به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « mycorrhiza » در نشریات گروه « اکولوژی »

تکرار جستجوی کلیدواژه «mycorrhiza» در نشریات گروه «کشاورزی»
  • سید شهرام الیاسی، علیرضا پیرزاد*، جلال جلیلیان، ابراهیم روحی، عادل سی و سه مرده

    به منظور تاثیر انواع خاک ورزی بر خصوصیات مورفو- فیزیولوژیکی مرتبط با عملکرد کمی، کیفی و ارزش علوفه ای گیاه ماشک (Vicia pannonica) در تناوب زراعی با گندم آزمایش حاضر در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و در سال های 1398- 1396 اجرا شد. تیمارها شامل کاشت گیاه ماشک به صورت کم خاک ورزی، کشت مستقیم و خاک ورزی مرسوم اعمال شد. در تیمار کشت مرسوم شاخص سطح برگ، عملکرد کوانتومی، رطوبت نسبی برگ، نیتروژن و فسفر برگ به ترتیب نسبت به کم خاک ورزی و کاشت مستقیم کاهش داشتند. کاشت مرسوم باعث کاهش کلروفیل در برگ ها به میزان 1/20 و 6/35 درصد به ترتیب نسبت به کم خاک ورزی و کشت مستقیم شد. بیشترین میزان تغییرات دمای تاج پوشش با محیط در تیمار بدون خاک ورزی بود و همبستگی معنی داری (**98/0=R) با رطوبت نسبی برگ داشت. کمترین مقدار آنزیم های آنتی اکسیدانت شامل کاتالاز، پراکسیداز و سوپر اکسید دیسموتاز در برگ گیاهان کشت شده به روش کشت مستقیم و بیشترین میزان در کشت مرسوم مشاهده شدند. میزان کلونیزاسیون و اسپوریزاسیون قارچ های مایکوریزا و همچنین تعداد گره های ریزوبیومی در کشت مستقیم افزایش معنی داری را به ترتیب نسبت به تیمار کم خاک ورزی و کشت مرسوم داشتند. کشت مستقیم باعث افزایش درصد هضم پذیری علوفه شد که همبستگی معنی داری (**96/0=R) با کاهش دمای تاج پوشش داشت. نتایج در این آزمایش نشان دادند که صفات مورفو- فیزیولوژیکی اندازه گیری شده و کیفیت علوفه در گیاه ماشک تحت تاثیر انواع خاک ورزی قرار گرفتند، به طوری که بهبود وضعیت در تمامی صفات در کشت مستقیم و کم خاک ورزی نسبت به کشت مرسوم حاصل شد.

    کلید واژگان: اکسیدانت, رطوبت نسبی برگ, طیف سنجی مادون قرمز نزدیک (NIR), کلروفیل, مایکوریزا}
    Seyed Shahram Elyasi, Alireza Pirzad *, Jalal Jalilian, Ebrahim Rohi, Adel Siosemardeh
    Introduction

    Vetches are especially important due to their resistance to cold and water-deficient stresses, and due to the high amount of crude protein and detergent fibers, they have the same nutritional value as alfalfa and clover. Planting vetch can increase soil nitrogen due to the symbiosis of its root nodes with Rhizobium bacteria. No-tillage reserves more moisture in the soil than other tillage systems. No-tillage and reduced tillage significantly increase mycorrhizal fungi in soil compared to conventional tillage. Increased leaf area index (LAI) and dry matter in plants under reduced and no-tillage systems have been observed, too. Also, increases in chlorophyll concentration, decreases in canopy temperature, increases in plant height and improvements in forage quality in plants under a no-tillage system have been reported. This experiment evaluated the effects of different types of tillage on morpho-physiological traits related to yield and quality of vetch forage to protect the soil and select the best tillage system.

    Materials and Methods

    This experiment was carried out in Saral Rainfed Agricultural Research Station located 55 km north of Sanandaj county, Kurdistan province, in the west of Iran. The effects of reduce tillage (RT), no-tillage (NT) and conventional tillage (CT) systems were evaluated on rainfed vetch in rotation with wheat during two years (2018-02019). Sowing date was 18 and 9th of October in the two experimental years respectively. All sampling of rhizobium nodules, relative leaf water content, leaf area index, chlorophyll and carotenoids, chlorophyll fluorescence, canopy temperature, enzymes, proline, hydrogen peroxide, malondialdehyde, leaf soluble proteins and carbohydrates, leaf elements took place in early seed filling stage. The combined (2-year data) analysis of variance (ANOVA) was performed using SAS software by the general linear model (GLM). The means value were compared using Duncan’s range test at P ≤ 0.05.

    Results and Discussion

    In this study, the yield of dry forage in reduced and no-tillage systems increased by 14 and 24%, respectively, compared to CT. A significant relationship (R = 0.75*) was obtained between the relative leaf water content and dry forage yield. According to the results, vetch in the no-tillage system had the highest percentage of colonization (30.16%), the number of fungal spores (179.8), and rhizobium nodes (12.16) on the roots. The high symbiosis of mycorrhizal fungi in RT and NT compared to CT was probably due to higher water uptake and higher RWC. In the present study, vetches under the NT system probably had higher chlorophyll a and b concentration due to more moisture and higher nitrogen and phosphorus in leaves. The results showed that the tillage treatments had significant effects on the activity of reactive oxygen species (ROS), which was directly related to the amount of plant moisture and antioxidant enzymes. The lowest activity of enzymes was in vetches under a no-tillage system. 

    Conclusion

    In this experiment, reduced and no-tillage systems increased yield compared to conventional tillage. Significant increases in relative leaf water content and canopy temperature difference were observed in different types of tillage. Chlorophyll content and carotenoids in plants grown in the conventional tillage were lower than in reduce and no-tillage systems. The percentage of colonization, sporulation of mycorrhizal fungi, and the number of rhizobium nodes were higher in no-tillage system. The levels of antioxidant enzymes, hydrogen peroxide, malondialdehyde, and proline increased in CT compared to RT and NT. Types of tillage in rainfed conditions due to biological and structural changes in the soil cause positive morpho-physiological changes and forage quality in rainfed vetch seem to be effective in increasing yield and improving growth conditions.

    Keywords: Chlorophyll, Forage, Mycorrhiza, Near-Infrared Reflectance (NIR), Oxidant, Relative Leaf Water Content}
  • صائب جلال پور، علیرضا یدوی*، محسن موحدی دهنوی، هوشنگ فرجی
    مقدمه و اهداف
    وابستگی بیش از حد به مصرف کودهای شیمیایی جهت تولید محصولات کشاورزی امروزه منجر به مشکلات عمده زیست محیطی شده است. لذا جهت کاهش آلودگی خاک و هزینه تولید کودهای شیمیایی استفاده از کودهای زیستی ضروری می باشد. این تحقیق با هدف تعیین مقدار مناسب کود شیمیایی فسفره در ترکیب با کودهای زیستی سویا انجام گرفت.مواد و
    روش
    آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار انجام گرفت. فاکتور اول شامل کاربرد کود شیمیایی فسفره (صفر،60، 120و 180 کیلوگرم در هکتار سوپرفسفات تریپل) و فاکتور دوم شامل کاربرد کود زیستی فسفره (شاهد، کود زیستی فسفاته به رشد، قارچ مایکوریزا، کود زیستی فسفاته به رشد + قارچ مایکوریزا بود.
    یافته ها
    افزایش کود شیمیایی فسفره از صفر تا 180 کیلوگرم در هکتار باعث افزایش معنی دار شاخص کلروفیل (17 درصد) ارتفاع بوته (5/8 درصد)، ، میزان نور جذب شده (6/1 درصد)، عملکرد بیولوژیک (24 درصد) و اجزائ عملکرد سویا شد. کودهای زیستی نیز افزایش معنی داری در صفات مذکور ایجاد نمود. برهمکنش کودهای شیمیایی و زیستی فسفره نیز بر شاخص سطح برگ و عملکرد دانه سویا معنی دار گردید و در هرسطح از مصرف کود شیمیایی بیشترین مقدار این صفات مربوط به کاربرد کود زیستی فسفاته به رشد+ قارچ مایکوریزا بود.
    نتیجه گیری
    با افزایش مصرف کود شیمیایی فسفره از کارایی کاربرد کودهای زیستی در بهبود عملکرد دانه سویا کاسته شد. لذا می توان اظهار داشت در راستای دستیابی به تولید پایدار سویا بایستی از ترکیب کودهای زیستی و مقادیر پایین تر کود شیمیایی فسفره بهره برد.
    کلید واژگان: ارتفاع بوته, تعداد دانه در غلاف, درصد روغن, کود زیستی فسفاته به رشد, مایکوریزا}
    Saeb Jalalpour, Alireza Yadavi *, Mohsen Movahhedi Dehnavi, Hooshang Farajee
    Background and Objective
    Excessive reliance on the use of chemical fertilizers to produce agricultural products today has led to major environmental problems. Therefore, in order to reduce the soil pollution and the cost of producing chemical fertilizers, it is necessary to use bio-fertilizers. This research was done to aim of determining the appropriate amount of phosphorus chemical fertilizer in combination with bio-fertilizers for soybean.
    Material and Methods
    The experiment was conducted as a factorial base of a randomized complete block design with 3 replications. The first factor included the application of phosphorus chemical fertilizer (zero, 60, 120 and 180 kg/ha triple superphosphate) and the second factor included the application of phosphorus bio-fertilizer (control, Behroshd bio-fertilizer, mycorrhiza and Behroshd bio-fertilizer + mycorrhiza)
    Results
    The increase of phosphorus chemical fertilizer from zero to 180 kg/ha increased chlorophyll index (17%), plant height (8.5%) percentage of absorbed light (1.6%), biological yield (24%) and yield components of soybean significantly. The use of biological fertilizers also caused a significant increase in the mentioned traits. The interaction effect of chemical and biological phosphorus fertilizers was significant on the leaf area index and soybean yield, so that at each level of chemical fertilizer use, the highest of these traits was related to the application of Behroshd bio-fertilizer + mycorrhizal.
    Conclusion
    Increasing of phosphorus chemical fertilizer, reduce the bio-fertilizers application efficiency in soybeans yield improving. Therefore, in order to achieve sustainable soybean production, the combination of biological fertilizers and lower amounts of chemical fertilizers should be used.
    Keywords: Behroshd Bio-Fertilizer, Mycorrhiza, Number Of Seeds In Pod, Oil Percentage, Plant Height}
  • A. S. Nakatani, G. S. Machineski*, A. S. Scaramal, A. Colozzi Filho
    Purpose

    This study was carried out to evaluate the effects of the tillage system and consecutive application of swine slurry for seven years on arbuscular mycorrhizal fungal abundance and infective propagules in Brazilian soil with crop rotation.

    Method

    The spore density, the external mycelium, and the most probable number of infective propagules of mycorrhizal fungal abundance were assessed in soil samples from an Oxisol in a long-term field experiment in response to soil management (no-tillage and conventional tillage) and following successive application of swine slurry (0, 30, 60, 90 and 120 m3·ha-1·year-1).

    Results

    A greater amount of external mycelium was observed in soil under no-tillage, while mycorrhizal fungal abundance spore density was greater in soil under conventional tillage. In soil under no-tillage, mycorrhizal fungal abundance infective propagules were more abundant; however, in soil with both management systems, this variable was reduced with different levels of swine slurry application. In no-tillage, the main source of mycorrhizal fungal abundance propagules is the external mycelium, while in conventional tillage, the main inoculum component is the spores.

    Conclusion

    In this study, we verified that the application of swine slurry, with high phosphorus contents, reduces arbuscular mycorrhizal fungi propagules. However, these effects are mitigated in no-tillage systems compared to conventional tillage.  

    Keywords: Swine slurry, No-tillage, Conventional tillage, Mycorrhiza, Infective propagules}
  • رئوف سید شریفی*، حامد نریمانی

    هدف :

    هدف این آزمایش، ارزیابی اثرات برخی تعدیل کننده های تنش بر گره زایی، سرعت پر شدن دانه و عملکرد عدس دیم ‏بود.

    ‏ مواد و روش ها:

     آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‎ ‎های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه ایی نزدیک مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی ‏در سال زراعی 1401 ‏اجرا شد. فاکتور اول کاربرد کودهای زیستی و آلی در چهار سطح (عدم مصرف به عنوان شاهد، کاربرد ورمی کمپوست، ‏مایکوریزا، کاربرد توام ورمی کمپوست و مایکوریزا)، و فاکتور دوم محلول پاشی نانو ذرات در چهار سطح (محلول پاشی با ‏آب به عنوان شاهد، کاربرد نانو اکسیدسیلیکون، نانواکسیدآهن، کاربرد توام نانواکسید سیلیکون و آهن) شامل می شدند.‏

    یافته ها:

     نتایج نشان داد که کاربرد توام ورمی کمپوست و مایکوریزا شاخص کلروفیل، محتوای نسبی آب، عملکرد پروتئین در ‏هکتار، محتوای آهن و پروتئین دانه (به ترتیب 6/20 و 6/24 درصد) را در مقایسه با عدم کاربرد آنها افزایش داد. نتایج ‏مشابهی نیز در کاربرد نانواکسید آهن و سیلیکون مشاهده شد. طوری که کاربرد توام نانواکسید آهن و سیلیکون شاخص ‏کلروفیل، محتوای نسبی آب، عملکرد پروتئین در هکتار، محتوای پروتئین و آهن دانه (به ترتیب 1/29 و 7 /37 درصد) را در ‏مقایسه با عدم کاربرد آنها افزایش داد. کاربرد ورمی کمپوست و مایکوریزا با نانواکسید آهن و سیلیکون تعداد گره فعال در ‏بوته، دانه در نیام، نیام در بوته، تعداد شاخه جانبی، وزن گره، عملکرد کوانتومی و عملکرد دانه (72 درصد) را نسبت به عدم ‏کاربرد کمپوست و مایکوریزا با نانواکسید آهن و سیلیکون افزایش داد. ‏

    کلید واژگان: آهن, مایکوریزا, ورمی کمپوست, سیلیکون, محدودیت آبی.‏}
    Raouf Seyed Sharifi *, Hamed Narimani

    the aim of this study was to investigate the effects of some ‎stress modulators on nodulation, grain filling rate and yield of rainfed lentil.‎ an experiment as factorial was conducted based on RCBD with three replications in a farm of near the research farm University ‎of Mohagheghi Ardabil ‎in 2022. The first factor application of bio- ‎organic fertilizers in four levels (no application of bio-organic fertilizers as control, ‎application of mycorrhiza, vermicompost, both application of mycorrhiza and vermicompost), ‎ans the seconfd factor nano particle foliar application in four levels (foliar application with ‎water as control, applicatio of nano silicon oxide, nano iron oxide, both aplication of nano ‎silicon-iron oxide) were included.‎ The results showed that both application of vermicompost and mycorrhiza ‎increased chlorophyll index, relative water content, protein yield in hehtar, iron and protein ‎contents of grains (20.6 and 24.6% respectively) in comparison with no application of ‎vemicompost and mycorrhiza. Similar results were observed in application of nano iron-‎silicon oxide. So, both application of nano iron-silicon oxide increased chlorophyll index, ‎relative water content, protein yield in hehtar, iron and protein content of grains (29.1 and ‎‎37.7% respectively) in comparison with no application of nano silicon-iron oxide. Application ‎of vemicompost and mycorrhiza with nano iron-silicon oxide increased number of active ‎nodules per plant, number of grain per pod, number of pod per plant, number of lateral ‎branches, nodule weight, quantum yield and grain yield (72%) in comparison with no ‎application of mycorrhiza and vermicompost and nano iron-silicon oxide. ‎

    Keywords: Iron, Mycorrhiza, Silicon, vemicompost, water limitation ‎}
  • مینا امانی، محسن سبزی نوجه ده*، سعیده علیزاده سالطه، مهدی یونسی حمزه خانلو
    اهداف

    قارچ های میکوریز آربوسکولار از عوامل بهبوددهنده رشد و عملکرد ‏گیاهان هستند. این قارچ‎‏ ‏‎ها از طریق ایجاد ‏تغییرات ‏در برخی از خصوصیات ریشه و جذب عناصرغذایی در ‏گیاهان میزبان موجب تخفیف در اثرات تخریبی حاصل ‏از تنش کمبود آب می‎‏ ‏‎شوند. مطالعه حاضر با ‏هدف ارزیابی عملکرد کمی و کیفی گیاه دارویی ‏ریحان‎ ‎در شرایط گلخانه-‏‏‎ای تحت تاثیر تنش رطوبت به همراه سه گونه ‏قارچ میکوریز آربوسکولار بر روی صفات ‏مورفولوژیکی یا زراعی، ‏رنگیز ه های گیاهی، درصد و عملکرد اسانس این گیاه انجام شد. ‏

    مواد و روش ها

    ‏آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح ‏پایه بلوک‎‏ ‏‎های کامل تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. ‏فاکتورهای ‏آزمایشی شامل تنش رطوبت در چهار سطح 25‏‎ ‎‏(تنش شدید)، 50 (تنش متوسط)، 75 (تنش ملایم) و 100 ‏‏(بدون تنش) درصد ‏ظرفیت ‏مزرعه ای، سه گونه قارچ میکوریز آربوسکولارClarodeoglomus etunicatum (Glomus ‎etunicatum), Funneliformis mosseae (Glomus mosseae), Rhizophagus irregularis (Glomus ‎intraradices)‎‏‎‏ و‏ تیمار شاهد بود. ‏

    یافته ها

    مطابق نتایج به دست آمده ‏افزایش سطح تنش ‏کم‎ ‎آبی باعث کاهش عملکرد بخش هوایی، به عنوان عملکرد ‏اقتصادی ریحان گردید اما همزیستی با میکوریز باعث ‏کاهش اثرات مخرب تنش کم‎ ‎آبی بر گیاه شد. ‏مقادیر پایین و ‏متوسط تنش کم‎ ‎آبی ‏درصد اسانس را افزایش و ‏عملکرد اسانس را کاهش داد.

    نتیجه گیری

    با توجه به نتایج آزمایش می توان بیان کرد که ‏F. mosseae‏ در مقایسه با سایر گونه ها تاثیر بیشتری در ‏‏بهبود ‏اثرات سوء ناشی از تنش کم آبی در اکثر صفات مورد ارزیابی داشت. درحالی که تاثیر قارچ‏‎ R. irregularis ‎‏بر ‏درصد و عملکرد اسانس بالاتر از گونه ‏‎ F. mosseae‏‏بود.

    کلید واژگان: اسانس, تنش کم آبی, ریحان, عملکرد زراعی, میکوریز آربوسکولار.‏}
    Mina Amani, Mohsen Sabzi Nojadeh *, Saeideh Alizadeh-Salteh, Mehdi Younessi Hamzekhanlu
    Background & Objective

    ‎‏ ‏Mycorrhiz species are factors that improve plant growth and yield. The ‎effects of these fungi are ‎exerted by altering some of the root properties and absorbing nutrients in the ‎host plants under water ‎stress conditions. The aim of this study was to evaluate the quantitative and ‎qualitative yield of basil in ‎greenhouse conditions under the influence of different levels of soil ‎moisture and three species of ‎mycorrhiza on morphological or agronomic traits, plant pigments, ‎percentage and Essential oil function. ‎

    Methods & Materials:

     The experiment was factorial with a randomized complete block design with ‎three replications in ‎‎greenhouse conditions. Experimental factors include soil moisture at four levels of ‎‎25 (severe stress), 50 ‎‎(moderate stress), 75 (mild stress) and 100 (no stress) percent of field capacity, ‎three species of ‎mycorrhiza fungi Clarodeoglomus etunicatum (Glomus etunicatum), Funneliformis ‎mosseae (Glomus mosseae), Rhizophagus irregularis (Glomus intraradices) and control treatment.‎

    Results

    ‎According to the results, increasing the level of water stress reduced the performance of the ‎aerial part ‎yield, as the economic performance of basil, but coexistence with mycorrhizae reduced the ‎destructive ‎effects of water stress. Different species of mycorrhiz had positive effects on increasing ‎plant ‎pigments. ‎

    Conclusion

    According to the experimental results, it can be said that F. mosseae‏ ‏compared to other ‎species had a greater effect in improving the adverse effects of dehydration stress in most of the ‎evaluated traits. While the effect of G. intraradicse on the percentage and yield of essential oil was ‎higher than F. mosseae.

    Keywords: Basil, Crop yield, Essential Oil, ‎‏ ‎Mycorrhiza, Water stress.‎}
  • غلامرضا حیدری*، شوبو اکبری، حسین جهانی عزیزآبادی
    اهداف

    کودهای زیستی شامل یک یا چند گونه ارگانیسم خاک زیست با تراکم جمعیتی زیاد یا فرآورده این موجودات می باشند که با هدف بالا بردن حاصلخیزی خاک و دسترسی گیاه به مواد غذایی، در مزارع پایدار به کار میروند. این آزمایش به منظور بررسی عملکرد و شاخص های رشد در تاریخ های مختلف کاشت تحت تاثیر قارچ مایکوریزا انجام گردید.مواد و

    روش

    آزمایش در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه کردستان در سال 1396 بصورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک-های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل قارچ مایکوریزا در چهار سطح شامل (Funneliformis mossea)،(Rhizophagus intraradices)،(Funneliformis mossea+Rhizophagus intraradices) و بدون مایکوریزا (شاهد) و تاریخ کشت در سه سطح (6 ،16 و 26 تیرماه) بود. در این آزمایش شاخص های رشد و صفات مرتبط با عملکرد ذرت اندازه گیری شد.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که در تاریخ کاشت 6 تیرماه بیشترین شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول و تجمع ماده خشک حاصل شدو تاریخ کاشت 26 تیر کمترین مقدار این شاخص ها را داشت. بیشترین مقادیر شاخص سطح برگ و سرعت رشد محصول به تیمار Rhizophagus intraradices مربوط بود. در کل کاربرد میکوریزا باعث افزایش تجمع ماده خشک و عملکرد ذرت نسبت به تیمار شاهد شد. برهمکنش قارچ مایکوریزا و تاریخ کاشت نیز سبب افزایش معنی دار وزن خشک بلال و عملکرد بیولوژیک گردید.

    نتیجه گیری

    بررسی اثرات قارچ مایکوریزا و تاریخ کاشت بر روند رشد نشان داد که تیمار ترکیبی تاریخ کاشت شش تیرماه و قارچ Rhizophagus intraradices از لحاظ شاخص های رشدی، وزن خشک بلال و بوته و عملکرد بیولوژیک از برتری برخوردار بود.

    کلید واژگان: سرعت رشد محصول, شاخص سطح برگ, ذرت علوفه ای, مایکوریزا, وزن خشک بلال}
    Gholamreza Heidari *, Shawbo Akbari, Hossein Jahani-Azizabadi
    Background and Objective

    Biofertilizers include one or more species of high-density soil organisms which are used in sustainable farms with the aim of increasing soil fertility and plant access to nutrients. This experiment was performed to evaluate yield and growth indices of maize at different sowing dates under the influence of mycorrhizal fungi.

    Materials and Methods

    The experiment was conducted in the research farm of Kurdistan University in 2017 as a factorial based on a randomized complete block design with three replications. Factors included mycorrhizal fungi at four levels including (Funneliformis mossea), (Rhizophagus intraradices), (Funneliformis mossea + Rhizophagus intraradices) and without mycorrhiza (control) and sowing date at three levels (6, 16 and 26 July). In this experiment, growth indices and traits related to maize yield were measured.

    Results

    The results showed that the highest leaf area index, growth rate and dry matter accumulation were obtained on 6 July sowing date and 26 July had the lowest values. The highest values of leaf area index and crop growth rate were related to Rhizophagus intraradices treatment. Application of mycorrhiza increased dry matter accumulation and as a result, maize yield compared to the control treatment. The interaction of mycorrhiza fungus and sowing date caused a significant increase in cob dry weight and biological yield.

    Conclusion

    The results showed that the combined treatment of 6 July planting date and Rhizophagus intraradices fungus was superior in terms of growth indices, cob and plant dry weight and biological yield.

    Keywords: Crop Growth Rate, Leaf Area Index, forage maize, Mycorrhiza, dry weight of cob}
  • Okechukwu Umunnakwe *, Joyce Akpan, Francis Nwagwu, Edet Imuk, Bini Ebri
    Purpose

    To evaluate the effect of palm bunch ash and mycorrhiza on soil properties and the performance of cucumber in Calabar.

    Method

    Factorial combination of five levels of palm bunch ash – PBA (0, 3, 6, 9 and 12 t/ha) and two mycorrhiza treatments (inoculated and non-inoculated), laid out in randomized complete block design (RCBD) with three replications. Data were collected on crop growth and yield indices, soil properties (physical, chemical and biological) each year, then combined and analyzed. Duncan’s Multiple Range Test (DMRT) at 5% probability was used to compare the means.

    Results

    There was increase in soil pH, organic carbon, phosphorus, potassium, calcium and magnesium as a result of PBA and mycorrhiza applications. PBA, mycorrhiza and their interactions significantly (p <.0. 05) influenced the vegetative growth and fruit yield of cucumber. Cucumber treated with 12 t/ha PBA had the highest vegetative growth and fruit yield values, which however were similar with those obtained from cucumber treated with 9 t/ha of PBA. Cucumber inoculated with mycorrhiza had superior growth and fruit yield than non-inoculated cucumber. The interaction of mycorrhiza and 12 t/ha PBA produced the highest values of vegetative growth and fruit yield indices, though similar with the interaction of mycorrhiza and 9 t/ha PBA.

    Conclusion

    Palm bunch ash was sufficient at 9 t/ha and is therefore recommended with mycorrhiza for effective soil nutrient enhancement and optimum cucumber production in Calabar.

    Keywords: cucumber, Palm bunch ash, Mycorrhiza, Soil properties, fruit yield}
  • اسماعیل فرخی، علیرضا کوچکی*، مهدی نصیری محلاتی، رحیم خادمی

    آلویه ورا یا صبر زرد (Aloe vera L. Syn: A.barbadensis Miller.) متعلق به تیره لاله (یا آلویه) و جزو گیاهان گوشتی، چندساله، و همیشه سبز می باشد. مدیریت حاصلخیزی در مزرعه یکی از استراتژی هایی است که می تواند عملکرد آلویه ورا را افزایش دهد، اما متاسفانه اطلاعات در مورد مدیریت زراعی این محصول بسیار اندک است. به این منظور آزمایشی به صورت کرت‏های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 92-1391 در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات کشاورزی استان بوشهر به اجرا درآمد. عامل اصلی شامل کاربرد و عدم کاربرد کود گوسفندی (20 تن در هکتار) و عامل فرعی شامل کودهای بیولوژیک و شیمیایی در پنج سطح (1- کود شیمیایی (80 کیلوگرم در هکتار سوپرفسفات تریپل و 200 کیلوگرم در هکتار اوره)، 2- کود بیولوژیک میکوریزا (خاک حاوی قارچ هایی از گونه موسه آ)، 3- کود بیولوژیک نیتراژین شامل باکتری های Azotobacter spp.، Pseudomonas spp. و Azospirillum spp.، 4- ترکیب دو کود بیولوژیک میکوریزا و نیتراژین و 5- شاهد (بدون مصرف کود) بودند. وزن تر بوته، طول و عرض و ضخامت و تعداد برگ، وزن خشک بوته و عملکرد نهایی اندازه گیری و محاسبه شدند. نتایج نشان داد برهم کنش بین کود دامی و کودهای بیولوژیک و شیمیایی بر تمامی صفات اندازه گیری شده معنی دار بود. کاربرد کود دامی در مقایسه با عدم کاربرد آن باعث بهبود شاخص‏های رشد گردید. تلفیق کود دامی با کود شیمیایی بیشترین تاثیر را بر رشد آلویه ورا داشت، به طوری که این تیمار دارای بیشترین وزن خشک و تر بوته به ترتیب با 10/78 و 18/3107 گرم و همچنین بیشترین عملکرد نهایی با 04/36 تن در هکتار بود.در نهایت، نتایج این تحقیق نشان داد که برای تولید عملکرد بالا و با کیفیت آلویه ورا می‏توان از تلفیق کودهای دامی و بیولوژیک به جای کودهای شیمیایی سود برد.

    کلید واژگان: برگ قابل برداشت, کود گوسفندی, میکوریزا, نیتراژین}
    Esmaeil Farrokhi, Ali Reza Koocheki *, Mehdi Nassiri Mahallati, Rahim Khademi
    Introduction

    Aloe vera is a permanent, evergreen species with special industrial and pharmaceutical applications. However, information about its nutrition management is scarce. Plants absorb nutrients through complex interactions in the rhizosphere between roots, symbiotic or non-symbiotic microorganisms and soil fauna. Inoculations of soil microorganisms (in the form of biofertilizers) to improve crop production and plant health were mainly undertaken for the group of bacteria known as PGPB (plant growth-promoting bacteria) or PGPR (plant growth-promoting rhizobacteria) and mycorrhizal fungi. To be effective, inoculated organisms must have soil conditions that are suitable for development, which can be improved by applying manure. Compared to the use of inorganic fertilizers, the application of organic manure in agriculture fields results in significant effects on microbial biomass, on the profile of existing species and, consequently, on the enzymes they circulate in the soil and its pool of organic matter. In this way, it interacts with the overall fertility of the environment. Different options of soil fertility management for increasing yield of aloe vera were studied in a field experiment.

    Materials and Methods

    A split plot experimentwas conducted based on randomized complete block design with three replications during 2012-2013 growing season in Agricultural Research Center of Bushehr province (29º16'0"N 51º31'0"E and 110 m above sea level). Seedlings were planted on May 4, 2012 with a distance of 0.7 m spacing on row with 1 m distance. The distance between Aloe vera rows was 1 m. The drip irrigation method was used for irrigation.  Main plot factor consisted of 0 and 20 ton.ha-1 sheep manure and five methods of soil fertility management were assigned to subplots including 1) chemical fertilizer (80 kg.ha-1 super phosphate+200 kg.ha-1 urea), 2) Mycorrhiza (using soil containing fungi from mosea), 3) biological fertilizer nitrogen (containing Azotobacter spp; Pseudomomas spp; and Azosprillium spp), 4) combination of Mycorrhiza and Nitrogen, and 5) no fertilizer (control). Monthly samplings were taken in 150, 180, 210, 240, 270 and 330 days after planting. Fresh and dry weight of leaves, leaf length, width and thickness and number of leaves per plant were measured. Harvestable leaves were considered as final yield.

    Results and Discussion

    The results indicated that interaction between manure and chemical or biological fertilizers was significant for all measured traits. Application of sheep manure was led to significantly higher growth and yield of aloe vera with better performance when manure was combined with chemical fertilizers. The highest number of leaves was obtained from integrated use of manure and chemical fertilizers with about 15 leaf per plant. While the lowest number of leaves was observed in control treatment. The interaction between treatments had a significant effect (p≤0.01) on leaf thickness. Plants treated with combination of chemical fertilizer and sheep manure had significant differences with other treatments, except with integrated use of biological fertilizers and manure. The highest fresh and dry weight of plant 3107.2 and 78.1 g plant-1, respectively and the highest final yield (36.04 tons.ha-1) was achieved with integrated use of manure and chemical fertilizers. The results also indicated that high aloe vera yields with great quality could be obtained with combined application of manure and biological fertilizers as an alternative for chemical fertilizers.

    Conclusion

    Producing medicinal plants under low input of chemical fertilizers is of great importance for human health, environment as well as production costs. Results of this experiment showed that application of manure with biofertilizers could be considered as a proper alternative to chemical fertilizers. Nutrition of aloe vera with this integrated management method will results to high yield and quality in addition to improving the physical, chemical and biological properties of soil.AcknowledgmentWe are grateful to Ebrahim Farrokhi and Kohzad Sartavi for their help with the field experiments, collecting field data and providing necessary advices to carry out this work.

    Keywords: Harvestable yield, Sheep manure, Mycorrhiza, Nitrogen}
  • حامد جوادی، پرویز رضوانی مقدم*، محمدحسن راشد محصل، محمدجواد ثقه الاسلامی
    اهداف

    مطالعه به منظور بررسی اثر کودهای آلی، زیستی و شیمیایی بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه خرفه انجام گردید. 

    مواد و روش ها

    آزمایش در سال های زراعی 94-1393 و 95-1394 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه بیرجند به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش بر اساس ترکیبی از چهار منبع تامین کننده نیتروژن شامل کود گاوی، ورمی کمپوست، کود شیمیایی (NPK) و شاهد (بدون اعمال هیچ گونه کودی) و نیز چهار نوع کود زیستی شامل نیتروکسین (شامل ازتوباکتر و آزوسپیریلوم)، میکوریزا Glomus intraradices))، بیوسولفور (شامل تیوباسیلوس همراه با گوگرد) و شاهد (بدون هیچ گونه کودی) بودند. صفات مورد مطالعه در این آزمایش شامل عملکرد زیست توده، عملکرد دانه، درصد نیتروژن و فسفر زیست توده، مقدار نیتروژن و فسفر زیست توده، کارایی جذب نیتروژن و فسفر، کارایی فیزیولوژیک نیتروژن و فسفر بر اساس دانه، کارایی زراعی نیتروژن و فسفر بر اساس دانه بودند. 

    یافته ها

    نتایج نشان داد که اثر منابع تامین کننده نیتروژن بر تمامی صفات مورد مطالعه (به جز کارایی فیزیولوژیک نیتروژن دانه) معنادار بود. بیشترین عملکرد دانه (29/1959 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد زیست توده (43/9782 کیلوگرم در هکتار) از تیمار کود شیمیایی (NPK) حاصل شد که تفاوت آماری معنا داری با کود گاوی نداشت. همچنین، بیشترین شاخص های کارایی نیتروژن از  تیمار کود شیمیایی (NPK) بدست آمد. این در حالی بود که در کارایی زراعی نیتروژن دانه تفاوت آماری معنا داری بین تیمار کود شیمیایی و گاوی مشاهده نشد. بیش ترین درصد فسفر و غلظت فسفر زیست توده از  تیمار کود شیمیایی (NPK) حاصل شد. در حالی که با مصرف کودهای آلی و شیمیایی از میزان کارایی مصرف فسفر کاسته شد. اثر کودهای زیستی بر اکثر صفات مورد مطالعه (به جز درصد فسفر زیست توده) معنا دار نبود. برهمکنش منابع تامین نیتروژن و کود زیستی بر اغلب صفات مورد مطالعه (به جز عملکرد دانه، کارایی زراعی نیتروژن و فسفر دانه) معنا دار بود.

    نتیجه گیری

    بر اساس نتایج این آزمایش، با در نظر گرفتن اثرات زیست محیطی و افزایش کارایی مصرف نیتروژن جهت تولید پایدار دانه خرفه در منطقه بیرجند می توان از تیمار کود گاوی به عنوان جایگزین کود شیمیایی NPK استفاده نمود.

    کلید واژگان: بیوسولفور, کود گاوی, میکوریزا, نیتروکسین, ورمی کمپوست}
    Hamed Javadi, Parviz Rezvani Moghaddam *, Mohammad Hasan Rashed Mohasel, Mohammad Javad Seghatoleslami
    Background and Objectives

    Purslane (Portulaca oleracea L.) is an annual and C4 plant that belongs to the family of Portulacaceae. The plant is drought- and salt-tolerant which contains high amounts of beneficial omega-3 fatty acids and antioxidant vitamins. Nitrogen is the key element in soil fertility and crop production. Attention to the soil quality and health has increased in recent years, especially for sustainable production of medicinal crops. So that, for production of healthy food in industrialized countries, using natural and on-farm inputs has been considered. One of the practical ways to achieve this goal is organic and biofertilizers. Given the importance of Purslane as a medicinal plant and due to the fact that there is not detailed information about the nitrogen requirement for this plant, this study was conducted to effect of organic, biological and chemical fertilizers on yield,  N and P use efficiency Purslane (Portulaca oleracea L.) in Birjand, Iran 

    Materials and Methods

    In order to investigate the effect of organic, biological and chemical fertilizers on the yield and yield components of purslane seed, an experiment was conducted in a factorial randomized complete block design with three replications in Birjand University Research Farm in crop years 2015-2016 and 2017- 2018. Experimental treatments were based on a combination of four sources of nitrogen supply: cow manure, vermicompost, fertilizer (NPK) and control (without any fertilizer application), and four types of biofertilizer including: nitroxin (including azotobacter and azospirillum), mycorrhiza (Glomus intraradices), Biosulfur (including thiobacillus with sulfur) and control (without any fertilizer). The traits studied in this experiment included: biomass yield, grain yield, nitrogen and phosphorus biomass percentage, nitrogen and phosphorus biomass content, nitrogen and phosphorus uptake efficiency, seed based nitrogen and phosphorus uptake efficiency, agronomic efficiency of nitrogen and phosphorus based They were. 

    Results

    The results showed that the effect of nitrogen sources on all studied traits (except physiological grain nitrogen efficiency) was significant. The highest grain yield (1959.99 kg.ha-1) and biomass yield (9782.43 kg.ha-1) were obtained from NPK treatment with no significant difference with cow manure. Also, the most nitrogen efficiency indices were obtained from NPK treatment. However, no significant difference was observed between agronomic efficiency of grain and cow manure. The highest phosphorus content and biomass phosphorus content were obtained from NPK treatment. However, with the use of organic and chemical fertilizers, the efficiency of phosphorus use decreased. The effect of biofertilizers on most of the studied traits (except biomass P percent) was not significant. Interaction of nitrogen sources and biofertilizers was significant on most of the studied traits (except grain yield, agronomic efficiency of N and P). 

    Conclusions

    Based on the results of this experiment, considering the environmental effects and increasing the efficiency of nitrogen use for sustainable production of purslane seed in Birjand region can be used as fertilizer replacement (NPK).

    Keywords: Biosulfur, Cow manure, Mycorrhiza, Nitroxin, Vermicompost}
  • معروف خلیلی*، حمزه حمزه
    اهداف

    با توجه اهمیت چغندر قند در استان آذربایجان غربی و همچنین وقوع تنش کم آبی در دورهای مختلف رشد گیاه، تحقیق حاضر باهدف بررسی اثر تنش کم آبی برخصوصیات کمی و کیفی چغندر قند و همچنین اثر تیمارهای مختلف افزودنی به خاک بر تعدیل اثر کم آبی برچغندر قند انجام گرفت.

    مواد و روش ها

    به منظور بررسی اثر تیمارهای مختلف افزودنی به خاک بر ویژگی های کمی و کیفی چغندر قند در رژیم های مختلف آبیاری آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو محیط مهاباد و میاندوآب در فصل زراعی98-1397 اجرا شد، رژیم های آبیاری در سه سطح شامل 60 ، 120 و180 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A به کرت اصلی و تیمارهای مواد افزودنی به خاک شامل سوپرجاذب A200 ، کود دامی، تلقیح بذور با میکوریزا و تیمار شاهد به کرت های فرعی اختصاص یافتند.

    یافته ها

    نتایج نشان داد کاربرد میکوریزا و سوپرجاذب در مکان مهاباد بالاترین محتوی آب نسبی برگ (28/73 و69/74 درصد)، وزن خشک اندام هوایی (85/3 و 09/4 تن در هکتار)، عملکرد ریشه(71/60 و 42/59 تن در هکتار)، عیار قند (20/18 و 25/18 درصد)، عملکرد قند ناخالص (88/10 و 55/10 تن در هکتار)، درصد قند خالص(33/15 و 56/15 درصد) و عملکرد قند خالص (05/9 و 07/9 تن در هکتار) را به خود اختصاص دادند، همچنین بررسی برهمکنش صفات نشان داد بالاترین شاخص سطح برگ (11/4)، محتوی آب نسبی برگ (78/87 درصد)، وزن خشک اندام هوایی (11/4 تن در هکتار)، عملکرد ریشه (96/77 تن در هکتار)، عملکرد قند ناخالص (38/13 تن در هکتار)، ضریب استحصال قند (63/86 درصد) و عملکرد قند خالص (71/10 تن در هکتار) به رژیم آبیاری بعد از 60 میلی متر تبخیر و کاربرد سوپرجاذب اختصاص داشت، همچنین در رژیم آبیاری بعد از 120 میلی متر تبخیر کاربرد میکوریزا و سوپرجاذب توانستند عملکرد قند خالص را به صورت معنی دار در مقایسه با شاهد در رژیم آبیاری 60 میلی متر تبخیر افزایش دهند،

    نتیجه گیری

    به طور کلی در شرایط کم آبی استفاده از میکوریزا و سوپرجاذب می تواند اثر تنش کم آبی را  بر چغندر قند تعدیل کرده و جایگزین بخشی از آب آبیاری شود.

    کلید واژگان: شاخص سطح برگ, چغندرقند, عملکرد قند خالص, کم آبی, میکوریزا}
    Maroof Khalili *, Hamzeh Hamzeh
    Background & Objective

    Considering the importance of sugar beet in West Azerbaijan province and also the occurrence of water-deficit stress in different periods of plant growth, the aim of this study was to investigate the effect of water deficit stress on the quantitative and qualitative properties of sugar beet and also the effect of different soil additive treatments on modulating the effect of water deficit on sugar beet.

    Materials & Methods

    To investigate the effect of different soil amendment treatments on quantitative and qualitative characteristics of sugar beet under different irrigation regimes an experiment was conducted in split-plot design based on complete random blocks with three replications Was conducted in two places in Mahabad and Miandoab at 218 crop seasons.  Irrigation regimes at three levels, including 60, 120, and 180 mm evaporation from Class A evaporation pan, were assigned to the main plots, and soil amendment treatments including superabsorbent A200, mycorrhiza seed inoculation, livestock manure, and control treatment were assigned to sub-plots.

    Results

    The results showed that the application of mycorrhiza and superabsorbent in Mahabad had the highest leaf relative water content, shoot dry weight, root yield, sugar content, sugar yield, white sugar content, and white sugar yield. Interaction analysis showed the highest leaf area index (4.11), leaf relative water content (87.78%), shoot dry weight (4.11 t/ha), root yield (77.96 t/ha), sugar yield (13.38 t/ha), sugar extraction coefficient (86.63%) and white sugar yield (10.71 t/ha) were assigned to irrigation regime after 60 mm evaporation and superabsorbent application, Also, in the irrigation regime after 120 mm evaporation, application of mycorrhiza and superabsorbent significantly increased the white sugar yield compared to the control in 60 mm evaporation irrigation regime.

    Conclusion

     it can be concluded that use mycosis and superabsorbent in the soil is recommended to save water consumption and mitigate the effect of water deficit stress.

    Keywords: Leaf Area Index, Mycorrhiza, Sugar beet, white sugar yield, Water Deficit}
  • مینا جوان قلیلو، مهرداد یارنیا*، عبدالله حسن زاده قورت تپه، فرهاد فرح وش، امیرمحمد دانشیان
    اهداف

    مطالعه به منظور بررسی اثر ازتوباکتر، آزوسپیریلوم و میکوریزا بر برخی صفات کمی و کیفی گیاه دارویی سنبل الطیب تحت تنش خشکی انجام گردید.  

    مواد و روش ها

      آزمایش به صورت اسپیلت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی ارومیه، در سال های زراعی 95-94 و96-95 اجرا شد .فاکتورهای آزمایش شامل تنش خشکی در سه سطح آبیاری60، 90، 120 میلیمتر تبخیر از سطح تشتک تبخیر کلاس A به عنوان عامل اصلی و تلقیح با کودهای زیستی در هشت سطح شامل: 1-شاهد (عدم تلقیح)،2-میکوریزا، 3-ازتوباکتر، 4-آزوسپیریلوم، 5- ترکیب ازتوباکتر و آزوسپیریلوم، 6- ترکیب ازتوباکتر و میکوریزا، 7- ترکیب آزوسپریلوم و میکوریزا، 8- ترکیب ازتوباکتر، میکوریزا و آزوسپیریلوم به عنوان عامل فرعی بودند.  

    یافته ها

    نتایج نشان داد که با افزایش تنش خشکی ارتفاع بوته، وزن خشک اندام هوایی، وزن خشک ریشه، طول ریشه، حجم ریشه، فسفر و پتاسیم ریشه کاهش و درصد اسید والرنیک افزایش یافت. کاربرد کودهای زیستی موجب افزایش کلیه صفات مورد مطالعه، به جز درصد اسید والرنیک شد.  

    نتیجه گیری

    بر اساس نتایج این مطالعه با کاربرد کود های زیستی می توان اثرات تنش خشکی در گیاه سنبل الطیب را تعدیل و در راستای نیل به اهداف کشاورزی پایدار بکار برد.

    کلید واژگان: ازتوباکتر, آزوسپیریلوم, گیاهان دارویی, محدودیت آبی, میکوریزا}
    Mina Javan Gholiloo, Mehrdad Yarnia *, Abdollah Hassanzadeh Ghorttapeh, Farhad Farahvash, Amirmohammad Daneshian
    Background and Objective

    The goals of study were to recognize the effect of bio-fertilizers on some quantitative and qualitative traits of Valerian under drought stress.  

    Materials and Methods

    The experiment was conducted as split plot based on randomized complete block design with three replicationes at the Research Farm of Urmia during two successive seasons of 2015-2016 and 2016-2017. The test factors included drought stress at three levels of irrigation 60, 90 and 120 mm evaporation from pan class A as the main factor and inoculation with bio fertilizer in eight levels including: 1-control (non-inoculation), 2-mycorrhiza, 3-Azotobacter, 4-Azospirilum, 5- combination of Azotobacter and Azospirilum, 6- combination of Azotobacter and Mycorrhiza, 7- combination of Azosperilum and Mycorrhiza, 8-Azotobacter, Mycorrhiza and Azospirilum as subplots.  

    Results

    The results showed that with increasing drought stress, the plant height, root dry weight, shoot dry weight, root length, root volume, phosphorus and potassium decreased, and the percentage of valeric acid increased. The application of bio-fertilizers increased all studied traits except of the Valernic acid content.  

    Conclusion

    Based on the results of this study, with the application of bio-fertilizers, the effects of drought stress on the valerian can be modulated and it has been used in pursuit of the goals of sustainable agriculture.

    Keywords: Azospirillum, Azotobacter, limited irrigation, Medicinal Plant, Mycorrhiza}
  • رضا حق شناس، سوران شرفی*، اسماعیل قلی نژاد
    اهداف

    گلرنگ به دلیل داشتن کیفیت بالای روغن دانه و وجود بیش از 90 درصد اسیدهای چرب غیراشباع به عنوان گیاه روغنی با ارزشی مطرح می باشد. تنش خشکی، مهمترین عامل محدود کننده عملکرد گیاهان زراعی در بسیاری از نقاط جهان از جمله ایران می باشد. همزیستی با قارچ های میکوریزا سبب افزایش رشد، بهبود عملکرد و بالا رفتن مقاومت گیاهان در برابر انواع تنش های محیطی از جمله خشکی می شود. این تحقیق با هدف بررسی تاثیر همزیستی با میکوریزا بر میزان تحمل ارقام گلرنگ بهاره در سطوح مختلف تنش خشکی از طریق اندازه گیری برخی صفات کمی و کیفی انجام گرفت.

    مواد و روش ها

    این آزمایش به صورت فاکتوریل-اسپلیت پلات، در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی، در مزرعه تحقیقاتی هنرستان کشاورزی ارومیه در سال 1394 با 3 تکرار اجرا گردید. فاکتور اصلی سه سطح آبیاری شامل آبیاری مطلوب، تنش ملایم و تنش شدید خشکی و میکوریزا بصورت عدم تلقیح (شاهد) و تلقیح با میکوریزا گونه Glomusmosseae و فاکتور فرعی شامل پنج رقم گلرنگ بهاره پدیده، گل مهر، گلدشت، صفحه و مکزیک بود.

    یافته ها

    نتایج تجزیه واریانس نشان داد تنش خشکی شدید در مقایسه با آبیاری مطلوب، وزن هزار دانه، تعداد دانه در طبق، تعداد طبق در بوته، عملکرد دانه، عملکرد روغن و عملکرد پروتئین را به ترتیب به میزان 29، 30، 33، 58، 62 و 63 درصد کاهش داد. تلقیح با قارچ میکوریزا در مقایسه با عدم تلقیح عملکرد دانه، شاخص کلروفیل، عملکرد پروتئین، وزن هزار دانه و عملکرد بیولوژیک را به ترتیب به میزان 14، 13، 14، 5 و 39 درصد افزایش داد.

    نتیجه گیری

    یکی از روش های به زراعی جهت بهبود عملکرد کمی و کیفی ارقام مختلف گلرنگ بویژه تحت شرایط تنش خشکی، تلقیح با قارچ های میکوریزا پیشنهاد می گردد همچنین در هر سه شرایط مختلف آبیاری، در بین ارقام مورد بررسی رقم پدیده از نظر عملکرد برتر از سایر ارقام بود و این رقم برای کشت در این منطقه مناسب به نظر می رسد.

    کلید واژگان: پروتئین, تنش خشکی, روغن, عملکرد و اجزای عملکرد, گلرنگ, میکوریزا}
    Reza Haghshenas, Soran Sharafi *, Esmaeil Gholinezhad
    Objectives

    Safflower is known as valuable oil plant due to its high quality of seed oil and the presence of more than 90% of unsaturated fatty acids. Drought stress is the most important factor limiting crop yields in many parts of the world, including Iran. Coexistence with mycorrhizal fungi increases growth, improves yield, and increases plant resistance to a variety of environmental stresses, including drought. The aim of this study was to investigate the effect of coexistence with mycorrhiza on the tolerance of spring safflower cultivars at different levels of drought stress by measuring some quantitative and qualitative traits.

    Materials and Methods

    This experiment was conducted as a factorial-split plot based on randomized complete block design at research farm of Urmia agricultural high school during 2014 with three replications. The main plots (factor A and B) consisted of three levels of irrigation including optimum irrigation, moderate drought stress and severe drought stress and factor B included mycorrhiza in two levels: non-inoculation (control) and inoculation with mycorrhiza species Glomus mosseae. Sub plots (factor C) consisted of five spring safflower cultivars (Padideh, Gol Mehr, Goldasht, Safheh and Mexic).

    Results

    The results of variance analysis showed that Severe drought stress compared to optimum irrigation reduced 1000-seed weight, number of seeds per head, number of head per plant, seed yield, oil yield and protein yield by about 29, 30, 33,58, 62 and 63%, respectively. Inoculation with mycorrhizal fungi compared to non-inoculation increased seed yield, chlorophyll index, protein yield, 1000-seed weight and biological yield by about 14, 13, 14, 5 and 39%, respectively.

    Conclusion

    One of the best methods for improving the quantitative and qualitative performance of safflower cultivars, especially under drought stress conditions, inoculation with mycorrhizal fungi is recommended. Also, in all three different levels of drought stress conditions, among the cultivars studied, Padideh cultivar was superior to other cultivars for yield and this cultivar is suitable for cultivation in this area.

    Keywords: Drought Stress, Mycorrhiza, Oil, Protein, Safflower, Yield, Yield Components, Water Stress}
  • محمدبهزاد امیری*، پرویز رضوانی مقدم، محسن جهان، نگار ناصری آبکوه، میلاد صالح آبادی
    اهداف

    نظر به اهمیت گاوزبان ایرانی به عنوان یکی از مهم ترین محصولات دارویی که در بسیاری از صنایع داروسازی، آرایشی و بهداشتی کاربرد دارد، این پژوهش با هدف بررسی همزمان اثرات تاریخ کاشت، روش کاشت و کودهای بیولوژیک و شیمیایی مختلف بر برخی خصوصیات فیتوشیمیایی گاوزبان ایرانی در شرایط مشهد انجام گرفت.

    مواد و روش‎ها

    به‎منظور بررسی اثر تاریخ‎ و روش‎های کاشت مختلف بر برخی خصوصیات کیفی گاوزبان ایرانی (Echium amoenum) تحت‎تاثیر کودهای بیولوژیک و شیمیایی، پژوهشی در دو سال زراعی متوالی 91-1390 و 92-1391 در مزرعه ی تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد به صورت کرت های دوبار خرد شده در قالب طرح پایه ی بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. دو تاریخ کاشت مختلف (20 اسفندماه 1390 و 15 فروردین ماه 1391) در کرت های اصلی، سه نوع کود زیستی و شیمیایی مختلف میکوریزا (حاوی قارچ Glomus mosseae)، بیوسولفور (حاوی باکتری های Thiobacillus spp.)، کود شیمیایی نیتروژن و شاهد در کرت های فرعی و دو نوع روش کاشت بذرکاری مستقیم و نشاکاری در کرت های فرعی فرعی قرار گرفتند.

    یافته‎ها

    نتایج آزمایش نشان داد که بیشترین عملکرد گل خشک در شرایط استفاده از میکوریزا در تاریخ کاشت اسفند و در روش بذرکاری بدست آمد. کاربرد کودهای میکوریزا، بیوسولفور و شیمیایی در شرایط نشاکاری گاوزبان ایرانی در تاریخ کاشت اسفند به ترتیب منجر به افزایش 45، 42 و 35 درصدی عملکرد دانه در مقایسه با شاهد شد. در تاریخ کاشت فروردین میزان فعالیت آنتی اکسیدانی در روش بذرکاری بیشتر از روش نشاکاری بود. کاربرد کودهای میکوریزا و بیوسولفور میزان فعالیت آنتی اکسیدانی را به‎ترتیب 18 و 35 درصد در روش بذرکاری و به ترتیب 20 و 18 درصد در روش نشاکاری نسبت به شاهد افزایش دادند. استفاده از کود میکوریزا در تاریخ کاشت فروردین میزان آنتوسیانین کل را به ترتیب 28 و 27 درصد در شرایط بذرکاری و نشاکاری نسبت به شاهد افزایش داد.

    نتیجه‎گیری

    به‎طور کلی با توجه به یافته‎های این پژوهش، روش کاشت به صورت بذرکاری در اسفند ماه با استفاده از نهاده‎های بوم‎سازگار میکوریزا و بیوسولفور برای بهبود عملکرد و خصوصیات کیفی گاوزبان ایرانی توصیه می‎گردد.

    کلید واژگان: آنتوسیانین کل, بیوسولفور, فعالیت آنتی‎اکسیدانی, میکوریزا, نشاکاری}
    MB .Amiri *, Parviz Rezvani Moghaddam, Mohsen Jahan, Negar Naseri Abkooh, Milad Salehabadi
     Background & Objective

    Due to the importance of Iranian Ox-Tongue (Echium amoenum) as one of the most important pharmaceutical products used in many pharmaceutical, cosmetic and health industries, this study was done for simultaneous evaluation the effect of planting date and method and different biological and chemical fertilizers on some phytochemical characteristics of Iranian Ox-Tongue in Mashhad conditions.  

    Materials & Methods

    A split split plots experiment based on RCBD design with three replications was conducted in 2011-2013 growing seasons, in Ferdowsi University of Mashhad, Iran. Two different planting dates (10 March 2011 and 4 April 2011), three different types of biofertilizers and chemical fertilizers, as mycorrhiza (Glomus mosseae), biosulfur, chemical fertilizer and control and two different types of planting methods (direct seeding and transplanting) assigned to main plots, sub plots and sub-sub plots, respectively.  

    Results

    The results showed that the highest dry flower yield obtained in conditions of mycorrhiza application in March planting date and direct seeding. Application of mycorrhiza, biosulfur and chemical fertilizer in conditions of transplanting and March planting date increased seed yield 45, 42 and 35%, respectively. In April planting date antioxidant activity in direct seeding was more than transplanting. Application of mycorrhiza and biosulfur increased antioxidant activity 18 and 35% in direct seeding and 20 and 18% in transplanting compared to control, respectively. Mycorrhiza in April planting date increased total anthocyanin 28 and 27% in direct seeding and transplanting compared to control, respectively.  

    Conclusion

    In general, according to the results of this research, the planting method of direct seeding in March and application of ecological inputs of mycorrhiza and biosulfur is recommended to improve the yield and qualitative characteristics of Iranian Ox-Tongue.

    Keywords: Antioxidant Activity, Biosulfur, Mycorrhiza, Total Anthocyanin, Transplanting}
  • سید غلامرضا موسوی*

    با هدف بررسی تاثیر سطوح آبیاری و کاربرد میکوریزا و هیومیک اسید بر صفات مورفولوژیکیو عملکرد پنبه آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال 1395 اجرا شد. در این پژوهش آبیاری در سه سطح  40، 70 و 100 درصد نیاز آبی گیاه به عنوان فاکتور اصلی، میکوریزا در دو سطح کاربرد و عدم کاربرد و هیومیک اسید در دو سطح صفر و 10 لیتر در هکتار به عنوان فاکتورهای فرعی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد با کاهش تامین نیاز آبی پنبه از 100 به 40 درصد، ارتفاع بوته، قطر ساقه، تعداد انشعابات ساقه اصلی، عملکرد وش و عملکرد بیولوژیک به ترتیب 6/29، 8/31، 3/48، 7/68 و5/60 درصد و به طور معنی داری کاهش یافت. با این وجود کارایی مصرف آب برای تولید وش پنبه در تیمار تامین 70 درصد نیاز آبی از برتری معنی دار 2/19 و5/44 درصدی به ترتیب نسبت به تیمارهای تامین 100 و 40 درصد نیاز آبی برخوردار بود. همچنین کاربرد میکوریزا نسبت به عدم کاربرد آن، باعث افزایش معنی دار و 9/10، 5/12، 30، 48، 8/26، 8/48 و 8/24 درصدی به ترتیب ارتفاع بوته، قطر ساقه، تعداد انشعابات ساقه اصلی، عملکرد وش، عملکرد بیولوژیک، کارایی مصرف آب برای تولید وش و بیوماس گردید و کاربرد 10 لیتر در هکتار اسید هیومیک نیز باعث افزایش معنی دار و 9/9، 4/9، 2/14، 5/23 و 7/20 درصدی به ترتیب ارتفاع بوته، قطر ساقه، تعداد انشعابات ساقه اصلی، عملکرد وش و کارایی مصرف آب برای تولید وش گردید. به طور کلی نتایج نشان داد که استفاده از میکوریزا و اسید هیومیک اثرات منفی تنش کم آبی را به خصوص در شرایط تنش متوسط کاهش می دهد. با در نظر گرفتن کارایی مصرف آب و عملکرد وش پنبه، تیمار تنش متوسط کم آبی و کاربرد میکوریزا را برای زراعت این گیاه در بیرجند می توان مورد توجه قرار داد.

    کلید واژگان: هیومیک اسید, تنشکم آبی, کاراییمصرف آب, شاخص برداشت, میکوریزا}
    SeyyedGholamreza Moosavi*

    In order to evaluate the effect of irrigation, humic acid and mycorrhiza application on morphological traits, yield and water use efficiency (WUE) of cotton, an experiment was carried out as a factorial split-plot based on a randomized complete block design with three replications in the research farm of Islamic Azad University of Birjand, Iran in 2016. Three irrigation levels (40, 70 and 100 percent of plant water requirement) were as the main plot and the combination of two mycorrhiza levels (non- application and application) and two humic acid levels (0 and 10 L. ha-1) were considered as sub-plot. The results showed that with reducing the supply of cotton water requirement from 100 to 40 percent significantly reduced plant height, stem diameter, branch number of main stem, seedcotton yield and biological yield by 29.6, 31.8, 48.3, 68.7 and 60.5, respectively. However, the water use efficiency for seedcotton production in the treatment of 70 percent water requirement supply was significantly higher (19.2 and 44.5%, respectively) than treatments of 100 and 40 percent water requirement supply. Also, application of mychorhiza significantly increased the plant height, stem diameter, branch number of main stem, seedcotton yield and biological yield, water use efficiency for seedcotton and biomass production by 10.9, 12.5, 30, 48, 26.8, 48.8 and 24.8%, respectively. In addition, application of 10 L. ha-1 humic acid significantly increased the plant height, stem diameter, branch number of main stem, seedcotton yield and water use efficiency for seedcotton production by 9.9, 9.4, 14.2, 23.5 and 20.7%, respectively. In general, the results showed that the use of mycorrhiza and humic acid decreases the negative effects of water deficit stress, especially in moderate stress conditions. Considering the water use efficiency and cotton yield, it is possible to consider the treatment of moderate water stress and mycorrhiza application for the cultivation of this plant in Birjand.

    Keywords: Harvest Index, Humic acid, Mycorrhiza, Water deficit stress, Water Use Eficiency}
  • حسین هاتف هریس*، سعید زهتاب سلماسی، مهدی ارزنلو
    کشت گیاهان دارویی و معطر همانند شوید از دیرباز دارای جایگاه ویژه ای بوده است. از طرفی، سیستم های کشاورزی اکولوژیک و کم نهاده می توانند باعث توسعه کشاورزی پایدار و حفظ سلامت محیط زیست گردند. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی عملکرد شوید در شرایط گلخانه ای با استفاده از چندین گونه از قارچ های میکوریز و تریکودرما و نیز مقایسه برخی خصوصیات مورفولوژیک و اجزای عملکرد دانه این گیاه انجام شد. به همین منظور، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه گروه باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز اجرا شد. برای انجام این آزمایش، ریشه دو گونه شوید محلی تبریز و رقم لانگ ایلند ماموت با مایه تلقیح تهیه شده از جدایه های دو گونه قارچ تریکودرما Trichoderma harzianum Na-1ac) و(T. longibrachiatum BZ4-4 و دو گونه قارچ میکوریز Glomus intraradices) و(G. versiforme  تیمار شد. نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان داد که اثر قارچ بر وزن تر و خشک ساقه، وزن تر و خشک ریشه، شاخص کلروفیل، و درصد کلونیزاسیون معنی دار بود. همچنین اثرات رقم و قارچ بر ارتفاع گیاه، تعداد چترک در چتر، عملکرد دانه در تک بوته، و تعداد شاخه فرعی در تک بوته به صورت معنی دار باعث افزایش این شاخصه ها شد. اثرات متقابل رقم × قارچ نیز بر تعداد شاخه فرعی در تک بوته و عملکرد دانه در تک بوته معنی دار بود و باعث افزایش آنها گردید. همچنین نتایج مقایسه میانگین بین دو گونه قارچ میکوریز نشان داد که درصد کلونیزاسیون قارچ G.intraradices بطور معنی دار بیشتر از درصد کلونیزاسیون در قارچ G. versiforme  بود. حالت اندوفیتی قارچ تریکودرما و پیشرفت قارچ در بافت های مختلف گیاه، فقط در بخش ریشه گیاه شوید مشاهده شد. همچنین نتایج مقایسه دو جنس قارچ در مورد بیشتر صفات نشان دهنده اختلاف معنی دار بین آنها بود و قارچ جنس Trichoderma از نظر بیشتر صفات اندازه گیری شده برتر از جنس Glomus بود. در نهایت نتایج مشخص کرد که استفاده از قارچ های تریکودرما و میکوریز در مقاسیه با شاهد می تواند ابزار موثری برای افزایش صفات رشدی باشد، و کاربرد قارچ تریکودرما به شکل موثرتری به عنوان یک روش طبیعی جهت بهبود رشد در گیاه شوید را ارایه نماید.
    کلید واژگان: تریکودرما, شوید, کود زیستی, قارچ میکوریز, گیاهان دارویی}
    Hossein Hatef Heris *, Saied Zehtab Salamsi, Mahdi Arzanlou
    Since many times the cultivation of medicinal and aromatic herbs has been a special place in Iran's agricultural systems. On the other hand, ecological farming and low input systems can promote sustainable agriculture and environmental health. The aim of this study was to evaluate performance of several species mycorrhizal fungi and Trichoderma in the rhizosphere on some of the crop characteristics of dill plant, in greenhouse conditions using. For this purpose, a factorial experiment was conducted in a randomized complete block design with three replications in the greenhouse of Horticulture Department, faculty of Agriculture, University of Tabriz. For instance the roots of two Anethum graveolens (Dill) species i.e. Tabriz local A. graveolens and Long Island of Mammoth, were treated with the inoculums provided of Trichoderma isolates (Trichoderma harzianum Na-1ac and T. longibrachiatum BZ4-4) and two species of Mycorrhiza fungus (Glomus intraradices and G. versiforme). The results of this study showed that the significant incrementing effect of fungi on shoot fresh weight, shoot dry weight, root fresh weight, root dry weight, chlorophyll index and colonization. Also, the effects of cultivars and fungi on traits such as plant height, number of umbelle in umbelete, grain yield in each plant and number of branches in each plant were significant. Interaction of cultivar and fungus were also significant on the number of branches in each plant and grain yield in each plant and increased them. Also, the results results indicated that the percentage of colonization in G.intraradices was significantly higher than in G. versiforme. The investigation of the endophytic state of Trichoderma and the progress of the fungus in various tissues of the plant were detected only in the plant root portion of the. Also the comparing result between two genera showed significant difference in most traits and Trichoderma was better than Glomus in most of the measured traits. Finally, our results indicated that the use of Trichoderma and mycorrhizal fungus in comparison with the control can be an effective tool for increasing of the growth characters and the use of Trichoderma more effectively presence a natural method to improve the growth of the plant.
    Keywords: Biofertilaizer, Dill, Mycorrhiza, Medicinal Herbs, Trichoderma}
  • فاطمه شجاعیان کیش، علیرضا یدوی*، امین صالحی، محسن موحدی دهنوی

    به منظور بررسی تاثیر کودهای زیستی مختلف بر خصوصیات زراعی و رنگدانه های فتوسنتزی کتان روغنی تحت شرایط قطع آبیاری، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه یاسوج در سال 1396 انجام شد. رژیم آبیاری در سه سطح آبیاری کامل، قطع آبیاری در شروع گلدهی تا شروع کپسول دهی و قطع آبیاری در شروع کپسول دهی تا پایان رسیدگی و کاربرد کود زیستی در چهار سطح قارچ میکوریزا آربوسکولار، فسفات بارور 2، قارچ میکوریزا آربوسکولار +  فسفات بارور2 و عدم کاربرد کود زیستی به ترتیب به عنوان عامل اصلی و فرعی در نظر گرفته شدند.  کمترین عملکرد دانه و روغن (7/93  و 9/32 گرم در متر مربع) و کمترین تعداد کپسول در بوته, تعداد دانه در کپسول و وزن هزار دانه و همچنین بیشترین درصد پروتئین دانه از  تیمار قطع آبیاری در مرحله شروع کپسول دهی تا پایان رسیدگی حاصل شد. کاربرد قارچ میکوریزا آربوسکولار+  فسفات بارور2 نسبت به عدم کاربرد کود زیستی به ترتیب باعث افزایش 5/25، 5/26، 1/33 و 4/17 درصد در تعداد کپسول در بوته، عملکرد دانه، عملکرد روغن و درصد پروتئین دانه شد. استفاده از قارچ میکوریزا + فسفات بارور 2 در تیمارهای آبیاری کامل و قطع آبیاری در مرحله شروع کپسول دهی تا پایان رسیدگی باعث افزایش معنی دار محتوای کارتنوئید برگ در نمونه برداری در مرحله پر شدن دانه گردید. همچنین در آبیاری کامل نیز کودهای زیستی قارچ میکوریزا و فسفات بارور 2 باعث افزایش معنی دار محتوای کلروفیل کلدر نمونه برداری در مرحله شروع کپسول دهی شد.

    کلید واژگان: عملکرد دانه, عملکرد روغن, فسفات بارور2, کتان روغنی, کلروفیل برگ, میکوریزا}
    Fatemeh Shojaeian Kishi, Alireza Yadavi *, Amin Salehi, Mohsen Movahhedi Dehnavi

    In order to evaluate the effect of different bio-fertilizer on agronomical traits and photosynthesis pigments of linseed under irrigation cut-off condition a farm experiment carried out as split plot base on randomized complete block design with three replication at research field of Yasouj university in 2017. Irrigation regimes at three levels, full irrigation, irrigation cut-off at beginning of flowering until beginning of podding, irrigation cut-off at beginning of podding to end of maturity and bio-fertilizer application at four levels as mycorrhiza arbuscular fungi, Phosphate Barvar2, mycorrhiza arbuscular fungi+Phosphate Barvar2 and non-application of bio-fertilizer were considered as the main and the sub plots, respectively. Results showed that the lowest grain and oil yield (93.7 and 32.9 g.m-2) and the lowest  capsule numbers per plant, seed numbers per capsule and 1000 seed weight and also the highest seed protein percent were achieved from irrigation cut-off at  beginning of podding to end of maturity. Application of mycorrhiza arbuscular fungi + Phosphate Barvar2 comparison with non-application of bio-fertilizer increased capsule numbers per plant, grain and oil yield, and protein percent by 25.5, 26.5, 33.1 and 17.4 percent respectively. Use of mycorrhiza arbuscular fungi + Phosphate Barvar2 under irrigation cut-off at beginning of podding to end of maturity increased leaf carotenoid content significantly in seed filling stage sampling. Also in full irrigation condition at beginning pooding stage sampling, Use of mycorrhiza arbuscular fungi + Phosphate Barvar2 increased leaf chlorophyll content significantly.

    Keywords: Grain Yield, Leaf Chlorophyll, Linseed, Mycorrhiza, Oil Yield, Phosphate Barvar2}
  • تهمینه صلاحی، علیرضا یدوی*، امین صالحی، حمیدرضا بلوچی

    به منظور بررسی تاثیر کاربرد کود زیستی میکوریزا بر رشد و عملکرد کتان روغنی در کشت مخلوط با شنبلیله، آزمایشی در مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه یاسوج در سال زراعی 1396 اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و 15 تیمار اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی شامل کاربرد کود زیستی در سه سطح عدم کاربرد کود زیستی، کاربرد قارچ میکوریزا گونه Funneliformis mosseae و کاربرد قارچ میکوریزا گونه Rhizophagus irregularis  و نسبت های کشت در 5 سطح کشت خالص کتان روغنی، کشت خالص شنبلیله و کشت مخلوط کتان روغنی و شنبلیله با نسبت های 1:1، 1:2 و 2:1 بود. نتایج نشان داد که عملکرد دانه کتان روغنی و شنبلیله تحت تاثیر کود زیستی میکوریزا افزایش یافت. همچنین، در رابطه با اثر نسبت های کشت نیز بیشترین عملکرد دانه کتان روغنی (233 گرم بر متر مربع) و شنبلیله (6/221 گرم بر متر مربع) از کشت خالص حاصل شد. بیشترین درصد روغن کتان روغنی (27/41 درصد) در نسبت کشت یک ردیف شنبلیله + یک ردیف کتان روغنی (1:1) همراه با کاربرد قارچ میکوریزا گونه رایزوفاگوس ایرگولاریس به دست آمد. نسبت برابری زمین (LER) در کلیه سیستم های مخلوط بالاتر از یک بود که نشان دهنده سودمندی کشت مخلوط کتان روغنی همراه با شنبلیله نسبت به تک کشتی هر کدام می باشد. در مجموع بر اساس نتایج حاصله می توان نسبت کشت یک ردیف شنبلیله + یک ردیف کتان روغنی همراه با کاربرد قارچ میکوریزا گونه فونلیفورمیس موسی را برای تولید این دو محصول معرفی نمود.

    کلید واژگان: چندکشتی, درصد روغن, عملکرد روغن, میکوریزا, نسبت برابری زمین}
    Tahmineh Salahi, Alireza Yadavi *, Amin Salehi, Hamidreza Balouchi

    In order to study the effect of mycorrhiza fertilizer application on the growth and yield of linseed in intercropping with fenugreek, a field experiment was conducted at research farm of Yasouj University, agricultural college in 2017. Experimental arrangement was factorial based on randomized complete block design with three replications and 15 treatments. The experimental factors were application of biofertilizer in three levels as non- bio fertilizer application (control), application of mycorrhiza fungus Funneliformis mosseaeand Rhizophagus irregularis species and cropping system in five levels, linseed sole cropping, fenugreek sole cropping and intercropping of linseed- fenugreek with ratios 1:1, 1:2 and 2:1. The results showed that the yield of linseed and fenugreek increased under the influence of mycorrhiza bio fertilizer. Also in between the cropping systems the highest grain yield of both linseed (233 g .m-2) and fenugreek plants (221.6 g.m-2) achieved from sole cropping systems. The highest seed oil percent (41.27%) of linseed was found in 1:1 ratio of linseed-Fenugreek intercropping with the application of Rhizophagus irregularis mycorrhiza fungus. Land equal ratio (LER) in all experimental intercropping system was higher than one that indicating the beneficial effects of linseed intercropping with Fenugreek compared to sole cropping of each. Based on the results, the cultivation ratio of one row of fenugreek: one row of linseed with Funneliformis mosseaemycorrhiza fungus application can be introduced.

    Keywords: Land Equivalent Ratio, Multiple Cropping, Mycorrhiza, Oil Percent, Oil Yield}
  • سمیه اسلامی فرد، مهرداد یارنیا*، فرهاد فرح وش، ابراهیم خلیل وند، ورهرام رشیدی

    به منظور مطالعه تاثیر سطوح آبیاری شامل آبیاری پس از 70 ، 110 و 150 میلی متر تبخیر از تشتک، سطوح کود شیمیایی فسفره شامل کاربرد صفر، 25 و 50 درصد از کود شیمیایی فسفره توصیه شده و قارچ میکوریزی بصورت عدم کاربرد، Glomus mossae، G. intraradices، G. hoci و کاربرد مخلوطی از گونه های قارچ های میکوریزی بر گیاه نعناع فلفلی آزمایشی به صورت اسپلیت اسپیلت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و در دانشگاه آزاد اسلامی تبریز در دو سال زراعی 1395 و 1394 اجرا شد. در این بررسی، کم آبی کاهش معنی داری در صفات رویشی، فیزیولوژیک و عملکرد اسانس ایجاد نمود. در حالی که کاربرد مخلوطی از سه گونه میکوریز وزن خشک کل را تا 36/9درصد افزایش داد. در سال اول، مصرف کود فسفره شیمیایی و مخلوط گونه های میکوریزی افزایش بیشتری را در وزن خشک کل و عملکرد اسانس باعث گردید. در چین دوم در سال دوم کاربرد 50 درصد مقدار توصیه شده کود شیمیایی فسفره و کاربرد مخلوطی از گونه های مورد بررسی باعث افزایشی 37/18و 38/19درصدی عملکرد اسانس شد. کاربرد کودهای شیمیایی فسفره و میکوریزی در تیمارهای آبیاری باعث بهبود شاخص کلروفیل و محتوای کلروفیل a و b نعناع فلفلی باعث شد. کاربرد مخلوطی از گونه های میکوریز و ضمن کاهش مقدار مصرف کود شیمیایی فسفره به 50 درصد دز توصیه شده می تواند باعث بهبود رشد، عملکرد اسانس و برخی خصوصیات فیزیولوژیک گیاه در هر دو شرایط کم آبی و آبیاری کامل گردد.

    کلید واژگان: کم آبی, فسفر, عملکرد اسانس, میکوریز, نعناع فلفلی}
    Somayyeh Eslami Fard, Mehrdad Yarnia *, Farhad Farahvash, Ebrahim Khalilvand, Varahram Rashidi

    In order to study the effect of irrigation levels (irrigation after 70, 110 and 150 mm evaporation from pan), phosphate fertilizer levels (control, 25 and 50% recommended phosphorus fertilizer) and mycorrhizal fertilizer (no application, G. mossae, G. intraradices, G. hoci and application of a mixture of mycorrhizal species) on peppermint,anSplit plot experimentlayout based on randomized complete block design with three replications at Azad University of Tabriz during two years of 2017 and 2018. In this study, Dehydration of soil caused a significant reduction in growth, yield and physiological functions, while the application of a mixture of three mycorrhizal species, the total dry weight increased by 36.9%. In the first year, the use of chemical phosphorus fertilizer and mixture of mycorrhizal species increased the total dry weight and essential oil yield.In the second harvest, in the second year, the application of 50% of the recommended dose of phosphorus fertilizer and the application of a mixture of studied species increased the yield of 18.37 and 38.19 percent in essential oil yield. The application of phosphate and mycorrhizal fertilizers in irrigation treatments improved the chlorophyll index and the content of chlorophyll a and b peppermint. Application of a mixture of mycorrhizal species and reducing the amount of phosphorus fertilizer to 50% of the recommended dose can improve the growth, essential oil yield and some physiological characteristics of the plant in both conditions of irrigation and dehydration.

    Keywords: Dehydration of Soil, Essential Oil Yield, Mycorrhiza, Peppermint, Phosphorus}
  • زینب چگینی، مریم ذوالفقاری*، فریده صدیقی دهکردی، محمود محمدی سروستانی
    به منظور بررسی اثر قارچ میکوریزا و باکتری های محرک رشد در مقایسه با کود شیمیایی، بر رشد، عملکرد ومیزان اسانس گیاه دارویی شوید، آزمایشی در سال 95-1394 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار در مزرعه تحقیقاتی گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل تلقیح دو گونه باکتری محرک رشد (انتروباکتر کلوآسه R13، انتروباکتر کلوآسه R33) ، قارچ میکوریزا به صورت مخلوط سه گونهRhizophagus irregularis، Funneliformis mosseae ، Claroideoglomus etunicatum، کودشیمیایی و شاهد (بدون کود) بود. شاخص هایی مانند صفات رویشی و عملکرد، نیتروزن و فسفر برگ، درصد همزیستی میکوریزا، درصد اسانس بذر شوید بررسی شد. نتایج نشان داد که تیمارهای آزمایش تاثیر مثبت و افزایشی داشتند. بیشترین وزن خشک بخش هوایی در تیمار کود شیمیایی (40 گرم) ، حاصل شد اما با تیمار قارچ میکوریزا و انتروباکترR13 تفاوت معنی داری نداشت. بیشترین تعداد برگ (12 عدد) و ارتفاع (145 سانتی متر) در تیمار انتروباکتر R13 حاصل شد. در شاخص عملکرد تولید دانه تیمارهای کودی تاثیر مثبت و افزایشی داشتند. بیشترین میزان فسفر برگ در تیمار قارچ میکوریزا (4/0درصد) و کمترین در تیمار شاهد (1/0درصد) مشاهده شد. بیشترین میزان نیتروژن برگ در تیمار انتروباکترR13 (3درصد) و R33 مشاهده شد. همچنین تیمار انتروباکتر R13 بیشترین میزان اسانس (42/1درصد) را داشت. به طور کلی در بین تیمارها، باکتری انتروباکترکلوآسهR13و پس از آن انتروباکترکلوآسه R33، بیشترین اثر را بر افزایش شاخص های مورد بررسی نشان دادند. با توجه به نتایج این پژوهش، استفاده از تیمارهای تلقیح باکتریایی جهت افزایش عملکرد کمی و کیفی گیاه دارویی شوید توصیه می گردد.
    کلید واژگان: اسانس, انتروباکتر کلوآسه, شوید, میکوریزا, کود شیمیایی}
    Zeinab Chegeni, Maryam Zolfaghari *, Farideh Sedighi Dehkordi, Mohammad Mahmoodi Sourestani
    Anethum graveolens L. commonly known as Dill, is an annual medicinal plant.Dill seeds are widely used in food and pharmaceutical industries. In order to investigate the effect of AMF and two plant growth promoting rhizobactria native to Ahvaz soil, on growth and flowering of Anethum graveolens L., this experiment was done based on randomized complete block design with five treatment and four replications, during the 2015-2016 in the farm of agriculture college of Shahid Chamran University of Ahvaz. The PGPRs were Entrobacter cloace R13, Entrobacter cloace R33, the Mycorrhiza was mix of three species (Glomuse mosseae, G. intraradices, G. etunicatum) that compare with chemical fertilizers (NPK) and control (no fertilizer). The result of this experiment showed significant difference in treatment (p≤0.01). Mean comparison of treatment effects showed that E. closea R13had significant effect on most of parameters. The most increase in flower number, capitol fresh weight, capitol diameter, leaf number, stem branches, had happened in this treatment, that it has no significant difference in most parameters with E.closea R33. Also the best result in leaf phosphorus and nitrogen content, leaf chlorophyll and carotenoids content, was obtained by PGPRs. Dill plant inoculated with E. closea R13 showed better growth and yield compare to control and chemical, but was not as weel as E. closea . The PGPRs in comparison with chemical fertilizers, had positive effects on Dill plant and increased the growth parameters and yield, and could be replace with chemical fertilizers.
    Keywords: Chemical, Dill, Entrobacter cloace, Essential Oil, Mycorrhiza}
  • محمد بهزاد امیری، ‍‍پرویز رضوانی مقدم *، محسن جهان
    به‎منظور بررسی اثر اسیدهای آلی، ریزوباکترهای محرک رشد گیاه و گونه‎های مختلف میکوریزا بر عملکرد و اجزای عملکرد گاوزبان ایرانی (Echium amoenum Fisch. & Mey.) پژوهشی در دانشگاه فردوسی مشهد در سه سال زراعی متوالی 91-1390، 92-1391 و 93-1392 به صورت اسپلیت‎پلات در زمان در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. هفت نوع اصلاح کننده خاک و کود بیولوژیک مختلف شامل 1- اسید هیومیک، 2- اسید فولویک، 3- نیتروکسین (حاوی باکتری های Azotobacter spp. و Azospirillum spp.) ، 4- بیوفسفر (حاوی باکتری های Bacillus sp. و Pseudomonas sp.) ، 5- بیوسولفور (حاوی باکتری Thiobacillus spp.) ، 6- میکوریزا (حاوی قارچ Glomus mosseae) و 7- میکوریزا (حاوی قارچ Glomus intraradices) و عدم استفاده از کود به عنوان تیمار شاهد در کرت های اصلی و زمان (سال های زراعی دوم و سوم) در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد که بیشترین مقدار عملکرد گل خشک (1004 کیلوگرم در هکتار) در نتیجه کاربرد اسید هیومیک به دست آمد. کاربرد اسیدهای آلی هیومیک و فولویک وزن دانه در بوته را به‎ترتیب 38 و 25 درصد و تعداد دانه در بوته را به‎ترتیب 19 و 17 درصد نسبت به شاهد افزایش دادند. کودهای اسید فولویک، نیتروکسین، بیوفسفر، بیوسولفور، میکوریزا (Glomus mosseae) و میکوریزا (Glomus intraradices) نیز به ترتیب افزایش 27، 20، 4، 26، 30 و 28 درصدی عملکرد گل خشک را در مقایسه با شاهد سبب شدند. بیشترین شاخص برداشت گل و دانه به ترتیب در نتیجه استفاده از میکوریزا (Glomus intraradices) و اسید هیومیک حاصل شد.
    کلید واژگان: اسید هیومیک, بیوسولفور, شاخص برداشت گل, میکوریزا, نیتروکسین}
    Mohammad Behzad Amiri, Parviz Rezvani Moghaddam *, Mohsen Jahan
    Introduction
    In recent years, the effect of ecological inputs on soil properties and plant growth characteristics has received renewed attention. Although the utilization of mineral fertilizers could be viewed as the best solution in terms of plant productivity, this approach is often inefficient in the long-term in tropical ecosystems due to the limited ability of low-activity clay soils to retain nutrients. Biofertilizer is a substance which contains living microorganisms which, as applied to seed, plant surfaces, or soil, colonizes the rhizosphere or the interior of the plant and promotes growth by increasing the supply or availability of primary nutrients to the host plant. Biofertilizers add nutrients through the natural processes of nitrogen fixation, solubilizing phosphorous and stimulating plant growth through the synthesis of growth-promoting substances. Biofertilizers can be expected to reduce the use of chemical fertilizers and pesticides. Humic substances are a group of heterogeneous molecules that are bonded together by weak forces; therefore, they have a high chemical stability. This material included of 65 to 80 percent of total soil organic matter. Humic acid influences soil fertility through its effect on the water-holding capacity of the soil. Humic acids make important contributions to soil stability and soil fertility leading to exceptional plant growth and micronutrient uptake. Mycorrhiza arbuscular fungi are other coexist microorganisms that improves soil fertility, nutrients cycling and agroecosystem health. Mycorrhizal fungi are the most abundant organisms in agricultural soils. Many researchers have pointed to the positive roles of mycorrhizal fungi on plants growth characteristics. Echium amoenum is a wild perennial herb and known in Iran as Ox-Tongue. It is one of the important medicinal plants in Iranian traditional medicine. Petals of Iranian Ox-Tongue have been advocated for a variety of effects such as demulcent, anti-inflammatory and analgesic, especially for common cold, anxiolytic, sedative and other psychiatric symptoms including obsession in folk medicine of Iran. Despite of many researches on the effect of organic acids and biofertilizers on different crops, information on the effects of these factors for many medicinal plants is scarce, therefore, in this study effect of eco-friendly inputs in cultivation of Echium amoenum in conditions of Mashhad was studied.
    Materials and Methods
    In order to evaluate organic acids, plant growth rhizobacteria and different species of mycorrhiza on yield and yield components of Iranian Ox-Tongue (Echium amoenum), a split plots experiment in time based on RCBD design with three replications was conducted in 2011-2014 growing seasons, in Ferdowsi University of Mashhad, Iran. Seven different types of soil amendments and biofertilizers concluded humic acid, fulvic acid, Nitroxin® (containing Azotobacter spp. And Azospirillum spp.), Biophosphorous® (containing Bacillus sp. and Pseudomonas sp.), Biosulfur® (containing Thiobacillus spp.), Mycorrhiza (Glomus mosseae), Mycorrhiza (Glomus intraradices), and no fertilizer as control and agronomic years (2 and 3 agronomic years) assigned to main and sub plots, respectively.
    Result and Discussion
    The results showed that the highest dry flower yield obtained in humic acid treatment. Humic acid and fulvic acid increased seed weight per plant 38 and 25% and seed number per plant 19 and 17% compared to control, respectively. Fulvic acid, nitroxin, biophosphorous, biosulfur, mycorrhiza (Glomus mosseae) and mycorrhiza (Glomus intraradices) increased dry flower yield 27, 20, 4, 26, 30 and 28% compared to control, respectively. The highest flower and seed harvest index obtained in mycorrhiza (Glomus intraradices) and humic acid treatments, respectively. It seems that different species of mycorrhiza improved morphological characteristics and yield of Echium amoenum due to provide better conditions to absorption and transportation of nutrient to the plant. It has been reported that organic acids provided favorable conditions for plant growth and development through improvement of physical, chemical and biological properties of the soil, therefore, it can be concluded that improvement of most of studied traits in the present study were due to use of organic acids.
    Conclusion
    In general, the findings of this research showed that application of ecological inputs, while increasing yield and yield components of Iranian Ox-Tongue, can reduce dependence on chemical inputs and their environmental risks and can be used to develop sustainable agriculture and protect the health of the environment.
    Keywords: Biofertilizer, Flower Harvest Index, Health of Environment, Humic acid, Mycorrhiza, Sustainable Agriculture}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال