appropriate interventions to increase mental health, such as education, counseling, and psychotherapy.

    Keywords: Military, Soldiers, Mental Health, Psychological, Empowerment}
  • آیت الله فتحی، سولماز صادقی*، سعید شریفی رهنمو

    اهداف :

    گرایش به خودکشی در سربازان، عوامل متعددی را شامل می شود. ازجمله آ ن ها عوامل سازمانی، اقتصادی اجتماعی و شرایط عاطفی خانواده می تواند باشد، زیرا در بین آن ها روابط درهم تنیده و پیچیده ای وجود دارد. ازاین رو، پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل ساختاری بین عوامل سازمانی و عوامل اقتصاد -اجتماعی با نقش واسطه ای شرایط عاطفی خانواده در گرایش به خودکشی سربازان انجام شد.

    مواد و روش ها:

     این پژوهش ازنظر هدف کاربردی و ازنظر ماهیت و روش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه هدف را کلیه سربازان مشغول به خدمت در نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران در سال 1400- 1401 تشکیل دادند که به شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای توام با تصادفی ساده از طریق فرمول کوکران به حجم 1000 نفر انتخاب شدند. به این ترتیب که براساس تقسیمات سازمانی ابتدا 3 استان به صورت تصادفی ساده و از بین مراکز فرماندهی انتظامی شهرستان های تحت فرماندهی چند مرکز به صورت خوشه ای چندمرحله ای و در انتها سربازان هر فرماندهی به صورت تصادفی ساده انتخاب و به عنوان نمونه نهایی گزینش و در پژوهش حاضر شرکت کردند. برای جمع آوری داده های موردنیاز از پرسش نامه های تمایل به خودکشی براساس نظریه بین فردی خودکشی، عوامل سازمانی، پرسش نامه محقق ساخته عوامل اقتصادی اجتماعی و پرسش نامه استاندارد شرایط عاطفی خانواده هیل برن استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش مدل یابی معادلات ساختاری و نرم افزارهای Spss نسخه 22و Amos نسخه 24 استفاده شد. 

    یافته ها :

    نتایج نشان می دهد مدل پیشنهادی از برازش قابل قبولی برخوردار است، زیرا تصریح شد اثر عوامل سازمانی بر گرایش به خودکشی با میانجی گری شرایط عاطفی خانواده برابر با 0/252- با سطح معناداری (038/P=0) و اثر عوامل اقتصادی اجتماعی بر گرایش به خودکشی با میانجی گری شرایط عاطفی خانواده برابر با 0/267- با سطح معناداری (002/P=0) بود که هر دو رابطه معکوس معناداری را نشان می دهند. همچنین متغیرهای عوامل سازمانی، عوامل اقتصادی اجتماعی و شرایط عاطفی خانواده به طور هم زمان قادر به تبیین 32/6 درصد از واریانس گرایش به خودکشی و عوامل سازمانی و عوامل اقتصادی اجتماعی قادر به تبیین 23/1 درصد از شرایط عاطفی خانواده هستند.

    نتیجه گیری:

     طبق نتایج به دست آمده عوامل سازمانی و اقتصادی اجتماعی تقویت شده با واسطه شرایط عاطفی مثبت خانواده به درک صحیح از شرایط خدمت منجر می شود و با کاهش گرایش به خودکشی بین سربازان همراه است.

    کلید واژگان: مدل, ساختاری, پرسنل نظامی, عوامل اجتماعی-اقتصادی تعیین کننده سلامت, سربازان, خودکشی}
    Ayatollah Fathi, Solmaz Sadeghi*, Saeid Sharifi Rahnemo

    Objectives :

    The tendency to suicide in conscripts can be due to several factors, including organizational factors, socio-economic factors, and family emotional climate. The current study aims to develop a structural model to show the relationship of organizational and socio-economic factors with tendency to suicide in conscripts in Iran, considering the mediating role of family emotional climate.

    Methods :

    This is a descriptive-correlational study. The study population consists of all male conscripts of the Islamic Republic of Iran Police Force in 2021-2022. Of these, 1000 were selected by multi-stage cluster random sampling method from three provinces. The sample size was determined using Cochran’s formula. To collect data, the tendency to suicide scale based on the interpersonal-psychological theory of suicidal behavior, two researcher-made questionnaires of organizational and socio-economic factors, and Hilburn’s family emotional climate scale were used. Structural equation modeling (SEM), SPSS version 22, and Amos version 24 were used for data analysis.

    Results :

    The SEM model had an acceptable fit. The effect of organizational factors on the tendency to commit suicide mediated by the family emotional climate was significant and negative (β=-0.252, P=0.038). The effect of socio-economic factors on the tendency to suicide mediated by the family emotional climate was significant and negative (β=-0.267, P=0.002). The variables of organizational and socio-economic factors and family emotional climate together were able to explain 32.6% of variance in tendency to suicide. The organizational and socio-economic factors were able to explain 23.1% of variance in family emotional climate.

    Conclusion:

     The organizational and socio-economic factors, by mediating role of family emotional climate, have a relationship with tendency to suicide in Iranian conscripts.

    Keywords: Structural equation modeling, Military Personnel, Social Determinants of Health, Soldiers, Suicide}
  • Hassan Shahmiri *, Mohammadali Tizhoosh Jalali
    Background

     Substance use has been a challenge for humanity since ancient times. Given the problems associated with substance use and the challenges of its treatment, it is essential to investigate the prevalence and risk factors of this issue in various populations, especially in work environments. Military organizations play a crucial role in raising awareness, preventing substance use, and reducing harm among soldiers.

    Objectives

     This study aimed to investigate the prevalence of substance use (specifically cannabis, morphine, and amphetamine) and the demographic characteristics of soldiers hospitalized in a military hospital.

    Methods

     A total of 380 Iranian soldiers who were admitted to a military hospital with various diagnoses in 2018 were selected as the research sample. Urine samples from the soldiers were analyzed using kits for morphine, amphetamine, and cannabis, and demographic questionnaires were completed.

    Results

     The prevalence of substance use among soldiers who were admitted to the military hospital was observed to be 18%, with cannabis, morphine, and amphetamine use at 10%, 6%, and 2%, respectively. The majority of the soldiers studied were unmarried, had no university education, were unemployed, and had low incomes.

    Conclusions

     The prevalence of substance use is high among soldiers who are unmarried, lack a university education, are unemployed, and have low incomes.

    Keywords: Prevalence, Substance Use, Soldiers}
  • N. Mirzakhani, A. Haddadiniya, M. Aghdaei, P. Shamsipour Dehkordi, M. Pashmdarfard*
    Aims

    Shooting is one of the most important skills for military forces, and mastery in this skill is valuable. People are very different both physically and in terms of behavioral brain systems and personality traits. Therefore, the present study aimed to predict the shooting accuracy of soldiers based on their physical fitness factors and their brain-behavioral personality traits.
    Instruments &

    Methods

    The current research was a cross-sectional descriptive study that was conducted on 84 soldiers who were selected from 120 units of the Islamic Republic of Iran Army. Physical fitness factors were evaluated using appropriate tests and brain-behavioral personality traits with Carver scale. Also, each soldier's shooting accuracy score was recorded. For data analysis, Pearson's correlation coefficient and multiple logistic regression were used in SPSS 26 software.

    Findings

    There was a direct and significant correlation between physical fitness and shooting accuracy of soldiers (r=0.569; p=0.001), as well as between personality traits and shooting accuracy (r=0.663; p=0.001). Physical fitness explained 34% of the variance of shooting accuracy, and personality traits explained 51% of the variance of shooting accuracy.

    Conclusion

    Physical fitness and personality traits predict 51% and 34% of the variance of shooting accuracy, respectively.

    Keywords: Shotguns, Physical Fitness, Soldiers, Behavioral Symptom, Psychological Inhibitions}
  • محمد رستمی، فاطمه رحمتی*، محمود ثالثی

    زمینه و هدف :

    افکار خودکشی یکی از عوامل خطر اصلی اقدام به خودکشی است، از همین رو درک عوامل مرتبط با افکار خودکشی در سربازان وظیفه می تواند در پیشگیری و درمان خودکشی در محیط های نظامی با اهمیت باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه بین عوامل جمعیت شناختی سربازان وظیفه با تجربه افکار خودکشی در آنان بود.

    روش ها

    در یک مطالعه مقطعی، 150 سرباز وظیفه از پادگان های نظامی شهر سنندج، استان کردستان انتخاب و به پرسشنامه های افکار خودکشی بک و پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناختی پاسخ دادند. جهت تحلیل داده ها از آزمون ه ای آماری آنوا و تی استفاده شد.

    یافته ها

    یافته های پژوهش حاضر نشان داد از بین عوامل جمعیت شناختی سن، وضعیت تحصیل، بومی یا غیربومی، وضعیت تاهل و مدت خدمت، تنها بومی یا غیربومی بودن سربازان ارتباط معنی داری با تجربه افکار خودکشی دارد (0/05P<، 2/033- T =).

    نتیجه گیری

    یافته های پژوهش حاضر نشان داد سربازان غیربومی به صورت معنی داری افکار خودکشی بیشتری نسبت به سربازان بومی دارند و این موضوع بایستی از سوی مسیولان و روان شناسان مراکز نظامی از طریق حمایت های سازمانی بیشتر از جمله ارایه تسهیلاتی همچون اعطای مرخصی های طولانی، فعالیت در وظایف کمتر استرس زا و نیز مراقبت های روان شناختی همچون انجام غربالگری های اولیه و برگزاری مشاوره های فردی و گروهی برای سربازان غیربومی مورد توجه قرار گیرد.

    کلید واژگان: سربازان, افکار خودکشی, عوامل جمعیت شناختی}
    Mohammad Rostami, Fatemeh Rahmati*, Mahmood Salesi
    Background and Aim

    Suicidal thoughts are one of the main risk factors for suicide attempts, so understanding the factors associated with suicidal ideation in soldiers can be important in preventing and treating suicide in military environments. The aim of this study was to investigate the relationship between the demographic factors of soldiers and their experience of suicidal ideation.

    Methods

    In a cross-sectional study, 150 soldiers were selected from military barracks in Sanandaj, Kurdistan Province and answered the Beck Suicide Thought Questionnaire and the Demographic Characteristics Questionnaire. ANOVA and t-tests were used to analyze the data.

    Results

    The findings of the present study showed that among the demographic factors of age, educational status, indigenous or non-indigenous, marital status, and length of service only native or non-native soldiers have a significant relationship with the experience of suicidal ideation (T = -2.033, P<0.05).

    Conclusion

    The findings of the present study showed that the non-native soldiers reported significantly more suicidal ideation than the native ones and this issue should be addressed by the officials and psychologists of military centers through more support, including providing facilities such as granting long vacations, working in less stressful tasks and psychological care such as conducting preliminary screenings and holding individual and group counseling for non-native soldiers.

    Keywords: Soldiers, Suicidal Ideation, Demographic Factors}
  • احمد رحیمی چیتگر، شهلا علیاری*، سید امیرحسین پیشگویی، هنگامه حبیبی، مسعود خشنودی
    مقدمه

    نظامیان به عنوان اولین و بزرگ ترین گروه کمک رسان در هنگام بروز حوادث غیرمترقبه می باشند لذا، باید بتوانند با استفاده از مهارت و سرعت عمل خود مراقبت های لازم را در خصوص انتقال ایمن مصدوم برای جلوگیری از تشدید آسیب و عوارض ناشی از آن، برای افراد حادثه دیده فراهم کنند.

    هدف

    مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش حمل مصدوم در صحنه حادثه به دو روش ایفای نقش و نمایش بر دانش،  نگرش و عملکرد سربازان انجام شد.

    مواد و روش ها

    مطالعه حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که در سال 1399 انجام شد. سه یگان از یگان های مستقر در شهر مشهد به روش تخصیص تصادفی به سه گروه شامل دو گروه آزمون (ایفای نقش و نمایش) و یک گروه کنترل تخصیص یافت. در هر گروه 27 نفر از سربازان، به صورت در دسترس انتخاب شدند. برای گروه های آزمون چهار جلسه 90 دقیقه ای آموزش حمل مصدوم برگزار شد. برای گروه کنترل مداخله ای انجام نگرفت. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های دانش،  نگرش و فهرست وارسی عملکرد محقق ساخته استفاده شد. پرسشنامه ها قبل، بلافاصله  و دو هفته بعد از مداخله تکمیل گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های پارامتریک با سطح معنی داری 0/05 استفاده شد.

    یافته ها

    ین میانگین نمرات دانش و نگرش گروه های آزمون و گروه کنترل بلافاصله و دو هفته پس از مداخله، تفاوت معناداری وجود داشت. به ترتیب (0/001>P و 0/05>P)، درحالی که در حیطه عملکرد بلافاصله و دو هفته پس از مداخله میانگین نمرات گروه های آزمون و گروه کنترل، تفاوت معنی داری وجود نداشت (0/05<P).

    نتیجه گیری

    با توجه به یافته ها و جذاب بودن روش های آموزشی ایفای نقش و نمایش پیشنهاد می گردد، در آموزش های معمول سربازان در مراکز نظامی روش های نوین آموزشی بیش تر مورد توجه قرار گیرد.

    کلید واژگان: آموزش, ایفای نقش, حمل مصدوم, سربازان, نمایش}
    Ahmad Rahimi Chitgar, Shahla Aliyari*, Amir Hossein Pishgooie, Hengame Habibi, Masoud Khoshnudi
    Introduction

    The military as the first and largest incident response team in the event of unexpected accidents must be able to use their skills and speed of action to ensure the safe transfer of casualties and to prevent the aggravation of the injuries for the injured.

    Objective

    The current study aimed to determine the effect of teaching transportation of the injured at the accident scene by two methods of role-playing and demonstration on awareness, attitude, and performance of soldiers.

    Materials and Methods

    This quasi-experimental study was conducted in 2020 in Mashhad, Iran. Three military units were selected through a randomized allocation. These groups were divided into two test groups (role-playing and demonstration) and a control group. Each group consisted of 27 soldiers, who were selected through purposive sampling. Four 90 min classes regarding teaching the transportation of the injured at the accident scene were held for the test groups. No intervention was performed for the control group. Data collection was performed through questionnaires of awareness, attitude, and a checklist of valid and reliable researcher-made performance. Questionnaires and the checklist were filled before, immediately, and two weeks after the intervention. The collected data were analyzed using Chi-square and One-way ANOVA tests.

    Results

    Although a significant difference was observed between the test groups (role-playing and demonstration) and control group in the awareness and attitude scores immediately after and two weeks after the intervention, respectively (P<0.001 and P<0.05), no significant difference was found between the performance scores of test groups and control group immediately and two weeks after the intervention (P>0.05).

    Conclusion

    Based on the results of the present study, due to the attractiveness of the role- playing and demonstration methods, it is suggested to consider new teaching methods in the usual training of soldiers in military centers.

    Keywords: Demonstration, Injured transportation, Role Playing, Soldiers, Training}
  • اکبر قاسمی خردمند، راهبه یغمایی*، مژگان عارفی
    مقدمه

    پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش تاب آوری بر سرمایه های روان شناختی جوانان سرباز دارای والدین طلاق گرفته ارشد نظامی ارتش در شهر اصفهان اجرا گردید.

    روش

    طرح پژوهش از نوع شبه آزمایشی و شامل یک پیش آزمون و پس آزمون بود که در هر دو گروه آزمایش و گروه گواه انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه سربازان دارای والدین طلاق گرفته ارشد نظامی ارتش شهر اصفهان در سال 1399 را در بر می گیرد. نمونه مورد پژوهش شامل 50 نفر از سربازان واجد شرایط بودند که با با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه کنترل (25 نفر) و آزمایش (25 نفر) تخصیص یافتند. مداخله آموزشی بر روی گروه آزمایش در مدت 45 روز و در طی ده جلسه اجرا شد و به گروه کنترل آموزشی ارایه نشد. در این پژوهش از مقیاس های تشخیصی سرمایه روان شناختی مک گی (Mac Gee)، به عنوان ابزاری برای سنجش اثربخشی آموزش تاب آوری بر سرمایه روان شناختی استفاده شد و داده های جمع آوری شده، با استفاده از روش کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند.

    یافته ها: 

    نتایج نشان داد که روش آموزش تاب آوری به طور معناداری در سطح 0.001P < بر افزایش سرمایه روان شناختی سرباز ارشد دارای والدین طلاق موثر است.

    نتیجه گیری: 

    نتایج نشان داد که می توان از روش آموزش مهارت های تاب آوری به عنوان روشی کارآمد برای افزایش مولفه های سرمایه های روان شناختی در جوانان سرباز دارای والدین طلاق گرفته ارشد نظامی ارتش استفاده نمود.

    کلید واژگان: آموزش تاب آوری, سرمایه روان شناختی, سربازان}
    Akbar Ghasemi Kheradmand, Rahebeh Yaghmaie*, Mozhgan Arefi
    Introduction

    The aim of this study was to evaluate the effectiveness of resilience training on the psychological capital of young soldiers with divorced parents of army senior military in Isfahan.

    Method

    The research design was quasi-experimental and included a pretest and posttest that was performed in both experimental and control groups. The statistical population of the present study includes all soldiers with divorced parents of the senior military of the Isfahan city army in 1399. The sample consisted of 50 qualified soldiers who were selected using the available sampling method and were randomly assigned to the control (25) and experimental (25) groups. The educational intervention was performed on the experimental group for 45 days in ten sessions and was not provided to the educational control group. In this study, Mac Gee's diagnostic scales of psychological capital were used as a tool to measure the effectiveness of resilience training on psychological capital and the collected data were analyzed using the covariance method.

    Results

    The results showed that resilience training method at the level of P <0.001 was significantly effective in increasing the psychological capital of senior soldiers with divorced parents.

    Conclusion

    The results showed that resilience skills training can be used as an effective way to increase the components of psychological capital in young soldiers with divorced parents of senior military soldiers.

    Keywords: Resilience Training, ‎ Psychological Capitals, soldiers}
  • سهراب امیری، مسعود بسامی*
    مقدمه

    خودکشی سومین علت شایع مرگ و میر جوانان و نوجوانان می باشد. از جمله جوانان در معرض خطر خودکشی سربازان هستند. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین علل خودکشی سربازان در قرارگاه غرب نیروی زمینی ارتش صورت پذیرفت.

    روش بررسی

    پژوهش حاضر از نوع توصیفی تحلیلی و مقطعی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل فرماندهان یگانهای سربازی، بازرسی یگان های نظامی، عقیدتی سیاسی، حفاظت اطلاعات، شعب قضایی یکی از یگانهای نظامی قرارگاه غرب بودند. حجم نمونه برابر با 100 نفر بوده که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند. داده ها از طریق پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری و پایایی آن توسط آلفای کرونباخ 75/0گزارش شد. در نهایت داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفت.
     

    یافته ها

    یافته های این پژوهش بیانگر آن است که بین خودکشی سربازان (به ترتیب اولویت) با از هم گسیختگی خانواده، اعتیاد والدین، وضعیت اقتصادی نامناسب، کیفیت مسکن وغذا، و میزان مرخصی، ارتباط وجود دارد.

    نتیجه گیری

    توجه به کیفیت مسکن و غذای سربازان، برنامه ریزی بهتر برای مرخصی، شناسایی سربازان دارای خانواده از هم گسیخته و دارای والدین معتاد و رسیدگی بیشتر به وضعیت اقتصادی سربازان می تواند در پیشگیری از خودکشی آنان موثر باشد.

    کلید واژگان: خودکشی, سربازان, ارتش}
    Sohrab Amiri, Masoud Bassami*
    Introduction

    Suicide is the third most common cause of death among young people and adolescents. Soldiers are among the young people at risk of suicide. It is therefore necessary to investigate the cause of soldiers' suicide. This study aimed to determine the causes of suicide of army soldiers in the western camp.

    Methods

    Research data were collected through a researcher-made questionnaire and analyzed using SPSS software, the reliability of which was reported to be 0.75 with Cronbach's alpha for factors affecting suicide and soldiers. The statistical population of this research includes the commanders of military units, inspection of military units, political ideology and information security as well as judicial branches of one of the military units of the western camp. The sample size includes 100 people who have been selected by available sampling method.

    Results

    The findings of this study indicate that there is a relationship between soldiers' suicide (in order of priority) with family breakdown, parental addiction, poor economic status, quality of housing and food, and the amount of leave.

    Conclusion

    Paying attention to the quality of housing and food for soldiers, better planning for leave, identifying soldiers with broken families and addicted parents, and paying more attention to the economic situation of soldiers can be effective in preventing them to commit suicide.

    Keywords: Suicide, Soldiers, Army}
  • جواد چنگی آشتیانی، فرهاد آوخ کیسمی*، پیمان جهانداری، امیرمحسن راه نجات
    مقدمه

    حضور جوانان کشور در دوره خدمت وظیفه با فرصت ها و چالش هایی همراه است که یکی از مهم ترین دغدغه های خانواده ها و فرماندهان آن ها، پیشگیری از هرگونه آسیب و حفظ سلامت جسمی و روانی سربازان است.

    هدف

    مطالعه حاضر با هدف واکاوی علل فرار از خدمت سربازی انجام شده است.

    مواد و روش ها

    مطالعه ی حاضر مطالعه ای کیفی از نوع گراند تیوری است که جامعه ی پژوهش آن شامل کلیه ی سربازان دارای سابقه فرار از خدمت سربازی می باشد. بر اساس نمونه گیری مبتنی بر هدف با 53 نفر از سربازان تا اشباع نظری داده ها، مصاحبه گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات، مصاحبه های نیمه ساختار یافته بود. همچنین بررسی منابع کتابخانه ای چاپی و الکترونیکی با استفاده از داده پایگاه های معتبر علمی و در دسترس، از دیگر منابع پژوهش بودند.

    یافته ها

    بر اساس پاسخ های ارایه شده از مصاحبه شوندگان، در مرحله کد گذاری باز 101 مفهوم از مصاحبه ها استخراج شد. پس از تحلیل و مقوله بندی مفاهیم، 20 کد محوری و در نهایت 3 کد انتخابی «علل شخصیتی»، «علل برون سازمانی» و «علل درون سازمانی» به دست آمد.

    بحث و نتیجه گیری

    با شناسایی علل مرکب در رابطه با فرار از خدمت سربازی، سیاست گذران امر می توانند اصلاحاتی را در باب آموزش، پشتیبانی و امور اجرایی در دستور کار قرار دهند تا روند رفتارهای پرخطری همچون فرار کاهش یابد.

    کلید واژگان: رفتار فراری, سربازان, مطالعه کیفی}
    Javad Changi Ashtiyani, Farhad Avakh Keysomi*, Peyman Jahandari, Amir Mohsen Rahnejat
    Introduction

    Serving in military service is associated with opportunities and challenges. One of the most important concerns of families and their commanders is preventing any serious harm and maintaining the physical and mental health of soldiers.

    Objective

    The present study aimed to investigate the causes of escape from military service.

    Materials and Methods

    The present study is a qualitative study of the Grand Theory whose research community includes all soldiers with a history of escaping from military service. Based on purposive sampling, 53 soldiers were interviewed until theoretical data saturation. The data collection tool was semi-structured interviews. Other sources included printed and electronic library resources with data from valid and available scientific databases.

    Results

    Based on the answers provided by the interviewees, 101 concepts were extracted from the interviews in the open coding stage. After analyzing and categorizing the concepts, 20 central codes and finally three selected codes including “personality causes”, “external organizational causes” and “internal organizational causes,” were obtained.

    Discussion and Conclusion

    By identifying the compound causes of desertion, policymakers can put reforms in training, support, and administration on the agenda to reduce the trend of high-risk behaviors such as escaping.

    Keywords: Runaway Behavior, Soldiers, Qualitative Study}
  • حمید جلالی، مهین نظری*، مسعود کریمی، اسماعیل سلطانی، زکیه خرمکی
    زمینه و هدف

    شناخت عوامل دخیل در میزان تاب آوری سربازان و چگونگی تنظیم هیجانات در برابر مسایل و مشکلات دوران سربازی، می تواند باعث پیشگیری از بروز بسیاری از رفتا ر های نامطلوب در محیط نظامی و نیز سازگاری بیشتر فرد با محیط شود، لذا این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین تنظیم هیجان و تاب آوری و عوامل موثر بر آن در سربازان فرماندهی انتظامی شهرستان مرودشت در سال 1399 انجام شد.

    روش ها

    مطالعه حاضر، از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با دو گروه کنترل و آزمون، با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی با حجم نمونه 118 نفر)در هر گروه 59 نفر (در سال 1399 در مقرهای انتظامی شهرستان مرودشت انجام شده است. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های جمعیت شناختی 8 سوالی، تاب آوری با 25 سوال، تنظیم شناختی هیجان با 18 سوال و خودکارآمدی 32 سوالی استفاده شد. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 22 و آزمون های آماری Chi-square، Pearson correlation، Independent t-test و linear regression تجزیه و تحلیل گردید.

    یافته ها

     نتایج پژوهش نشان داد که نمره خودکارآمدی و تاب آوری قبل و بعد از مداخله آموزشی مهارت های تنظیم هیجان بر تاب آوری سربازان، در گروه آزمون تفاوت آماری معناداری داشت (0/001≤p)، در حالی که این تغییرات در گروه کنترل معنادار نبود (0/706=P). درون گروه ها، نمره تنظیم هیجانی قبل و بعد از مداخله در گروه کنترل و مداخله تفاوت معناداری را نشان نداد اما میانگین تغییرات در گروه مداخله بیشتر بود. همچنین نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین تاب آوری و تنظیم هیجان رابطه همبستگی وجود دارد (0/302r= و  0/002P=) و تحلیل رگرسیون خطی جهت تعیین تاثیر تنظیم هیجان بر تاب آوری در دو گروه آزمون و کنترل بعد از مداخله نیز نشان داد که 8 درصد تغییرات نمره تاب آوری وابسته به تنظیم هیجان می باشد.

    نتیجه گیری

    مداخله آموزش مهارت های تنظیم هیجان بر تاب آوری با استفاده از نظریه خودکارآمدی بر روی سربازان تاثیر قابل توجهی دارد.

    کلید واژگان: خودکارآمدی, مهارت های تنظیم هیجان, تاب آوری, سربازان}
    Hamid Jalali, Mahin Nazari*, Masoud Karimi, Esmail Soltani, Zakieh Khoramaki
    Background and Aim

    Recognizing the factors involved in the resilience of soldiers and how to regulate emotions in the face of issues and problems of military service, can prevent the occurrence of many adverse behaviors in the military environment and also make the person more compatible with the environment. This study examines the relationship between emotion regulation and resilience and the factors affecting it in the soldiers of Marvdasht police command in 2020.

    Methods

    The present study is a quasi-experimental pre-test-post-test with two control and experimental groups, which was performed by random cluster sampling with a sample size of 118 people (59 people in each group) in 2020 in Marvdasht police stations. Demographic with 8 questions, resilience with 25 questions, cognitive emotion regulation with 18 questions, and self-efficacy with 32 questions questionnaires were used to collect data. Information using SPSS software version 22 Chi-square, Pearson correlation, independent t-test, and linear regression were analyzed.

    Results

    The results showed that the scores of self-efficacy and resilience before and after the intervention of emotion regulation skills on resilience were statistically significant in the experimental group (P>0.001), while these changes were not significant in the control group (P=0.706). Within the groups, the scores of emotional regulations before and after the intervention in the control and intervention groups did not show a significant difference, but the mean of changes in the intervention group was higher. Also, the results of the Pearson correlation test showed that there is a correlation between resilience and emotion regulation (r=0.302, P=0.002). Linear regression analysis to determine the effect of emotion regulation on resilience in both experimental and control groups after the intervention also showed that 8% of changes in resilience score depend on emotion regulation.

    Conclusion

    Emotion regulation skills training intervention has a significant effect on resilience using self-efficacy theory on soldiers.

    Keywords: Self-efficacy, Emotion regulation skills, Resilience, Soldiers}
  • زهرا چگنی، شهلا علیاری*، امیرحسین پیشگویی، مرتضی سراهنگ
    زمینه و هدف

    کشور ما در معرض انواع مخاطرات طبیعی و انسان ساخت قرار دارد. نیروهای مسلح با بهره گیری از قابلیت توزیع منطقه ای بسیار مناسب و قابلیت اقدام سریع جزء اولین سازمان هایی است که در بحران حضور دارد. لذا این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش دگرامدادی در بحران بر دانش، نگرش و عملکرد سربازان طراحی شد.

    روش ها

    مطالعه حاضر یک مطالعه تجربی و دو گروهی است که در سال 1396 انجام شد. دو یگان از یگان های مستقر در شهر خرم آباد به صورت تصادفی ساده به دو گروه آزمون و مقایسه تخصیص یافت. در هر گروه (آزمون و مقایسه) 25 نفر از سربازان به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. برای گروه آزمون شش جلسه دو ساعته آموزش دگرامدادی به صورت آموزش ترکیبی توسط محقق برگزار شد. برای گروه مقایسه مداخله ای از سوی محقق انجام نگرفت و آموزش گروه مقایسه طبق روال سابق به روش سخنرانی انجام شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های دانش و نگرش و 5 فهرست وارسی محقق ساخته روا و پایا استفاده شد. پرسشنامه ها  و چک لیست ها قبل و یک هفته بعد از مداخله توسط واحد های مورد پژوهش در هر دو گروه آزمون و مقایسه تکمیل شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری دقیق فیشر، تی مستقل و تی زوجی استفاده شد.

    یافته ها

     دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک اختلاف معناداری نداشتند (0/05<P). همچنین اختلاف معنی داری بین دو گروه در دانش، نگرش و عملکرد قبل از انجام مداخله وجود  نداشت (0/05<P). بعد از مداخله آموزشی، اختلاف معنی داری بین دو گروه آزمون و مقایسه در میانگین نمرات حیطه های دانش و 5 مورد عملکرد بررسی شده (مراقبت از شکستگی، کنترل خونریزی، حمل مصدوم به روش های آتش نشان، عصایی و سینه خیز) وجود داشت (0/05>P) به طوری که نمره گروه آزمون در هر دو حیطه دانش و عملکرد بالاتر بود. اما اختلاف معنی داری بین دو گروه آزمون و مقایسه در حیطه نگرش وجود نداشت (0/05<P).

    نتیجه گیری

     با توجه به نقش گسترده نیروهای نظامی در زمان بحران آموزش پرسنل وظیفه از طریق برنامه آموزشی منسجم و برگزاری کلاس های آموزشی همراه با تاکید بر آموزش عملی توصیه می گردد.

    کلید واژگان: سربازان, دگرامدادی, بحران, آموزش}
    Zahra Chegeni, Shahla Aliyari*, AmirHosein Pishgooie, Morteza Sarahang
    Background and Aim

    Our country is exposed to all kinds of natural and man-made hazards. The armed forces with the ability of regional distribution and quick action, are one of the first organizations to become present in crisis. Therefore, this study was designed to determine the effect of buddy aid education on the knowledge, attitude, and performance of soldiers.

    Methods

    The present study is an experimental and two-group study conducted in 2017. Two units from which settled in Khorramabad were randomly allocated to two experimental and comparison groups. 25 soldiers from each group (experimental and comparison) were selected by simple random sampling. The researcher held six two-hour sessions of buddy aid education in the form of combination training for the experimental group. No intervention was performed by the researcher for the comparison group and like the previous procedure, the training of the comparison group was carried out by lecture method. Knowledge and attitude questionnaires and 5 valid and reliable researcher-made checklists were used to collect data. Questionnaires and checklists were completed before and one week after the intervention by the research units in both experimental and comparison groups. Fisher's test, independent sample t-test and paired sample t-test were used to analyze the data.

    Results

    There was no significant difference between the two groups in terms of demographic characteristics (P>0.05). Besides, there was no significant difference between the two groups in knowledge, attitude and practice before the intervention (P>0.05). After the educational intervention, there was a significant difference between the two experimental and comparison groups in the mean scores of the knowledge areas and the 5 cases of performance (fracture care, bleeding control, transportation of the injured by firefighting procedures, stick and crawl methods) (P>0.05) so that the test group score was higher in both knowledge and performance. There was no significant difference between the two experimental and comparison groups in the attitude (P>0.05).

    Conclusion

    Given the important and wide role of armed forces in crisis, training of duty personnel through a coherent training program and holding of training classes with an emphasis on practical training is recommended.

    Keywords: Soldiers, Buddy Aid, Crisis, Education}
  • محمد رستمی، اسفندیار آزاد، فاطمه رحمتی*
    زمینه و هدف

    در پاسخ به افزایش روزافزون میزان خودکشی در ارتش های جهان که از آمار قابل توجهی نیز برخوردار است، توجه و تمرکز روی توسعه و اجرا مداخلات پیشگیری کننده از خودکشی افزایش یافته است. بر همین اساس مطالعه حاضر قصد دارد اثربخشی درمان شناختی رفتاری کوتاه مدت بر کاهش افکار خودکشی گروهی از سربازان وظیفه را موررد بررسی قرار دهد.

    روش ها

    در یک مطالعه نیمه آزمایشی و براساس یک طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل، 24 سرباز ابتدا با استفاده از نمونه گیری هدفمند انتخاب و سپس در قالب دو گروه آزمایش و کنترل 12 نفره به صورت تصادفی تقسیم و جایگزین شدند. درمان شناختی رفتاری کوتاه مدت در قالب 10 جلسه و به صورت هفتگی بر روی گروه آزمایش اجرا گردید. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه افکار خودکشی بک بود. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه 21) و آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره تجزیه و تحلیل شدند.

    یافته ها

    تحلیل داده نشان داد که درمان شناختی رفتاری کوتاه مدت در کاهش افکار خودکشی سربازان بعد از اتمام دوره مداخله به صورت معنی داری موثر است (0/05> P).

    نتیجه گیری

    براساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که درمان شناختی رفتاری کوتاه مدت در کاهش افکار خودکشی سربازی سربازان موثر است. بنابراین مداخله به کار رفته در پژوهش حاضر می تواند به عنوان روشی مناسب جهت کاهش افکار خودکشی گرایانه به ویژه در سربازان و نظامیان، در کلنیک های روانشناسی و مشاوره به کار گرفته شود.

    کلید واژگان: افکار خودکشی, درمان شناختی رفتاری کوتاه مدت, سربازان}
    Mohammad Rostami, Esfandiar Azad, Fatemeh Rahmati*
    Background and Aim

    In response to the increasing rate of suicides in the world's armies, which also has significant statistics, attention and focus on the development and implementation of suicide prevention interventions have increased. Accordingly, the present study intends to evaluate the effectiveness of brief cognitive-behavioral therapy on reducing suicidal ideation of a group of soldiers.

    Methods

    In a quasi-experimental study based on a pre-and post-test design and control group, 24 soldiers were first selected using purposive sampling and then randomly divided into two experimental and control groups of 12 people. Brief cognitive-behavioral therapy was performed in the form of 10 sessions on a weekly basis for the experimental group. Data collection tools were Beck Scale for Suicidal Ideation (BSSI). The collected data were analyzed using univariate analysis of covariance methods in SPSS (V21.0) software.

    Results

    Data analysis showed that brief cognitive-behavioral therapy was significantly effective in reducing soldiers' suicidal ideation after the intervention (P <0.05).

    Conclusion

    Based on the research findings, it can be concluded that brief cognitive-behavioral therapy is effective in reducing soldiers' suicidal ideation. Therefore, the intervention used in the present study can be used as an appropriate method to reduce suicidal ideation, especially in soldiers and militaries, in psychological centers.

    Keywords: Suicide Ideation, Brief Cognitive Behavioral Therapy, Soldiers}
  • زهرا السادات اسدی، مریم افشاری، محسن مرادی نیا، مهدی کنگاوری، فاروق محمدیان*
    زمینه و هدف

     اختلالات اسکلتی عضلانی از جمله عوامل شایع آسیب های شغلی و  ناتوانی در کشورهای جهان به شمار می رود. یکی از دورانی که افراد در معرض خطر اختلالات اسکلتی عضلانی می باشند، دوران سربازی است. با توجه به اهمیت سلامت سربازان که یکی از ارکان اصلی نظامی کشور هستند و با عنایت بر اینکه مطالعات قبلی بیشتر به بررسی سایر مشاغل پرداخته اند. لذا  این مطالعه با هدف تعیین تاثیر برنامه مداخله ای برسطح ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی عضلانی بر روی سربازان در بخش های مختلف یک واحد نظامی انجام گردید.

    روش ها

     مطالعه حاضر یک پژوهش نیمه تجربی بود که بر روی 140 نفر از کارگران مرد مشغول بکار حمل دستی بار در واحدهای مختلف یک منطقه نظامی در جنوب ایران، در سال 1398 انجام شد. نمونه گیری به شیوه نمونه گیری در دسترس بود. ارزیابی و تعیین سطح ریسک خطر ابتلا به اختلالات اسکلتی-عضلانی با استفاده از نرم افزار ارزیابی سریع مواجهه (QEC)  انجام شد. مداخله آموزشی برای گروه مداخله به تعداد 4 جلسه آموزشی 60 دقیقه ای برگزار شد. یک ماه پس از اتمام مداخله آموزشی مجددا ارزیابی سطح ریسک خطر ابتلا به اختلالات اسکلتی-عضلانی در هر دو گروه تعیین شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری 24-SPSS صورت گرفت.

    یافته ها

     سطح ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی عضلانی بعد از مداخله آموزشی در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل کاهش پیدا کرده است و از لحاظ آماری و معنادار بود (0/05>P). همچنین بعد از مداخله آموزشی در دو گروه مداخله و کنترل از لحاظ سطح مواجهه با ریسک فاکتورهای ارتعاش، سرعت در کار و استرس شغلی تغییراتی در سطح ریسک ایجاد نشده بود و از لحاظ آماری آموزش باعث تفاوت معنادار در این سه فاکتور نشده است (0/05<P). سطح ریسک مواجهه کل بدن برای اختلالات اسکلتی عضلانی در دو گروه مداخله و کنترل بعد از مداخله آموزشی از لحاظ آماری معنادار می باشد (0/05>P).

    نتیجه گیری

    بر اساس یافته های تحقیق حاضر میزان اختلالات اسکلتی عضلانی در سربازان بالا بود و تمرینات اصلاحی تاثیر معنی داری بر اختلالات اسکلتی عضلانی داشت. از آنجایی که اختلالات اسکلتی عضلانی قابل پیشگیری هستند می توان نتیجه گرفت که آموزش های برنامه ریزی شده به جامعه هدف از جمله مداخلات آموزشی می تواند موثر و مفید باشد.

    کلید واژگان: مداخله, حمل صحیح بار, وضعیت بدنی, سربازان, واحد نظامی}
    Zahra Sadat Asadi, Maryam Afshari, Mohsen Moradinia, Mehdi Kangavari, Farough Mohammadian*
    Background and Aim

    Musculoskeletal disorders are among the most common causes of occupational injuries and disabilities in countries around the world. One of the times when people are at risk for musculoskeletal disorders is during the military. Considering the importance of soldiers' health, which is one of the main military pillars of the country, and considering that previous studies have further examined other occupations. Therefore, the aim of this study was to determine the effect of the intervention program on the level of risk of musculoskeletal disorders in soldiers in different parts of a military unit.

    Methods

    The present study was a quasi-experimental study that was performed on 140 male workers working by hand in different units of a military area in southern Iran in 2020. Sampling was available by sampling method. Assessing and determining the risk level for musculoskeletal disorders was performed using Rapid Exposure Assessment (QEC) software. Educational intervention for the intervention group, 4 60-minute training sessions were held. One month after the end of the educational intervention, the risk assessment of the risk of developing musculoskeletal disorders in both groups was determined. Data analysis was performed using SPSS-24 statistical software.

    Results

    The level of risk of musculoskeletal disorders after the educational intervention in the intervention group decreased compared to the control group and was statistically significant (P<0.05). Also, after the educational intervention in the two groups of intervention and control, in terms of the level of exposure to the risk factors of vibration, speed at work and job stress, there were no changes in the level of risk and training did not cause a statistically significant difference in these three factors (P>0.05). The level of whole body exposure risk for musculoskeletal disorders in the two groups of intervention and control after educational intervention is statistically significant (P<0.05).

    Conclusion

    Based on the findings of the present study, the rate of musculoskeletal disorders in soldiers was high and correctional exercises had a significant effect on musculoskeletal disorders. Since musculoskeletal disorders are preventable, it can be concluded that planned trainings to the target community, including educational interventions, can be effective and useful.

    Keywords: Intervention, Proper handling of load, Physical condition, Soldiers, Military unit}
  • Ali Makateb *, Reza Bayat
    Background

     Military activities cannot be classified as pure isometric or pure dynamic exercise. The effects of these activities on intra ocular pressure (IOP) have not been investigated so far.

    Objectives

     The current study aimed to evaluate the short-term effects of military activities on IOP.

    Methods

    Following a cross-sectional design, this study was conducted on 44 soldiers in the Islamic Republic of Iran Army. Soldiers’ heart rate and IOP were recorded before marching activities at rest, immediately after marching, and 30 minutes after the march. The measurements were repeated in the same process in 3 months. The marching activity was the same for all participants and took 60 minutes.

    Results

     In total, 44 soldiers were studied, with a mean age of 21.80 ± 1.56 years. The IOP measurements before, immediately after, and 30 minutes after the marching were significantly different. IOP was significantly lower after the march (P < 0.001), and 30 minutes after the march, it was increasing gradually. The same results were observed in the IOP measurements 3 months later. We found no association between IOP after marching and heart rates before and after marching. Also, no significant association was observed between IOP and age.

    Conclusions

     IOP was significantly decreased after marching, but it was transient. The results indicate that the dynamic component in military marches is more prominent than isometric parts.

    Keywords: Glaucoma, Soldiers, Military March, Intra-ocular Pressure}
  • یوخابه محمدیان، اسماعیل موسوی اصل، سجاد خانجانی، بهزاد مهکی، پرویز دباغی*
    زمینه و هدف

    رفتار خودجرحی غیرخودکشی گرا پیش بین قوی اقدام به خودکشی در آینده محسوب می شود. رفتارهای خودجرحی غیرخودکشی گرا در نمونه های نظامی بیشتر است. به منظور فهم بهتر این رفتار و عوامل مرتبط و میانجی آن پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش واسطه ای شفقت به خود در رابطه بین ناگویی هیجانی و علایم شخصیت مرزی با اقدام به رفتار خودجرحی غیرخودکشی گرا در سربازان انجام شد.

    روش ها: 

    طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی از طریق الگویابی مدل معادلات ساختاری بود. تعداد 254 سرباز از ارتش در شهر تهران در سال 1398 به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه های خود آسیبی عمدی، ناگویی هیجانی، علایم شخصیت مرزی و شفقت به خود را تکمیل کردند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر از طریق مدل معادلات ساختاری با استفاده از نسخه 23 نرم افزار SPSS و Liserl-8.80 انجام شد.

    یافته ها:

     رفتارهای خودجرحی با نمره کلی ناگویی هیجانی (39/0r=،01/0>p) و علایم مرزی (64/0r=،01/0>p) رابطه مثبت و معنی دار دارد، در حالی که با شفقت به خود (69/0-r=،01/0>p) رابطه منفی و معنی دار دارد. همچنین شفقت به خود با نمره کلی ناگویی هیجانی (41/0r=-،01/0>p) و علایم مرزی (60/0r=-،01/0>p) رابطه منفی و معنی دار دارد. علاوه بر این، نتایج تحلیل مسیر نشان داد که شفقت به خود نقش میانجی را در رابطه بین ناگویی هیجانی و علایم شخصیت مرزی با اقدام به رفتارخودجرحی غیرخودکشی گرا ایفا می کند.

    نتیجه گیری: 

    بر اساس نتایج این پژوهش می توان گفت شفقت به خود به عنوان عامل محافظت کننده در برابر اثرات منفی ناگویی هیجانی و علایم شخصیت مرزی عمل می کند. ناگویی هیجانی و علایم شخصیت مرزی عامل موثری در اقدام به رفتارهای خودجرحی است که می تواند به واسطه سازه شفقت به خود میانجی گری شود؛ بنابراین این عامل را می توان در تدوین برنامه های پیشگیری و درمانی برای رفتارهای خودجرحی غیرخودکشی گرا در سربازان مدنظر قرارداد.

    کلید واژگان: شفقت به خود, ناگویی هیجانی, رفتارهای خود جرحی غیر خودکشی گرا, علایم شخصیت مرزی, سربازان}
    Youkhabeh Mohammadian, Esmaeil Mousavi Asl, Sajad Khanjani, Behzad Mahaki, Parviz Dabaghi*
    Background and Aim

    Non-suicidal self-injurious behaviors could strongly predict future suicide attempts. To better understand this behavior and related and mediating factors, this study was conducted to determine the mediating role of self-compassion in the relationship of Alexithymia and symptoms of Borderline Personality with non-suicidal self-injury behaviors in soldiers.

    Methods

    The study design was descriptive-correlational through structural equation modeling. The sample of the study (n=254) was selected by convenience sampling method among all the army soldiers in Tehran, Iran in 2019. The soldiers completed the scales including the Deliberate Self-harm Inventory (DSHI), Borderline Personality Scale (STB), Self-Compassion Scale (SCS) Short-Form, Cognitive Flexibility Inventory (CFI), and The Perth Alexithymia Questionnaire. Data were analyzed via Pearson correlation coefficient and the path analysis of structural equation modeling using SPSS-20 and Lisrel-8.80.

    Results

    The NNSI is significantly correlated with a general score of Alexithymia (p=0.01, r=0.39) and borderline symptoms (p=0.01, r=0.64). However, it has a negative correlation with self-compassion score (p=0.01, r=-0.60). The self-compassion score is also negatively correlated with the general score of Alexithymia (p=0.01, r=-0.41) and borderline symptoms (p=0.01, r=-0.60). Moreover, the results of the path analysis showed that self-compassion acts as a mediator between the relation of NSSI with Alexithymia and borderline symptoms.

    Conclusion

    Self-compassion could be a protective factor against the negative effects of Alexithymia and borderline symptoms. In other words, the critical Alexithymia and borderline symptoms leading to NNSI behaviors are mediated by self-compassion. Thus, including this protective factor in preventive and therapeutic programs for NNSI in soldiers is highly recommended.

    Keywords: Self-compassion, Alexithymia, Non-suicidal Self-Injury Behaviors, Symptoms of Borderline Personality, Soldiers}
  • محمدابراهیم حکم آبادی*، فائزه بهمنی، نسرین گودرزی، محمود بهنامی نیا، جواد غفوری نسب، محمد مهدی صادقی خباز
    زمینه و هدف

    سربازی دوره ای است که می تواند برای برخی از سربازان، بستری برای تنش و آسیب های روانی باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان ذهن آگاهی بر راهبردهای مثبتن تنظیم هیجان و کنش های اجرایی سرباز دانشجویان انجام شد.

    روش ها: 

    پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و پس آزمون بود. جامعه پژوهش شامل سرباز دانشجویان حاضر در مرکز پدافند هوایی شمال شرق امام رضا (ع) در شهر مشهد بود. 40 سرباز با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و ضمن دارا بودن ملاک های ورود، به صورت تصادفی در دو گروه جایگذاری شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه راهبردهای تنظیم هیجان و نرم افزار آزمون برج لندن بود که در پیش آزمون و پس آزمون بر روی نمونه پژوهش اجرا شدند.

    یافته ها: 

    نتایج به دست آمده نشان داد که مداخلات ذهن آگاهی توانسته تاثیر معناداری بر افزایش میانگین اعضای گروه آزمایش در کنش های اجرایی (001/0>P) و بهبود سطح راهبردهای تنظیم هیجان (001/0>P) داشته باشد.

    نتیجه گیری:

     با توجه به اثربخشی معنادار ذهن آگاهی بر متغیرهای پژوهش، به نظر می رسد اجرای این روش درمانی در سطوح گسترده جامعه سربازان، می تواند سلامت روان این قشر از جامعه را بهبود بخشد.

    کلید واژگان: ذهن آگاهی, راهبردهای تنظیم هیجان, کنش های اجرایی, سربازان}
    MohammadEbrahim Hokmabadi*, Faezeh Bahmani, Nasrin Goodarzi, Mahmood Bahnaminia, Javad Ghafoorinasab, MohammadMahdi Sadeghi Khabbaz
    Background and Aim

    Military service is a period that can be a source of tension and psychological trauma for some soldiers. The purpose of this study was to investigate the effectiveness of mindfulness therapy on positive emotion regulation strategies and executive function.

    Methods

    This study was a quasi-experimental study with pre- and post-test with control and post-test groups. The study population consisted of soldiers in Imam Reza (AS) Northeast Air Defense Center in Mashhad. Forty soldiers were selected by convenience sampling and were assigned randomly into two groups. The tools used in this study were the Emotional Adjustment Strategies Questionnaire and the Tower of London Questionnaire.

    Results

    The mindfulness interventions had a significant effect on increasing the mean score of the experimental group in executive function (P<0.001) and improving the level of emotion regulation strategies (P<0.001).

    Conclusion

    Considering the significant effect of mindfulness on research variables, it seems that implementation of this treatment at the broader levels of the community of soldiers can improve the mental health of this community.

    Keywords: Mindfulness, Emotion Regulation Strategies, Executive Behaviors, Soldiers}
  • MohammadHosein Fadaei, Mahya Torkaman, Jamileh Farokhzadian *
    Background

     Spiritual well-being is the newest dimension of health, which is placed along with the physical, mental, and social aspects of health. Since soldiers in military barracks are exposed to multiple psychological pressures, their psychological well-being can be affected.

    Objectives

     This study aimed to evaluate the spiritual well-being and psychological well-being and the relationship between these two concepts among soldiers in military service.

    Methods

     A descriptive-analytical study was conducted at a military barracks in Iran in 2019. The study population included 301 soldiers selected using a convenience sampling method. Data were collected using three questionnaires for data on sociodemographic, psychological well-being, and spiritual well-being.

    Results

     The results showed that soldiers' spiritual well-being (Mean ± SD: 100.6 ± 12, 30, range: 50 – 120) and Psychological well-being (PWB) (Mean ± SD: 85.85 ± 7.91, range: 48 – 104) were at high levels. Furthermore, a significant correlation was observed between spiritual well-being and psychological well-being (P value< 0.001, r = 0.41).

    Conclusion

     Considering the correlation between spiritual well-being and psychological well-being among soldiers in military service, it is possible to improve their psychological well-being by promoting spiritual well-being. In this regard, more interventional and combination studies are recommended in the field of psychological well-being and spiritual well-being.
     

    Keywords: Spiritual Well-being, Soldiers, Psychological Well-being, Military Barracks}
  • کاظم قدرتی شاه توری، امیرمحسن راه نجات*، پرویز دباغی، ارسیا تقوا، وحید دنیوی، محمدرضا ابراهیمی، فهیمه قهوه چی الحسینی
    زمینه و هدف

    با توجه به شیوع بالای خودزنی در دوره سربازی بعنوان یک دوره مهم و بعضا پر استرس برای جوانان، تعیین راه های پیشگیری و کاهش آن ضروری است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر بهبودی تنظیم شناختی- هیجان در سربازان اقدام کننده به خودزنی انجام شد.

    روش ها: 

    پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی دو گروهی از نوع مداخله ای قبل و بعد بود که در سال 1398 انجام شد. جامعه آماری شامل 20 نفر از سربازان مراجعه کننده به بیمارستان روان پزشکی 505 نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران در شهر تهران بود که به صورت نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند و در 2 گروه 10 نفری (آزمایش و کنترل در انتظار درمان) تخصیص یافتند. گروه آزمایش در 10 جلسه 90 دقیقه ای تحت درمان طرحواره درمانی هیجانی قرار گرفت، در حالی که گروه کنترل در انتظار درمان هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزارها شامل سیاهه خودگزارشی خودزنی (ISAS)، پرسشنامه تنظیم شناختی - هیجان (CERQ)، مقیاس طرح واره هیجانی لیهی (LESS) و پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی محقق ساخته بود.

    یافته ها: 

    میانگین سن سربازان در گروه آزمایش و کنترل در انتظار درمان به ترتیب 1/6±19/7 و 1/7±19/5 سال بود. همه مرد و مجرد بودند. تحلیل نتایج با استفاده تحلیل کوواریانس چندمتغیره حکایت از آن داشت که طرحواره درمانی هیجانی به طور معناداری اقدام به خودزنی (75 درصد) را در سربازان دریافت کننده مداخله کاهش و تنظیم شناختی- هیجان (76 تا 89 درصد در تمام ابعاد تنظیم شناختی - هیجان) را به طور معناداری در آنان افزایش داده است (01/0>P).

    نتیجه گیری:

     با توجه به نتایج مطالعه حاضر پیشنهاد می شود روان شناسان مراکز مشاوره نظامی پس از طی نمودن دوره های آموزشی لازم، رویکرد طرح واره درمانی هیجانی را به عنوان یکی از مداخله های درمانی اثربخش در درمان و کاهش اقدام به خودزنی در کارکنان پایور و وظیفه به کار بگیرند.

    کلید واژگان: طرحواره درمانی هیجانی, تنظیم شناختی- هیجان, خودزنی, سرباز}
    Kazem Ghodrati Shahtoori, AmirMohsen Rahnejat*, Parviz Dabaghi, Arsia Taghva, Vahid Donyavi, MohammadReza Ebrahimi, Fahimeh Ghahvehchi Hosseini
    Background and Aim

    Given the high prevalence of self-mutilation during military service as an important and sometimes stressful period for young people, it is essential to identify the interventions that prevent or reduce this problem. This study aimed to investigate the effectiveness of Emotional Schema Therapy on improving cognitive emotion regulation in the soldiers with self-mutilation attempts.

    Methods

    This study was conducted following a pretest-posttest quasi-experimental study design in 2019. The participants in this study consisted of 20 soldiers who referred to (505 Army Psychiatric Hospital) and were selected using availability sampling assigned to two groups, the experimental group and the control group awaiting treatment (10 in each group). Participants in the experimental group received 10 sessions of Emotional Schema Therapy for 90 minutes per week, and participants in the control group awaiting treatment did not receive any intervention. The instruments used in this study included Inventory of statements about self-injury (ISAS), Cognitive Emotion Regulation Questionnaire (CERQ), Leahy Emotional Schema Scale (LESS), and a researcher-made demographic information questionnaire.

    Results

    The mean ages of soldiers in the experimental and control groups were 19.7±1.6 and 19.5±1.7 years old, respectively. All participants were male and single. The results obtained from Multivariate Analysis of Covariance (MANCOVA) confirmed the effect of Emotional Schema Therapy on reducing self-mutilation attempts (75%) and increased cognitive emotion regulation (76-89 percent) in soldiers (P<0.01).

    Conclusion

    According to the findings of the present study, it is suggested that Emotional Schema Therapy was effective and psychologists in military counseling centers after completing the necessary training courses, use the emotional schema therapy approach to treat and reduce self-mutilation attempts in soldiers.

    Keywords: Emotional Schema Therapy, Cognitive Emotion Regulation, Self-mutilation, soldiers}
  • Moeen Ranjbar, Seyed Zia Hejripour, Mohammad Darvishi, Ebrahim Karimi*
    Background

    The mortality rate of out-of-hospital cardiac arrest (OHCA) is high and it’s shown that bystander CPR increases the survival rate of these patients by two to three-folds. Several methods are introduced to improve the acquisition and retention of CPR-related knowledge learned in courses.

    Objectives

    The current study aimed to compare three different methods of teaching CPR in terms of primary acquisition and retention of such skills in soldiers.

    Methods

    This study was performed from November 2019 to February 2020 on selected duty male soldiers doing their military service. Participants were randomized into 1 of the following 4 groups: (1) A lecture-based, 30-minute class session followed by a one-hour practice on a manikin; (2) a 20-minute instructional video followed by a one-hour practice on a manikin; (3) a 20-minute instructional video without practice on a manikin (video only); and (4) no intervention. The performance and retention of CPR skills were assessed using a checklist by two referees. The preparation score, ABC score, and total score were assessed using this checklist.

    Results

    Fifty male participants with a mean age of 22.44 ± 2.08 years were included. The median score of groups 1 - 3 increased significantly after the intervention compared to the pre-test results. Group 3 (video only) experienced the highest increment in the preparation score (2.30). Concerning the ABC and total scores, group 1 (class session) showed the highest increment of scores (22.70 and 24.82, respectively). Group 3 (video only) showed the most sustained results compared to groups 1 and 2 one month after the intervention.

    Conclusions

    According to the results, the classroom session teaching with a manikin practice accompanied better acquisition of CPR skills. However, the retention of CPR skills is better maintained with a simple video-only method.

    Keywords: CPR Performance, Resuscitation, Cardiac Arrest, CPR Training, Retention, Soldiers}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال